I CZ 80/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 80/09
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H.S.
przy uczestnictwie [...]
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 listopada 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 26 maja 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 26 maja 2009 r. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni od postanowienia tego Sądu z dnia 17 listopada 2008
r. wskazując, że wnioskodawczyni – mimo wezwania – nie uiściła części opłaty od
tego środka odwoławczego w zakresie przyznanego jej zwolnienia od kosztów
sądowych.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawczyni wniosła o jego
uchylenie ponosząc, że uiściła należną opłatę (200 zł) przed doręczeniem jej
pełnomocnikowi wezwania do dokonania tej czynności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy zwolnił częściowo wnioskodawczynię od kosztów sadowych,
tj. od opłaty od skargi kasacyjnej powyżej kwoty 200 zł i oddalił jej dalej idący w tym
zakresie wniosek postanowieniem z dnia 12 marca 2009 r. (k. 12). Odpis tego
postanowienia doręczony został pełnomocnikowi wnioskodawczyni wraz
z wezwaniem do uiszczenia opłaty w kwocie 200 zł w dniu 17 marca 2009 r. (k. 282
i 283). Zarzut skarżącej, że wniesienie tej opłaty w dniu 5 czerwca 2009 r.
dokonane zostało przed doręczeniem jej pełnomocnikowi wezwania do dokonania
powyższej czynności, nie znajduje zatem żadnego uzasadnienia.
Kwestionując prawidłowość działania sądu w zakresie doręczenia wezwania do
opłacenia środka odwoławczego, strona winna okoliczność tę wykazać. Tymczasem
skarżąca ograniczyła się do przytoczenia twierdzeń sprzecznych z materiałem
zawartym w aktach. Taki sposób kwestionowania postanowienia odrzucającego
skargę kasacyjną nie mógł przynieść rezultatu oczekiwanego przez skarżącą.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku H.S.
przy uczestnictwie [...]
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 listopada 2009 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 26 maja 2009 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 26 maja 2009 r. odrzucił skargę
kasacyjną wnioskodawczyni od postanowienia tego Sądu z dnia 17 listopada 2008
r. wskazując, że wnioskodawczyni – mimo wezwania – nie uiściła części opłaty od
tego środka odwoławczego w zakresie przyznanego jej zwolnienia od kosztów
sądowych.
W zażaleniu na powyższe postanowienie wnioskodawczyni wniosła o jego
uchylenie ponosząc, że uiściła należną opłatę (200 zł) przed doręczeniem jej
pełnomocnikowi wezwania do dokonania tej czynności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy zwolnił częściowo wnioskodawczynię od kosztów sadowych,
tj. od opłaty od skargi kasacyjnej powyżej kwoty 200 zł i oddalił jej dalej idący w tym
zakresie wniosek postanowieniem z dnia 12 marca 2009 r. (k. 12). Odpis tego
postanowienia doręczony został pełnomocnikowi wnioskodawczyni wraz
z wezwaniem do uiszczenia opłaty w kwocie 200 zł w dniu 17 marca 2009 r. (k. 282
i 283). Zarzut skarżącej, że wniesienie tej opłaty w dniu 5 czerwca 2009 r.
dokonane zostało przed doręczeniem jej pełnomocnikowi wezwania do dokonania
powyższej czynności, nie znajduje zatem żadnego uzasadnienia.
Kwestionując prawidłowość działania sądu w zakresie doręczenia wezwania do
opłacenia środka odwoławczego, strona winna okoliczność tę wykazać. Tymczasem
skarżąca ograniczyła się do przytoczenia twierdzeń sprzecznych z materiałem
zawartym w aktach. Taki sposób kwestionowania postanowienia odrzucającego
skargę kasacyjną nie mógł przynieść rezultatu oczekiwanego przez skarżącą.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.