Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 419/09
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z wniosku Z.P.
przy uczestnictwie M.P.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 grudnia 2009 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w O.
z dnia 29 maja 2009 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca skargę kasacyjną w części zaskarżającej
postanowienie w pkt. II (drugim) sentencji w zakresie
oddalającym apelację wnioskodawcy, a w pozostałej
części odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania;
2) orzeka, że wnioskodawca i uczestniczka postępowania
ponoszą koszty postępowania kasacyjnego związane
ze swym udziałem w sprawie.
2
Uzasadnienie
Przysługująca od prawomocnych orzeczeń skarga kasacyjna, jako
nadzwyczajny środek zaskarżenia, ma na celu - w interesie publicznym -
ujednolicanie orzecznictwa sądów powszechnych, rozstrzyganie spraw
precedensowych oraz o istotnym znaczeniu dla orzecznictwa sądowego i rozwoju
prawa. Uwzględnienie celu i charakteru skargi kasacyjnej wymaga właściwego
rozumienia treści przesłanek, wymienionych w art. 3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c.,
i właściwego ich uzasadnienia.
Chociaż skarżąca powołała się na przesłanki określone w art. 3989
§ 1 pkt 1
i 4 k.p.c., to nie przedstawiła przekonywającej argumentacji jurydycznej mogącej
przesądzać o „istotności" sformułowanych zagadnień, ani o oczywistej zasadności
skargi.
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w istocie
przedstawia, w odmiennym tylko ujęciu, kwestie podniesione w ramach
uzasadnienia podstaw kasacyjnych. Łatwo przy tym dostrzec, że wszystkie te
kwestie występują na tle określonych, konkretnych okoliczności faktycznych i nie
mają charakteru uniwersalnego. Dowodzi tego choćby sformułowanie przez
skarżącą zagadnienia prawnego w postaci dwóch pytań: czy w okolicznościach tej
sprawy sąd zastosował właściwy miernik waloryzacji oraz jaki miernik waloryzacji
należałoby zastosować (str. 3 skargi kasacyjnej).
W wypadku, gdy skarżąca twierdzi, że jej skarga jest także oczywiście
uzasadniona, powinna przedstawić pogłębioną argumentację prawną, wyjaśniającą
w czym ta oczywistość się wyraża oraz uzasadnić to twierdzenie, przy
uwzględnieniu, że „oczywistość" skargi to jej zasadność ewidentna, niewątpliwa,
możliwa do stwierdzenia bez głębszej analizy (por. m.in. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75).
Skarga kasacyjna uczestniczki nie przedstawia tak rozumianego uzasadnienia
„oczywistości" skargi. Na tle jej uzasadnienia jest wyraźnie widoczne, że ocena
zarzutów - a tym bardziej „oczywistości" zarzuconych uchybień, mających
3
prowadzić do oceny o „oczywistej" zasadności skargi opartej na takich zarzutach —
wymagałaby szczegółowej analizy, obejmującej także zbadanie okoliczności
faktycznych pod kątem ich właściwej kwalifikacji prawnej. Skarżąca nie przekonała
zatem o spełnieniu wymienionej w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. przesłanki.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania w części, w której była ona dopuszczalna (art. 3989
§ 2 k.p.c. w zw.
z art. 13 § 2 k.p.c.).
Natomiast Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną w części, w której
okazała się ona niedopuszczalna, a mianowicie w części zaskarżającej także
oddalenie w pozostałym zakresie apelacji wnioskodawcy (pkt II sentencji
zaskarżonego w całości postanowienia), ponieważ w tym zakresie uczestniczka nie
miała interesu prawnego (gravamen) w zaskarżeniu orzeczenia (art. 3986
§ 3 k.p.c.
w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 520 § 1
k.p.c..

IV CSK 419/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia