Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 21/09
POSTANOWIENIE
Dnia 15 czerwca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa W. Spółki Jawnej
przeciwko A. Spółce Jawnej
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 czerwca 2009 r.,
na skutek skargi strony pozwanej o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 30 lipca 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę i zasądza od pozwanej na rzecz powódki
kwotę 600 (sześćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 lipca 2008 r. Sąd Okręgowy w K. oddalił apelacje
powoda i pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 4 marca 2008 r.
Pełnomocnik pozwanej wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
wyroku Sądu Okręgowego.
Podstawową funkcją skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia jest doprowadzenie do stwierdzenia przez Sąd
Najwyższy wystąpienia jednej z materialnoprawnych przesłanek roszczenia
o naprawienie szkody wyrządzonej jurysdykcyjną działalnością sądów
powszechnych (art. 4171
§ 2 k.c.). Między postępowaniem unormowanym w art.
4241
i nast. k.p.c. i postępowaniem z powództwa przeciwko Skarbowi Państwa
o odszkodowanie zachodzi zatem ścisły związek, gdyż orzeczenie uwzględniające
skargę stanowi prejudykat w późniejszym procesie odszkodowawczym.
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarga powinna zawierać wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe.
Przedmiotowa skarga nie spełnia tego konstrukcyjnego wymogu.
Skarżąca stwierdza jedynie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze
innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a skargi kasacyjnej nie można
wnieść ze względu na niską wartość przedmiotu zaskarżenia (9.598,00 zł)
i zakwalifikowanie sprawy jako gospodarczej (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
Należy podkreślić, że obowiązek określony w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. polega
na przeprowadzeniu prawniczej analizy przepisów dotyczących środków prawnych,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogły
odnieść skutku. Do tych środków należy zaliczyć oprócz skargi kasacyjnej także
m.in. skargę o wznowienie postępowania. Nadto ustawodawca wymaga
„wykazania”, a nie jedynie wskazania, przytoczenia, czy uwiarygodnienia
niemożności wzruszenia zaskarżonego orzeczenia. Skarżący musi zatem
przeprowadzić w tym zakresie stosowny wywód jurydyczny. Wywód taki byłby
3
zbędny jedynie wówczas, gdyby skarżący dołączył do skargi odpisy prawomocnych
orzeczeń wskazujących, że zastosowanie innych środków procesowych okazało się
nieskuteczne np. odpis postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006 nr 7-8 poz. 140). Nie jest zatem wystarczające
wskazanie przez skarżącego jedynie na brak możliwości wniesienia skargi
kasacyjnej.
Zgodnie z art. 4248
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy odrzuca na posiedzeniu
niejawnym skargę niespełniającą wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.