I CSK 324/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 324/09
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Dyrektora Izby Celnej w W. przeciwko A.
B. i J. F.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 listopada 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 18 grudnia 2008 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 18 grudnia 2008 r. oddalił zażalenie
powoda, Skarbu Państwa – Dyrektora Izby Celnej w W., na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 2 lipca 2008 r., odrzucające pozew.
W dniu 16 marca 2009 r. złożona została sporządzona w imieniu powoda
przez radcę prawnego skarga kasacyjna, kwestionująca zasadność postanowienia
Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 79, poz. 660 – dalej: „ustawa
nowelizująca”), do zadań Prokuratorii należy wyłączne zastępstwo procesowe
Skarbu Państwa przed Sądem Najwyższym, z zastrzeżeniem art. 8b ust. 5. Według
ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa w brzmieniu nadanym ustawą
nowelizującą, w zakresie czynności procesowych związanych z zaskarżeniem
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r. obowiązywała więc
niewątpliwie wyłączność zastępstwa procesowego Skarbu Państwa przez
Prokuratorię Generalną. Jednocześnie nie wchodziło tu w grę, mimo iż zaskarżenie
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r. nastąpiło przed
wejściem w życie ustawy nowelizującej, prowadzenie postępowania, zgodnie
z art. 2 ust. 3 ustawy nowelizującej, na dotychczasowych zasadach, ponieważ
odesłanie w tym przepisie do dotychczasowych zasad ma na względzie jedynie
sprawy, w których do 11 czerwca 2009 r. zastępstwo Prokuratorii było wyłączone
na podstawie uchylonego przez ustawę nowelizującą art. 4 ust. 4 ustawy
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Nie było tu zarazem podstaw do
stwierdzenia wyjątku od obowiązku wyłącznego zastępstwa przez Prokuratorię
opartego na wymienionym wyżej art. 8b ust. 5 ustawy o Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą. Przekazanie,
3
o którym mowa w tym przepisie, mogłoby oczywiście nastąpić dopiero po wejściu
w życie ustawy nowelizującej.
Konsekwencją wyłączności zastępstwa Skarbu Państwa przez Prokuratorię
Generalną w postępowaniu przed Sądem Najwyższym jest niemożność
zastępowania Skarbu Państwa w tym postępowaniu przez jakikolwiek inny podmiot,
a więc nieposiadanie w tym zakresie zdolności postulacyjnej także przez
adwokatów i radców prawnych, co znajduje wyraz w art. 871
§3 k.p.c.
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2006 r., I CZ 47/06,
OSNC 2007, nr 5, poz. 75).
Ze względu na brak zdolności postulacyjnej radcy prawnego, który sporządził
i wniósł w imieniu powodowego Skarbu Państwa skargę kasacyjną na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r., Sąd Najwyższy na
podstawie art. 3986
§3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 19 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Dyrektora Izby Celnej w W. przeciwko A.
B. i J. F.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 listopada 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 18 grudnia 2008 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 18 grudnia 2008 r. oddalił zażalenie
powoda, Skarbu Państwa – Dyrektora Izby Celnej w W., na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 2 lipca 2008 r., odrzucające pozew.
W dniu 16 marca 2009 r. złożona została sporządzona w imieniu powoda
przez radcę prawnego skarga kasacyjna, kwestionująca zasadność postanowienia
Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa
w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 79, poz. 660 – dalej: „ustawa
nowelizująca”), do zadań Prokuratorii należy wyłączne zastępstwo procesowe
Skarbu Państwa przed Sądem Najwyższym, z zastrzeżeniem art. 8b ust. 5. Według
ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa w brzmieniu nadanym ustawą
nowelizującą, w zakresie czynności procesowych związanych z zaskarżeniem
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r. obowiązywała więc
niewątpliwie wyłączność zastępstwa procesowego Skarbu Państwa przez
Prokuratorię Generalną. Jednocześnie nie wchodziło tu w grę, mimo iż zaskarżenie
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r. nastąpiło przed
wejściem w życie ustawy nowelizującej, prowadzenie postępowania, zgodnie
z art. 2 ust. 3 ustawy nowelizującej, na dotychczasowych zasadach, ponieważ
odesłanie w tym przepisie do dotychczasowych zasad ma na względzie jedynie
sprawy, w których do 11 czerwca 2009 r. zastępstwo Prokuratorii było wyłączone
na podstawie uchylonego przez ustawę nowelizującą art. 4 ust. 4 ustawy
o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Nie było tu zarazem podstaw do
stwierdzenia wyjątku od obowiązku wyłącznego zastępstwa przez Prokuratorię
opartego na wymienionym wyżej art. 8b ust. 5 ustawy o Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą. Przekazanie,
3
o którym mowa w tym przepisie, mogłoby oczywiście nastąpić dopiero po wejściu
w życie ustawy nowelizującej.
Konsekwencją wyłączności zastępstwa Skarbu Państwa przez Prokuratorię
Generalną w postępowaniu przed Sądem Najwyższym jest niemożność
zastępowania Skarbu Państwa w tym postępowaniu przez jakikolwiek inny podmiot,
a więc nieposiadanie w tym zakresie zdolności postulacyjnej także przez
adwokatów i radców prawnych, co znajduje wyraz w art. 871
§3 k.p.c.
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 2006 r., I CZ 47/06,
OSNC 2007, nr 5, poz. 75).
Ze względu na brak zdolności postulacyjnej radcy prawnego, który sporządził
i wniósł w imieniu powodowego Skarbu Państwa skargę kasacyjną na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 18 grudnia 2008 r., Sąd Najwyższy na
podstawie art. 3986
§3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
md