V CNP 46/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-12-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 46/09
POSTANOWIENIE
Dnia 12 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi J. T.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w C.
z dnia 14 października 2008 r., w sprawie z wniosku J. T.
przy uczestnictwie M. W. i Z. W.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 października 2009 r.,
1. odrzuca skargę;
2. oddala wniosek o zasądzenie na rzecz M. W. i Z. W. zwrotu
kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14 października 2008 r. Sąd Okręgowy w C. oddalił
apelację wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Rejonowego w C. z dnia 30
kwietnia 2008 r. w sprawie o zniesienie współwłasności.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem wymienionego
postanowienia Sądu Okręgowego, wniesionej na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c.,
wnioskodawczyni J. T. zarzuciła rażące naruszenie prawa materialnego w postaci
art. 140 k.c. w związku z art. 5 k.c., a także art. 21 ust. 1 w związku z art. 64
Konstytucji. Skarżąca wniosła o stwierdzenie, że zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne z art. 140 k.c. w związku z art. 5 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać – obok oznaczenia orzeczenia, od
którego została wniesiona, przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia,
wniosku o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem i wskazania przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne – także
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
W skardze wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawczyni nie
uprawdopodobniono rozmiaru podniesionych szkód. Skarżąca nie wskazała nawet
kwoty takiej szkody. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia nie może być traktowana wyłącznie jako środek prowadzący do
dochodzenia roszczeń przez stronę niezadowoloną z rozstrzygnięcia sądu.
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody jest spełniona, jeżeli skarżący
wykaże jej rodzaj i realny rozmiar (orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16, a także z dnia 16 czerwca 2009 r.,
I CNP 40/09, niepubl.). Niezbędne jest przeprowadzenie odpowiedniego wywodu
wskazującego na czas powstania szkody oraz na istnienie związku przyczynowego
między nią, a wydaniem objętego skargą prawomocnego orzeczenia (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC
3
2006, nr 7-8, poz. 141). We wniesionej skardze brak takiego wywodu. Mając
powyższe na względzie, należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Wobec tego, że odpowiedź na wniesioną skargę została złożona przez
uczestników postępowania po upływie 14 dni od doręczenia jej odpisu, nie było
podstaw do uwzględnienia ich wniosku o zasądzenie kosztów postępowania
skargowego (art. 3987
§ 1 k.p.c. w związku z art. 42412
k.p.c.; por. też orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1998 r., III CKN 805/98, OSNC 1999,
nr 4, poz. 79).
md
POSTANOWIENIE
Dnia 12 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi J. T.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w C.
z dnia 14 października 2008 r., w sprawie z wniosku J. T.
przy uczestnictwie M. W. i Z. W.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 października 2009 r.,
1. odrzuca skargę;
2. oddala wniosek o zasądzenie na rzecz M. W. i Z. W. zwrotu
kosztów postępowania skargowego.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 14 października 2008 r. Sąd Okręgowy w C. oddalił
apelację wnioskodawczyni od postanowienia Sądu Rejonowego w C. z dnia 30
kwietnia 2008 r. w sprawie o zniesienie współwłasności.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem wymienionego
postanowienia Sądu Okręgowego, wniesionej na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c.,
wnioskodawczyni J. T. zarzuciła rażące naruszenie prawa materialnego w postaci
art. 140 k.c. w związku z art. 5 k.c., a także art. 21 ust. 1 w związku z art. 64
Konstytucji. Skarżąca wniosła o stwierdzenie, że zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne z art. 140 k.c. w związku z art. 5 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać – obok oznaczenia orzeczenia, od
którego została wniesiona, przytoczenia jej podstaw oraz ich uzasadnienia,
wniosku o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem i wskazania przepisu
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne – także
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
W skardze wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawczyni nie
uprawdopodobniono rozmiaru podniesionych szkód. Skarżąca nie wskazała nawet
kwoty takiej szkody. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia nie może być traktowana wyłącznie jako środek prowadzący do
dochodzenia roszczeń przez stronę niezadowoloną z rozstrzygnięcia sądu.
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody jest spełniona, jeżeli skarżący
wykaże jej rodzaj i realny rozmiar (orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16, a także z dnia 16 czerwca 2009 r.,
I CNP 40/09, niepubl.). Niezbędne jest przeprowadzenie odpowiedniego wywodu
wskazującego na czas powstania szkody oraz na istnienie związku przyczynowego
między nią, a wydaniem objętego skargą prawomocnego orzeczenia (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC
3
2006, nr 7-8, poz. 141). We wniesionej skardze brak takiego wywodu. Mając
powyższe na względzie, należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
Wobec tego, że odpowiedź na wniesioną skargę została złożona przez
uczestników postępowania po upływie 14 dni od doręczenia jej odpisu, nie było
podstaw do uwzględnienia ich wniosku o zasądzenie kosztów postępowania
skargowego (art. 3987
§ 1 k.p.c. w związku z art. 42412
k.p.c.; por. też orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1998 r., III CKN 805/98, OSNC 1999,
nr 4, poz. 79).
md