III CZ 44/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II Cz 13/01
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 44/09
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Wojciech Jan Katner (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H.K.
przy uczestnictwie [...]
o dział spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 października 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 19 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni od postanowienia tego Sądu oddającego apelację
wnioskodawczyni od postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego w J. – wydanego
w sprawie o dział spadku – uwzględniającego wniosek uczestników postępowania
J.G. i C.G. o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości położonej w J. przy
ul. L. Sąd odwoławczy uznał, ze skarga kasacyjna jest niedopuszczalna ze względu
na wskazaną w niej wartość przedmiotu zaskarżenia w wysokości 50 000 zł (art.
3986
§ 2 w związku z art. 13 § 2 i art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia. Zarzucił, że zostało ono wydane z naruszeniem
art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c., ponieważ przewidziana w nim niedopuszczalność skargi
kasacyjnej, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 150 000 zł,
dotyczy spraw o zniesienie współwłasności i dział spadku. Tymczasem odrzucona
skarga kasacyjna została wniesiona od postanowienia w przedmiocie zasiedzenia
własności nieruchomości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wprawdzie bezpośrednim przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie
wstępne, dotyczące zasiedzenia własności nieruchomości, jednakże nie ulega
wątpliwości, że zostało ono wydane w postępowaniu o dział spadku. Zgodnie
z utrwalonym orzecznictwem, w takiej sytuacji o dopuszczalności skargi kasacyjnej
rozstrzyga wydanie postanowienia w postępowaniu o dział spadku, a nie treść
zaskarżonego orzeczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
26 kwietnia 2001 r., II Cz 13/01, OSNC 2001, nr 12, poz. 181). Sąd Okręgowy nie
naruszył zatem – wbrew zarzutowi skarżącej – art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. i trafnie
uznał, że skarga kasacyjna ze względu na wskazaną w niej wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niedopuszczalna.
Nie można także podzielić zarzutu, że zależność dopuszczalności skargi
kasacyjnej od wartości przedmiotu zaskarżenia narusza konstytucyjne
3
zagwarantowane obywatelowi prawo do sądu. Obowiązująca w postępowaniu
nieprocesowym odrębna regulacja dopuszczalności skargi kasacyjnej nie oznacza,
ani zamknięcia drogi sądowej w sprawach o dział spadku i zniesienie
współwłasności, ani naruszenia wynikającej z zasady państwa prawnego zasady
sprawiedliwości społecznej, ani też prawa obywatela do sprawiedliwego i jawnego
rozpoznania sprawy przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2007 r., l Cz 43/07, niepubl.).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Wojciech Jan Katner (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H.K.
przy uczestnictwie [...]
o dział spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 października 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 19 czerwca 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w K. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni od postanowienia tego Sądu oddającego apelację
wnioskodawczyni od postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego w J. – wydanego
w sprawie o dział spadku – uwzględniającego wniosek uczestników postępowania
J.G. i C.G. o stwierdzenie zasiedzenia własności nieruchomości położonej w J. przy
ul. L. Sąd odwoławczy uznał, ze skarga kasacyjna jest niedopuszczalna ze względu
na wskazaną w niej wartość przedmiotu zaskarżenia w wysokości 50 000 zł (art.
3986
§ 2 w związku z art. 13 § 2 i art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c.).
W zażaleniu pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł o uchylenie
zaskarżonego postanowienia. Zarzucił, że zostało ono wydane z naruszeniem
art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c., ponieważ przewidziana w nim niedopuszczalność skargi
kasacyjnej, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 150 000 zł,
dotyczy spraw o zniesienie współwłasności i dział spadku. Tymczasem odrzucona
skarga kasacyjna została wniesiona od postanowienia w przedmiocie zasiedzenia
własności nieruchomości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wprawdzie bezpośrednim przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie
wstępne, dotyczące zasiedzenia własności nieruchomości, jednakże nie ulega
wątpliwości, że zostało ono wydane w postępowaniu o dział spadku. Zgodnie
z utrwalonym orzecznictwem, w takiej sytuacji o dopuszczalności skargi kasacyjnej
rozstrzyga wydanie postanowienia w postępowaniu o dział spadku, a nie treść
zaskarżonego orzeczenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
26 kwietnia 2001 r., II Cz 13/01, OSNC 2001, nr 12, poz. 181). Sąd Okręgowy nie
naruszył zatem – wbrew zarzutowi skarżącej – art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. i trafnie
uznał, że skarga kasacyjna ze względu na wskazaną w niej wartość przedmiotu
zaskarżenia jest niedopuszczalna.
Nie można także podzielić zarzutu, że zależność dopuszczalności skargi
kasacyjnej od wartości przedmiotu zaskarżenia narusza konstytucyjne
3
zagwarantowane obywatelowi prawo do sądu. Obowiązująca w postępowaniu
nieprocesowym odrębna regulacja dopuszczalności skargi kasacyjnej nie oznacza,
ani zamknięcia drogi sądowej w sprawach o dział spadku i zniesienie
współwłasności, ani naruszenia wynikającej z zasady państwa prawnego zasady
sprawiedliwości społecznej, ani też prawa obywatela do sprawiedliwego i jawnego
rozpoznania sprawy przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2007 r., l Cz 43/07, niepubl.).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).