V CSK 165/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-12-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 165/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa R. Sp. z o.o.
przeciwko Powiatowi K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 października 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz
powoda kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Pozwany Powiat K. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 grudnia 2008 r., zmieniającego w pkt I wyrok Sądu Okręgowego w O. z
dnia 3 września 2008 r. Skarżący zarzucił Sądowi drugiej instancji naruszenie
prawa materialnego przez niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie
szczegółowo wskazanych w skardze postanowień wiążącej strony umowy, a nadto
naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c. przez dowolną i wybiórczą ocenę
dowodów, z pominięciem pozostałych dowodów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna będąca nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, a zarazem
kwalifikowanym pismem procesowym powinna, w szczególności zawierać
przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.).
Skarżący powinien zatem wskazać, że opiera skargę na podstawie naruszenia
przepisów prawa materialnego lub naruszenia przepisów postępowania (art. 3983
§ 1 k.p.c.) i w ramach tak określonych podstaw sformułować odpowiednie zarzuty.
Skarga, która nie czyni zadość powyższym wymaganiom dotknięta jest brakiem
nieusuwalnym i podlega odrzuceniu ad limine (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna nie została oparta na ustawowych
podstawach. Twierdzenie skarżącego, że doszło do naruszenia prawa materialnego
przez niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie pozostało gołosłowne.
Skarżący nie przytoczył przepisów prawa, którym rzekomo uchybił Sąd drugiej
instancji i nie wyjaśnił na czym ewentualne uchybienia miałyby polegać. W ramach
pierwszej podstawy kasacyjnej przytoczył natomiast szereg postanowień wiążącej
strony umowy wskazując, że Sąd dopuścił się ich błędnej wykładni i niewłaściwego
zastosowania. Postanowienia umowy nie mają jednak charakteru normatywnego,
nie stanowią części obowiązującego porządku prawnego i nie mogą być
utożsamiane z przepisami prawa, a co za tym idzie nie można w oparciu o nie
formułować zarzutów. Z kolei w ramach drugiej podstawy kasacyjnej skarżący
zarzucił naruszenie art. 233 k.p.c. przez dowolną i wybiórczą ocenę dowodów, co
jest niedopuszczalne w świetle wyraźnego brzmienia art. 3983
§ 3 k.p.c.
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 2 i 3
k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 2 i art. 3983
§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji,
rozstrzygając o kosztach postępowania kasacyjnego zgodnie z art. 98 § 1, 3 k.p.c.,
art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa R. Sp. z o.o.
przeciwko Powiatowi K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 października 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 grudnia 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz
powoda kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu
kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Pozwany Powiat K. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 grudnia 2008 r., zmieniającego w pkt I wyrok Sądu Okręgowego w O. z
dnia 3 września 2008 r. Skarżący zarzucił Sądowi drugiej instancji naruszenie
prawa materialnego przez niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie
szczegółowo wskazanych w skardze postanowień wiążącej strony umowy, a nadto
naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 k.p.c. przez dowolną i wybiórczą ocenę
dowodów, z pominięciem pozostałych dowodów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna będąca nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia, a zarazem
kwalifikowanym pismem procesowym powinna, w szczególności zawierać
przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie (art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.).
Skarżący powinien zatem wskazać, że opiera skargę na podstawie naruszenia
przepisów prawa materialnego lub naruszenia przepisów postępowania (art. 3983
§ 1 k.p.c.) i w ramach tak określonych podstaw sformułować odpowiednie zarzuty.
Skarga, która nie czyni zadość powyższym wymaganiom dotknięta jest brakiem
nieusuwalnym i podlega odrzuceniu ad limine (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
W niniejszej sprawie skarga kasacyjna nie została oparta na ustawowych
podstawach. Twierdzenie skarżącego, że doszło do naruszenia prawa materialnego
przez niewłaściwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie pozostało gołosłowne.
Skarżący nie przytoczył przepisów prawa, którym rzekomo uchybił Sąd drugiej
instancji i nie wyjaśnił na czym ewentualne uchybienia miałyby polegać. W ramach
pierwszej podstawy kasacyjnej przytoczył natomiast szereg postanowień wiążącej
strony umowy wskazując, że Sąd dopuścił się ich błędnej wykładni i niewłaściwego
zastosowania. Postanowienia umowy nie mają jednak charakteru normatywnego,
nie stanowią części obowiązującego porządku prawnego i nie mogą być
utożsamiane z przepisami prawa, a co za tym idzie nie można w oparciu o nie
formułować zarzutów. Z kolei w ramach drugiej podstawy kasacyjnej skarżący
zarzucił naruszenie art. 233 k.p.c. przez dowolną i wybiórczą ocenę dowodów, co
jest niedopuszczalne w świetle wyraźnego brzmienia art. 3983
§ 3 k.p.c.
3
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 3986
§ 2 i 3
k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 2 i art. 3983
§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji,
rozstrzygając o kosztach postępowania kasacyjnego zgodnie z art. 98 § 1, 3 k.p.c.,
art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c.