III CZ 21/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 21/09
POSTANOWIENIE
Dnia 4 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
przeciwko Spółdzielni Gastronomicznej
przy interwencji ubocznej S.K.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 czerwca 2009 r.,
zażalenia interwenienta ubocznego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 17 grudnia 2008 r., na podstawie
art. 1302
§ 3 k.p.c., odrzucił skargę kasacyjną interwenienta ubocznego wniesioną
przez jego zawodowego pełnomocnika (adwokata), stwierdzając, że nie została od
niej uiszczona należna opłata.
Rozpoznając zażalenie, zawierające wniosek o uchylenie tego
postanowienia, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powołane w zażaleniu okoliczności nie stanowią argumentów
usprawiedliwiających wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia jako
bezzasadnego. Postanowienie Sądu Apelacyjnego zgodne jest z obowiązującym
w chwili orzekania stanem prawnym. Według art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, dalej: „u.k.s.c.”
(Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) piątą część opłaty pobiera się od interwencji
ubocznej, natomiast od skargi kasacyjnej pobiera się – zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2
u.k.s.c. - opłatę całą. Ta ostatnia opłata obowiązuje każdy podmiot wnoszący
skargę kasacyjną. Twierdzenie skarżącego, że w sytuacji, gdy od interwencji
ubocznej pobierana jest piąta część opłaty, to w takiej samej wysokości
interwenient uboczny powinien uiszczać opłatę od skargi kasacyjnej, nie znajduje
żadnego usprawiedliwienia w przepisach ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych. Pismo, od którego nie została uiszczona opłata we właściwie obliczonej
wysokości jest pismem, które, jak stanowi art.1302
§ 1 k.p.c., „nie zostało należycie
opłacone”. Wbrew wywodom przedstawionym w zażaleniu pojęcie pisma
nienależycie opłaconego odnieść należy zarówno do wszystkich pism
wymienionych w art. 1302
§ 1 i 3 k.p.c., a więc zarówno pism zwykłych (§ 1)
jak i pism szczególnych, jakimi są środki odwoławcze i zaskarżenia (§ 3). Różne
są natomiast skutki wniesienia pism, od których nie została uiszczona należna
opłata. Pisma zwykłe przewodniczący zwraca, zaś środki odwoławcze i zaskarżenia
sąd odrzuca. Uregulowanie to pozostaje w zgodzie z przewidzianymi
w postępowaniu cywilnym skutkami procesowymi stwierdzonych braków
formalnych pism procesowych zwykłych i szczególnych w postaci środków
3
odwoławczych i środków zaskarżenia (w przypadku skargi kasacyjnej por. art. 3986
k.p.c.). Przedstawiona w zażaleniu wykładnia art. 1302
§ 1 i 3 k.p.c., zakładająca,
że w razie uiszczenia od skargi kasacyjnej opłaty w niewłaściwej wysokości,
powinien zostać uruchomiony tryb postępowania, określony w art. 1302
§ 1 i 2
k.p.c., a zatem tryb prowadzący do zwrotu skargi kasacyjnej z możliwością jej
ponownego wniesienia, sprzeczna jest z przepisami stwierdzającymi, że środki
prawne nie opłacone podlegają odrzuceniu, nie zaś zwrotowi, a także z trybem
składania środków prawnych, dla których – w odróżnieniu od zwykłych pism
procesowych – przewidziane są terminy ustawowe, których nie przewiduje się trybu
„zwrotu z możliwością ponownego skutecznego złożenia”. Z przytoczonych
względów zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie i dlatego należało orzec, jak
wyżej (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 4 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Marek Sychowicz
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
przeciwko Spółdzielni Gastronomicznej
przy interwencji ubocznej S.K.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 4 czerwca 2009 r.,
zażalenia interwenienta ubocznego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 17 grudnia 2008 r., na podstawie
art. 1302
§ 3 k.p.c., odrzucił skargę kasacyjną interwenienta ubocznego wniesioną
przez jego zawodowego pełnomocnika (adwokata), stwierdzając, że nie została od
niej uiszczona należna opłata.
Rozpoznając zażalenie, zawierające wniosek o uchylenie tego
postanowienia, Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powołane w zażaleniu okoliczności nie stanowią argumentów
usprawiedliwiających wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia jako
bezzasadnego. Postanowienie Sądu Apelacyjnego zgodne jest z obowiązującym
w chwili orzekania stanem prawnym. Według art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia
28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, dalej: „u.k.s.c.”
(Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) piątą część opłaty pobiera się od interwencji
ubocznej, natomiast od skargi kasacyjnej pobiera się – zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2
u.k.s.c. - opłatę całą. Ta ostatnia opłata obowiązuje każdy podmiot wnoszący
skargę kasacyjną. Twierdzenie skarżącego, że w sytuacji, gdy od interwencji
ubocznej pobierana jest piąta część opłaty, to w takiej samej wysokości
interwenient uboczny powinien uiszczać opłatę od skargi kasacyjnej, nie znajduje
żadnego usprawiedliwienia w przepisach ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych. Pismo, od którego nie została uiszczona opłata we właściwie obliczonej
wysokości jest pismem, które, jak stanowi art.1302
§ 1 k.p.c., „nie zostało należycie
opłacone”. Wbrew wywodom przedstawionym w zażaleniu pojęcie pisma
nienależycie opłaconego odnieść należy zarówno do wszystkich pism
wymienionych w art. 1302
§ 1 i 3 k.p.c., a więc zarówno pism zwykłych (§ 1)
jak i pism szczególnych, jakimi są środki odwoławcze i zaskarżenia (§ 3). Różne
są natomiast skutki wniesienia pism, od których nie została uiszczona należna
opłata. Pisma zwykłe przewodniczący zwraca, zaś środki odwoławcze i zaskarżenia
sąd odrzuca. Uregulowanie to pozostaje w zgodzie z przewidzianymi
w postępowaniu cywilnym skutkami procesowymi stwierdzonych braków
formalnych pism procesowych zwykłych i szczególnych w postaci środków
3
odwoławczych i środków zaskarżenia (w przypadku skargi kasacyjnej por. art. 3986
k.p.c.). Przedstawiona w zażaleniu wykładnia art. 1302
§ 1 i 3 k.p.c., zakładająca,
że w razie uiszczenia od skargi kasacyjnej opłaty w niewłaściwej wysokości,
powinien zostać uruchomiony tryb postępowania, określony w art. 1302
§ 1 i 2
k.p.c., a zatem tryb prowadzący do zwrotu skargi kasacyjnej z możliwością jej
ponownego wniesienia, sprzeczna jest z przepisami stwierdzającymi, że środki
prawne nie opłacone podlegają odrzuceniu, nie zaś zwrotowi, a także z trybem
składania środków prawnych, dla których – w odróżnieniu od zwykłych pism
procesowych – przewidziane są terminy ustawowe, których nie przewiduje się trybu
„zwrotu z możliwością ponownego skutecznego złożenia”. Z przytoczonych
względów zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie i dlatego należało orzec, jak
wyżej (art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.).