Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PZ 15/09
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
SSN Herbert Szurgacz
w sprawie z powództwa S. W. i E. R.
przeciwko Sanatorium "E."
o zadośćuczynienie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 października 2009 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych […]
z dnia 8 lipca 2009 r.,
oddala zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 10 lutego 2009 r., Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w pkt. I zasądził na rzecz powódki E. R. od pozwanego
Sanatorium „E.” kwotę 10.000 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę
spowodowaną mobbingiem; w pkt. II zasądził na rzecz powódki S. W. od
pozwanego Sanatorium „E.” kwotę 10.000 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę
spowodowaną mobbingiem; w pkt III w pozostałym zakresie oddalił powództwo; w
pkt IV zasądził na rzecz powódki E. R. od pozwanego Sanatorium „E.” kwotę 1800
zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego; w pkt V zasądził na rzecz
2
powódki S. W. od pozwanego Sanatorium „E.” kwotę 1800 zł tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego; VI wyrokowi nadał rygor natychmiastowej
wykonalności do kwoty 2240 zł w stosunku do S. W. i do kwoty 2240 zł. w stosunku
do E. R.
Od powyższego wyroku strona pozwana, reprezentowana przez
pełnomocnika, wywiodła apelację, która została wniesiona w dniu 18 marca 2009r.
Apelacja została opłacona w kwocie 30 zł.
Druga apelacja została złożona przez dyrektor strony pozwanej D. K. w dniu
20 marca 2009 r.
Postanowieniem z dnia 24 marca 2009 r. Sąd Rejonowy odrzucił apelację
strony pozwanej wniesioną w dniu 20 marca 2009 r.
Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z
dnia 8 lipca 2009 r., odrzucił apelację pozwanego Sanatorium „E.” w stosunku do
powódki S. W.
Sąd Okręgowy stwierdził, że w przedmiotowej sprawie po stronie powódek
zachodzi współuczestnictwo formalne, a zatem pozwana wnosząc apelację
zobowiązana była do uiszczenia opłaty podstawowej w wysokości 60 zł. (dwóch
opłat podstawowych).
Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że jeżeli przedmiotem sprawy są
roszczenia lub zobowiązania jednego rodzaju i oparte na jednakowej podstawie
faktycznej i prawnej (współuczestnictwo formalne), każdy współuczestnik uiszcza
opłatę oddzielnie, stosownie do swojego roszczenia lub zobowiązania. Dotyczy to
również uiszczania opłat przez stronę przeciwną.
W ocenie Sądu Okręgowego nie można było przyjąć, zgodnie z wnioskiem
strony pozwanej, że strona pozwana winna być wezwana do uzupełnienia apelacji,
gdyż została opłacona częściowo. Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że nie
wzywa się do należytego opłacenia wniesionego pisma we wszystkich
przypadkach, w których pismo nie zostało należycie opłacone, a więc zarówno
wtedy gdy w ogóle nie zostało opłacone, jak również wówczas, gdy nie zostały
wniesione opłaty w pełnej wysokości. Taka wykładnia prowadzi do wniosku, że
przewodniczący nie wzywa do należytego opłacenia pisma wniesionego do sądu
gdy uczynił to pełnomocnik profesjonalny i podlega ono opłacie stałej lub
3
stosunkowej obliczanej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu sporu –
wtedy wydaje zarządzenie o zwrocie wniesionego pisma.
W związku z powyższym, apelacja pozwanej wniesiona przez
profesjonalnego pełnomocnika nie została należycie opłacona i podlegała
odrzuceniu przez Sąd na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c.
Powyższe postanowienie zostało w całości zaskarżone zażaleniem przez
stronę pozwaną, w którym wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w
całości i przekazanie Sądowi właściwemu celem nadania sprawie dalszego biegu.
Pozwana stoi na stanowisku, że art. 1302
§ 3 k.p.c. nie określa w jakim
wypadku Sąd odrzuca środek odwoławczy. A zatem w jego interpretacji należy
posiłkować się art. 1302
§ 1 i 2 oraz art. 370 k.p.c. Przepisy te operują dwoma
kategoriami znaczeniowymi pism procesowych: „należycie opłaconych” i „nie
opłaconych”. Nie są to tożsame kategorie znaczeniowe. Pismo należycie opłacone
to takie, za które zapłacono powinną stawkę, natomiast pismo nie opłacone, to
takie za które nie dokonano zapłaty. A zatem, w ocenie skarżącego, tylko w
przypadku nie opłacenia w jakiejkolwiek postaci środka odwoławczego (apelacji),
następuje jej odrzucenie po myśli art. 1302
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. Jeśli
natomiast apelacja została opłacona w jakiejkolwiek wysokości poniżej stawki
należnej, apelacja powinna zostać zwrócona.
Sąd Najwyższy, zważył co następuje:
Zaskarżonym postanowieniem została odrzucona apelacja strony pozwanej
wniesiona od wyroku uwzględniającego roszczenia dwóch powódek. Odrzucenie to
obejmuje apelację w stosunku do jednej z nich. Podstawą tego rozstrzygnięcia był
art. 1302
§ 3 k.p.c. Przepis ten został wprawdzie uchylony przez ustawę z dnia 5
grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 234, poz. 1571) z dniem 30 czerwca 2009 r.
jednakże zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, jej przepisy mają zastosowanie do
postępowań wszczętych po dniu jej wejścia w życie.
Wnoszący zażalenie bezpodstawnie kwestionuje przyjęcie nieopłacenia
apelacji w stosunku do jednej z powódek. Rygor odrzucenia apelacji z powodu jej
nieopłacenia dotyczy takiej sytuacji, gdy nie została wniesiona opłata w
4
odpowiedniej wysokości. W przypadku wniesienia apelacji obejmującej
rozstrzygnięcie zapadłe w stosunku do dwóch podmiotów, które łączyło
współuczestnictwo formalne a opłata została wniesiona w pojedynczej wysokości
mamy do czynienia z nieopłaceniem jednej z apelacji. W przypadku
współuczestnictwa formalnego, gdy wyrok dotyczy dwóch osób, zaskarżenie go w
całości oznacza wniesienie dwóch apelacji aczkolwiek ujętych w jednym piśmie
procesowym. W sytuacji opłacenia tylko jednej z nich wymagane jest wyjaśnienie ,
której apelacji (której z powódek) dotyczy wniesiona opłata. Tego wyjaśnienia nie
dokonał Sąd pierwszej instancji a dopiero uczynił to Sąd Okręgowy. Nieopłacenie
jednej z apelacji uzasadniało odrzucenie drugiej z nich. Wnoszący zażalenie
bezpodstawnie utrzymuje, że apelacja nie była należycie opłacona. Jedna z
apelacji połączonych we wspólnym piśmie nie była w ogóle opłacona.
Zażalenie okazało się zatem nieuzasadnione i podlegało oddaleniu na
podstawie art. 39814
k.p.c. związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.