V CZ 27/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 27/09
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa J. S.
przeciwko B. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 lipca 2009 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 24 kwietnia 2009 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Dnia 29 września 2008 r. pełnomocnikowi pozwanego doręczono odpis
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 września 2008 r. Termin do wniesienia skargi
kasacyjnej upłynął w sobotę 29 listopada 2008 r. Skarga kasacyjna pozwanego
została nadana w urzędzie pocztowym dnia 1 grudnia 2008 r. Sąd Apelacyjny
postanowieniem z dnia 9 grudnia 2008 r. odrzucił skargę kasacyjną. Sąd Najwyższy
postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r., V CZ 5/09 oddalił zażalenie pozwanego
na to postanowienie. Odpis postanowienia Sądu Najwyższego doręczono
pełnomocnikowi pozwanego dnia 17 marca 2009 r. Pozwany dnia 24 marca 2009 r.
ponownie wniósł skargę kasacyjną oraz wniosek o przywrócenie terminu do jej
wniesienia. Pozwany podniósł, że nie ponosił winy za uchybienie terminowi,
ponieważ dokonał uprawnionej wykładni art. 115 k.c., zgodnie z którą sobota 29
listopada 2008 r. była dniem ustawowo wolnym od pracy. Skoro pełnomocnik
powoda dokonał wykładni językowej art. 115 k.c., która znajdowała oparcie w
orzecznictwie Sądu Najwyższego, to nie można pozwanemu przypisać winy za
wniesienie skargi kasacyjnej z uchybieniem terminu.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2009 r. oddalił wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej i odrzucił skargę. Sąd
Apelacyjny uznał, że pełnomocnikowi powoda należało przypisać winę za
opóźnienie we wniesieniu skargi kasacyjnej. Sąd Najwyższy w uchwale składu
siedmiu sędziów z dnia 25 kwietnia 2003 r., III CZP 8/03 (OSNC 2004, nr 1, poz. 1),
mającej moc zasady prawnej, uznał, że sobota nie jest dniem uznanym ustawowo
za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w związku z art. 165 § 1 k.p.c.
Pominięcie przez profesjonalnego pełnomocnika ugruntowanego stanowiska
judykatury należało ocenić jako zawinione zaniedbanie samej strony mające wpływ
na złożenie skargi kasacyjnej po upływie ustawowego terminu.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego skarżący zarzucił
naruszenie art. 115 k.c., powołując się na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
2 sierpnia 2006 r., I UZ 13/06 (OSNP 2007, nr 15-16, poz. 238).
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Sąd Apelacyjny trafnie bowiem
w uzasadnieniu wskazał na uchwałę składu siedmiu sędziów z dnia 25 kwietnia
2003 r., III CZP 8/03, w której Sąd Najwyższy wyjaśnił, że sobota nie jest dniem
uznanym ustawowo za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w związku
z art. 165 § 1 k.p.c. Odwołanie się w zażaleniu do postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2006 r., I UZ 13/06 jest całkowicie chybione, bowiem
orzeczenie to dotyczy przebywania poza miejscem zamieszkania w czasie wakacji
jako okoliczności usprawiedliwiającej uchybienie terminu do dokonania czynności
procesowej.
Z przedstawionych powodów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 1, 2 i 3 k.p.c.).
md
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa J. S.
przeciwko B. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 lipca 2009 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 24 kwietnia 2009 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Dnia 29 września 2008 r. pełnomocnikowi pozwanego doręczono odpis
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 3 września 2008 r. Termin do wniesienia skargi
kasacyjnej upłynął w sobotę 29 listopada 2008 r. Skarga kasacyjna pozwanego
została nadana w urzędzie pocztowym dnia 1 grudnia 2008 r. Sąd Apelacyjny
postanowieniem z dnia 9 grudnia 2008 r. odrzucił skargę kasacyjną. Sąd Najwyższy
postanowieniem z dnia 11 lutego 2009 r., V CZ 5/09 oddalił zażalenie pozwanego
na to postanowienie. Odpis postanowienia Sądu Najwyższego doręczono
pełnomocnikowi pozwanego dnia 17 marca 2009 r. Pozwany dnia 24 marca 2009 r.
ponownie wniósł skargę kasacyjną oraz wniosek o przywrócenie terminu do jej
wniesienia. Pozwany podniósł, że nie ponosił winy za uchybienie terminowi,
ponieważ dokonał uprawnionej wykładni art. 115 k.c., zgodnie z którą sobota 29
listopada 2008 r. była dniem ustawowo wolnym od pracy. Skoro pełnomocnik
powoda dokonał wykładni językowej art. 115 k.c., która znajdowała oparcie w
orzecznictwie Sądu Najwyższego, to nie można pozwanemu przypisać winy za
wniesienie skargi kasacyjnej z uchybieniem terminu.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2009 r. oddalił wniosek
o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej i odrzucił skargę. Sąd
Apelacyjny uznał, że pełnomocnikowi powoda należało przypisać winę za
opóźnienie we wniesieniu skargi kasacyjnej. Sąd Najwyższy w uchwale składu
siedmiu sędziów z dnia 25 kwietnia 2003 r., III CZP 8/03 (OSNC 2004, nr 1, poz. 1),
mającej moc zasady prawnej, uznał, że sobota nie jest dniem uznanym ustawowo
za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w związku z art. 165 § 1 k.p.c.
Pominięcie przez profesjonalnego pełnomocnika ugruntowanego stanowiska
judykatury należało ocenić jako zawinione zaniedbanie samej strony mające wpływ
na złożenie skargi kasacyjnej po upływie ustawowego terminu.
W zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego skarżący zarzucił
naruszenie art. 115 k.c., powołując się na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
2 sierpnia 2006 r., I UZ 13/06 (OSNP 2007, nr 15-16, poz. 238).
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne. Sąd Apelacyjny trafnie bowiem
w uzasadnieniu wskazał na uchwałę składu siedmiu sędziów z dnia 25 kwietnia
2003 r., III CZP 8/03, w której Sąd Najwyższy wyjaśnił, że sobota nie jest dniem
uznanym ustawowo za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 k.c. w związku
z art. 165 § 1 k.p.c. Odwołanie się w zażaleniu do postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2006 r., I UZ 13/06 jest całkowicie chybione, bowiem
orzeczenie to dotyczy przebywania poza miejscem zamieszkania w czasie wakacji
jako okoliczności usprawiedliwiającej uchybienie terminu do dokonania czynności
procesowej.
Z przedstawionych powodów orzeczono jak w sentencji (art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 1, 2 i 3 k.p.c.).
md