I CZ 27/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 27/09
POSTANOWIENIE
Dnia 5 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi F.C. i B.C.
o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku F.C. i B.C.
przy uczestnictwie E.O. i T.O.
o rozgraniczenie, zakończonej prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego
w R. z dnia 2 lipca 2004 r., sygn. akt [...],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 czerwca 2009 r.,
zażalenia wnioskodawców na postanowienie Sądu Okręgowego w R.
z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2009 r. Sąd Okręgowy w R. odrzucił
skargę wnioskodawców F.C. i B.C. o wznowienie postępowania w sprawie o
rozgraniczenie nieruchomości w zakresie, w jakim postępowanie to zostało
zakończone prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w R. z dnia 2 lipca
2004 r. oddalającym apelację wnioskodawców od postanowienia Sądu Rejonowego
w R. z dnia 4 lutego 2004 r.
Wnioskodawcy, powołując się na opinię uprawnionego geodety inż. Z. z dnia
28 listopada 2008 r., z której to opinii wynikać miałoby, że sporne rozgraniczenie
oparto na nieistniejących podstawach, wnieśli o uchylenie zaskarżonych orzeczeń
obu instancji sądowych i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
pierwszej instancji. Jako podstawę wznowienia wskazali art. 403 § 2 k.p.c.
Sąd Okręgowy, powołując się na wypowiedzi judykatury, podniósł, że środek
dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku, nie stanowi podstawy
wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c., a niemożność
skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych okoliczności faktycznych
lub środków dowodowych nie zachodzi, gdy istniała obiektywna możliwość
powołania ich w tym postępowaniu, a tylko na skutek opieszałości, zaniedbania,
zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania strona tego nie uczyniła.
Mając to na uwadze Sąd Okręgowy stwierdził, że powołany w skardze jako
podstawa wznowienia dowód z opinii geodety nie może stanowić ustawowej
podstawy wznowienia o jakiej mowa w art. 403 § 2 k.p.c. skoro istniała obiektywna
możliwość powołania przez wnioskodawców takiego dowodu już w postępowaniu,
które zostało prawomocnie zakończone.
W zażaleniu wnioskodawcy wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w R. oraz zasądzenie od uczestników
na rzecz wnioskodawców kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Wbrew podnoszonym zarzutom, dla uznania
dopuszczalności skargi nie wystarcza wskazanie jako podstawy wznowienia
3
późniejszego wykrycia okoliczności lub środków dowodowych, należy ponadto
wykazać, że są to okoliczności lub środki dowodowe istniejące przed wydaniem
prawomocnego wyroku. Walor nowości, o jakim mowa w art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy
takich okoliczności faktycznych, które istniały już przed wydaniem wyroku,
a o których strona nie wiedziała, albo nawet wiedziała, ale nie mogła powołać
mającego je wykazać środka dowodowego nie dlatego, że wówczas nie istniał, lecz
dlatego, że jego istnienie wykryła później. Zarówno podnoszona obecnie
okoliczność faktyczna jak i środek dowodowy musiały istnieć jeszcze przed
wydaniem zaskarżonego skargą o wznowienie wyroku, bowiem tylko wtedy
mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy. Skarżący wskazywała jako wykryty później
środek dowodowy opinię uprawnionego geodety, z której wynika, że orzeczenie
zaskarżone skargą wydane zostało na podstawie błędnych przesłanek, a dokonane
ustalenia faktyczne są wadliwe. Wyjaśniano wielokrotnie w orzecznictwie Sądu
Najwyższego, że środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku,
nie stanowi podstawy wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c.
(por. m.in. uchwałę z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68, OSNC 1969, nr 12, poz.
208, postanowienie z dnia 16 maja 2008 r., III CZ 20/08, niepubl.). Sformułowanie
zatem podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisowi art. 403 § 2 k.p.c.
nie oznacza jeszcze oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli z jej
uzasadnienia wynika, że przytoczona podstawa nie występuje (por. m.in.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2005 r., IV CZ 50/05,
niepubl.). Przekonanie skarżących, że powołując się na powstały po wydaniu
prawomocnego orzeczenia środek dowodowy można zwalczać dokonane ustalenia
faktyczne i polemizować z wyrażoną w tym orzeczeniu oceną prawną nie zostało
poparte jakimkolwiek wywodem jurydycznym i świadczy raczej o niezrozumieniu
instytucji wznowienia postępowania.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3941
§ 3
w związku z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 5 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi F.C. i B.C.
o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku F.C. i B.C.
przy uczestnictwie E.O. i T.O.
o rozgraniczenie, zakończonej prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego
w R. z dnia 2 lipca 2004 r., sygn. akt [...],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 czerwca 2009 r.,
zażalenia wnioskodawców na postanowienie Sądu Okręgowego w R.
z dnia 14 stycznia 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2009 r. Sąd Okręgowy w R. odrzucił
skargę wnioskodawców F.C. i B.C. o wznowienie postępowania w sprawie o
rozgraniczenie nieruchomości w zakresie, w jakim postępowanie to zostało
zakończone prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w R. z dnia 2 lipca
2004 r. oddalającym apelację wnioskodawców od postanowienia Sądu Rejonowego
w R. z dnia 4 lutego 2004 r.
Wnioskodawcy, powołując się na opinię uprawnionego geodety inż. Z. z dnia
28 listopada 2008 r., z której to opinii wynikać miałoby, że sporne rozgraniczenie
oparto na nieistniejących podstawach, wnieśli o uchylenie zaskarżonych orzeczeń
obu instancji sądowych i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
pierwszej instancji. Jako podstawę wznowienia wskazali art. 403 § 2 k.p.c.
Sąd Okręgowy, powołując się na wypowiedzi judykatury, podniósł, że środek
dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku, nie stanowi podstawy
wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c., a niemożność
skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych okoliczności faktycznych
lub środków dowodowych nie zachodzi, gdy istniała obiektywna możliwość
powołania ich w tym postępowaniu, a tylko na skutek opieszałości, zaniedbania,
zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania strona tego nie uczyniła.
Mając to na uwadze Sąd Okręgowy stwierdził, że powołany w skardze jako
podstawa wznowienia dowód z opinii geodety nie może stanowić ustawowej
podstawy wznowienia o jakiej mowa w art. 403 § 2 k.p.c. skoro istniała obiektywna
możliwość powołania przez wnioskodawców takiego dowodu już w postępowaniu,
które zostało prawomocnie zakończone.
W zażaleniu wnioskodawcy wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w R. oraz zasądzenie od uczestników
na rzecz wnioskodawców kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Wbrew podnoszonym zarzutom, dla uznania
dopuszczalności skargi nie wystarcza wskazanie jako podstawy wznowienia
3
późniejszego wykrycia okoliczności lub środków dowodowych, należy ponadto
wykazać, że są to okoliczności lub środki dowodowe istniejące przed wydaniem
prawomocnego wyroku. Walor nowości, o jakim mowa w art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy
takich okoliczności faktycznych, które istniały już przed wydaniem wyroku,
a o których strona nie wiedziała, albo nawet wiedziała, ale nie mogła powołać
mającego je wykazać środka dowodowego nie dlatego, że wówczas nie istniał, lecz
dlatego, że jego istnienie wykryła później. Zarówno podnoszona obecnie
okoliczność faktyczna jak i środek dowodowy musiały istnieć jeszcze przed
wydaniem zaskarżonego skargą o wznowienie wyroku, bowiem tylko wtedy
mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy. Skarżący wskazywała jako wykryty później
środek dowodowy opinię uprawnionego geodety, z której wynika, że orzeczenie
zaskarżone skargą wydane zostało na podstawie błędnych przesłanek, a dokonane
ustalenia faktyczne są wadliwe. Wyjaśniano wielokrotnie w orzecznictwie Sądu
Najwyższego, że środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku,
nie stanowi podstawy wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c.
(por. m.in. uchwałę z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68, OSNC 1969, nr 12, poz.
208, postanowienie z dnia 16 maja 2008 r., III CZ 20/08, niepubl.). Sformułowanie
zatem podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisowi art. 403 § 2 k.p.c.
nie oznacza jeszcze oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli z jej
uzasadnienia wynika, że przytoczona podstawa nie występuje (por. m.in.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2005 r., IV CZ 50/05,
niepubl.). Przekonanie skarżących, że powołując się na powstały po wydaniu
prawomocnego orzeczenia środek dowodowy można zwalczać dokonane ustalenia
faktyczne i polemizować z wyrażoną w tym orzeczeniu oceną prawną nie zostało
poparte jakimkolwiek wywodem jurydycznym i świadczy raczej o niezrozumieniu
instytucji wznowienia postępowania.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3941
§ 3
w związku z art. 39814
k.p.c.