Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 67/09
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 lipca 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSN Antoni Górski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Z. P.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „P.” w S.
o ustalenie i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 lipca 2009 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 14 listopada 2007 r.,
oddala skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Powód wnosił o ustalenie, że z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia
15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27)
przysługujące mu roszczenie o przydział spółdzielczego własnościowego prawa do
lokalu przekształciło się w roszczenie o ustanowienie odrębnej własności lokalu
oraz zasądzenia kwoty 75. 000 zł. z tytułu niewydania mu w czas przydziału
obejmującego odrębną własność tego lokalu.
Wyrokiem z dnia 23 lutego 2007 r. Sąd Okręgowy w S. oddalił powództwo.
Ustalił, że zarząd pozwanej Spółdzielni wydał decyzję o przydziale powodowi
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w dniu 21 kwietnia 2001 r., a więc
na osiem miesięcy przed uchwaleniem powoływanej przez powoda ustawy.
Decyzja o przydziale nie została powodowi doręczona, gdyż ten zalegał z dopłatą
końcowej raty wkładu budowlanego, którego wysokość ustalona została po
zakończeniu procesu inwestycyjnego, jednakże powód zamieszkał w spornym
lokalu i mieszka w nim dotychczas. W tej sytuacji jego roszczenie o ustalenie jest
bezpodstawne i podlegało oddaleniu. Nieuzasadnione jest także roszczenie
o zapłatę 75.000 zł., gdyż powód nie wykazał, aby należały mu się jakiekolwiek
wierzytelności od pozwanej Spółdzielni.
Apelacja powoda od tego rozstrzygnięcia została oddalona wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 14 listopada 2007 r. Sąd ten uznał przede wszystkim, iż powód
nie ma interesu prawnego w dochodzeniu roszczenia o ustalenie, że z mocy ustawy
przysługuje mu ekspektatywa odrębnej własności lokalu, skoro miał możliwość
wystąpienia od razu z żądaniem zobowiązania pozwanej Spółdzielni do złożenia
oświadczenia woli o ustanowieniu na jego rzecz odrębnej własności tego lokalu.
Niezależnie zatem od argumentacji zawartej w uzasadnieniu orzeczenia Sądu I-ej
Instancji, roszczenie to podlegało oddaleniu z przyczyny braku interesu prawnego
do jego zgłoszenia. Jednocześnie Sąd Apelacyjny potwierdził prawidłowość oceny
Sądu Okręgowego co do braku jakichkolwiek merytorycznych podstaw domagania
się przez powoda zasądzenia od pozwanej kwoty 75.000 zł.
3
Wyrok Sądu Apelacyjnego zakwestionował skargą kasacyjną pełnomocnik
powoda. Zarzucił nieważność postępowania przez naruszenie art. 77 § 8 ustawy
z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr. 98,
poz. 1070, ze zm.) – dalej „u.s.p.”, spowodowaną tym, że w rozpoznaniu tej sprawy
przez Sąd Apelacyjny brał udział sędzia sądu okręgowego, którego delegował
Prezes Sądu Apelacyjnego bez uzyskania zgody Kolegium Sądu na tę delegację.
Na tej podstawie wniósł o uchylenie skarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący kwestionuje prawne umocowanie Sędziego Sądu Okręgowego
w K. - C. P. do orzekania w składzie Sądu Apelacyjnego w niniejszej sprawie w
dniu 14 listopada 2007 r., zarzucając, że delegowanie tego sędziego przez Prezesa
Sądu Apelacyjnego odbyło się z pominięciem zgody Kolegium Sądu, wymaganej w
art. 77 § 8 u.s.p. Przeczy temu nadesłana na żądanie Sądu Najwyższego treść
wyciągu z protokołu posiedzenia Kolegium Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 23
października, z której wynika, że Kolegium to postanowiło m. in. zaopiniować
pozytywnie wniosek Prezesa Sądu Apelacyjnego o delegowanie w dniu 14
listopada 2007 r. Sędziego S.O. w K. - C. P. do orzekania w Sądzie Apelacyjnym w
Wydziale I Cywilnym. Tak więc zgłoszony w skardze kasacyjnej zarzut jest zupełnie
bezpodstawny i kwalifikuje się do potraktowania jako przejaw niefrasobliwości
formułującego go autora, co źle świadczy o jego profesjonaliźmie. W orzecznictwie
przyjmuje się bowiem (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 lipca
2007 r. I CSK 201/07, niepubl.), że sam fakt braku w aktach sprawy dokumentacji
dotyczącej delegacji sędziego do orzekania w sądzie wyższej instancji nie stanowi
wystarczającej podstawy do stwierdzenia, że skład sądu, w którym uczestniczył
delegowany sędzia, był sprzeczny z przepisami prawa (art. 379 pkt k.p.c.).
Dokumentacja taka powinna być dołączona tylko w razie istnienia wątpliwości co do
prawidłowości delegacji, a tej nie miał sam powód, który w piśmie procesowym
z dnia 31 marca 2008 r. stanowczo sprzeciwił się zarzutowi sformułowanemu przez
reprezentującego go z urzędu adwokata.
4
W tym stanie rzeczy skarga kasacyjna podlegała oddaleniu na podstawie
art. 39814
k.p.c., jako oczywiście bezpodstawna.
md