III CZ 20/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZP 27/85
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 20/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M.P.
przeciwko D.S.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 maja 2009 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 marca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 marca 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej jako niedopuszczalną ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia (art. 3986
§ 2 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.). W sprawie o ochronę
dóbr osobistych skarga kasacyjna wniesiona od wyroku w części uwzględniającej
roszczenie majątkowe jest – zdaniem Sądu – dopuszczalna, jeżeli wartość
przedmiotu zaskarżenia jest wyższa niż 50 000 zł. Tymczasem pozwana zaskarżyła
przytoczony wyrok w zakresie zasądzającym od niej na rzecz powódki
zadośćuczynienie w wysokości 2000 zł.
W zażaleniu pełnomocnik pozwanej zarzucił, że zaskarżone postanowienie
zostało wydane z naruszeniem art. 3982
§ 1 w związku z art. 3986
§ 2 k.p.c.,
ponieważ dopuszczalność skargi kasacyjnej, ze względu na wniesienie jej
w sprawie o ochronę dóbr osobistych, jest niezależna od wartości przedmiotu
zaskarżenia. W konkluzji zażalenia wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Osoba, której dobra osobiste zostały zagrożone lub naruszone cudzym
działaniem może dochodzić ochrony prawnej zarówno za pomocą roszczeń
niemajątkowych, a więc roszczenia o zaniechanie działania zagrażającego dobru
osobistemu, roszczenia o zaniechanie działania naruszającego dobro osobiste lub
roszczenia o dopełnienie czynności potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia
dobra osobistego, w szczególności złożenia stosownego oświadczenia (art. 24 § 1
k.c.), jak i roszczeń majątkowych w postaci żądania zasądzenia zadośćuczynienia
pieniężnego (art. 445 § 1 i 2 k.c.) lub odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany
cel społeczny (art. 448 k.c.). Wymienione roszczenia (majątkowe lub niemajątkowe)
mogą być dochodzone w odrębnych sprawach według właściwości rzeczowej dla
każdego z nich. Mogą też zostać zgłoszone w jednym pozwie, lecz wówczas
roszczenia majątkowe nie tracą swojego charakteru i nie mogą być traktowane –
wbrew stanowisku skarżącej – za dochodzenie prawa niemajątkowego
(por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca
3
1985 r., III CZP 27/85, OSNC 1985, nr 12, poz. 185). Z tego względu w razie
kumulacji w pozwie o ochronę dóbr osobistych roszczeń majątkowych
i niemajątkowych o majątkowym charakterze sprawy, w rozumieniu art. 3982
§ 1
k.p.c., decyduje charakter stanowiącego przedmiot zaskarżonego wyroku
roszczenia. Sąd Apelacyjny trafnie zatem uznał, że o dopuszczalności skargi
kasacyjnej pozwanej, ze względu na zaskarżenie wyroku w zakresie dotyczącym
roszczenia majątkowego, decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 7 maja 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa M.P.
przeciwko D.S.
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 maja 2009 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 2 marca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 marca 2009 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej jako niedopuszczalną ze względu na wartość przedmiotu
zaskarżenia (art. 3986
§ 2 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.). W sprawie o ochronę
dóbr osobistych skarga kasacyjna wniesiona od wyroku w części uwzględniającej
roszczenie majątkowe jest – zdaniem Sądu – dopuszczalna, jeżeli wartość
przedmiotu zaskarżenia jest wyższa niż 50 000 zł. Tymczasem pozwana zaskarżyła
przytoczony wyrok w zakresie zasądzającym od niej na rzecz powódki
zadośćuczynienie w wysokości 2000 zł.
W zażaleniu pełnomocnik pozwanej zarzucił, że zaskarżone postanowienie
zostało wydane z naruszeniem art. 3982
§ 1 w związku z art. 3986
§ 2 k.p.c.,
ponieważ dopuszczalność skargi kasacyjnej, ze względu na wniesienie jej
w sprawie o ochronę dóbr osobistych, jest niezależna od wartości przedmiotu
zaskarżenia. W konkluzji zażalenia wniósł o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Osoba, której dobra osobiste zostały zagrożone lub naruszone cudzym
działaniem może dochodzić ochrony prawnej zarówno za pomocą roszczeń
niemajątkowych, a więc roszczenia o zaniechanie działania zagrażającego dobru
osobistemu, roszczenia o zaniechanie działania naruszającego dobro osobiste lub
roszczenia o dopełnienie czynności potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia
dobra osobistego, w szczególności złożenia stosownego oświadczenia (art. 24 § 1
k.c.), jak i roszczeń majątkowych w postaci żądania zasądzenia zadośćuczynienia
pieniężnego (art. 445 § 1 i 2 k.c.) lub odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany
cel społeczny (art. 448 k.c.). Wymienione roszczenia (majątkowe lub niemajątkowe)
mogą być dochodzone w odrębnych sprawach według właściwości rzeczowej dla
każdego z nich. Mogą też zostać zgłoszone w jednym pozwie, lecz wówczas
roszczenia majątkowe nie tracą swojego charakteru i nie mogą być traktowane –
wbrew stanowisku skarżącej – za dochodzenie prawa niemajątkowego
(por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca
3
1985 r., III CZP 27/85, OSNC 1985, nr 12, poz. 185). Z tego względu w razie
kumulacji w pozwie o ochronę dóbr osobistych roszczeń majątkowych
i niemajątkowych o majątkowym charakterze sprawy, w rozumieniu art. 3982
§ 1
k.p.c., decyduje charakter stanowiącego przedmiot zaskarżonego wyroku
roszczenia. Sąd Apelacyjny trafnie zatem uznał, że o dopuszczalności skargi
kasacyjnej pozwanej, ze względu na zaskarżenie wyroku w zakresie dotyczącym
roszczenia majątkowego, decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).