III CNP 46/09
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-03-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CNP 22/08 II BP 56/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 46/09
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku wierzycieli: GBank S.A., DBank S.A., Miejskiego
Przedsiębiorstwa Oczyszczania sp. z o.o., Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu
Skarbowego oraz M.J.
przeciwko dłużnikowi C. sp. z o.o.
przy uczestnictwie "W." sp. z o.o., Prezydenta Miasta K. i Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych,
podczas postępowania egzekucyjnego z nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 grudnia 2009 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w K.
z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 12 lutego 2008 r. odrzucił zarzuty
wierzyciela DBank Spółki Akcyjnej na plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji,
dokonany postanowieniem z dnia 14 września 2007 r., i zatwierdził ten plan.
Dłużnik, C. - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością , wniósł skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem tego postanowienia w zakresie dotyczącym
zatwierdzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, dokonanego
postanowieniem z dnia 14 września 2007 r., zarzucając naruszenie art. 3 ust. 1
u.k.w.h. oraz art. 233 §1, art. 244 § 1, art. 365, 1023 § 1 i 2 i art. 1028 § 1 i 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 4241
§ 2 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. Artykuł 4241
§ 2 k.p.c., odstępując od wyrażonej w art. 4241
§ 1 k.p.c. zasady dopuszczalności skargi na niezgodność z prawem jedynie od
prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji, dopuszcza w pewnych
sytuacjach także skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia sądu pierwszej instancji. Konieczną przesłanką dopuszczalności
zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji jest wystąpienie
„wyjątkowego wypadku”, uzasadniającego zaskarżenie tego orzeczenia.
Przyjmuje się, że „wyjątkowym wypadkiem”, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c.,
może być nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka zaskarżenia
orzeczenia sądu pierwszej instancji z przyczyn, które jej nie obciążają, np.
z powodu ciężkiej choroby, klęski żywiołowej, błędnej informacji pracownika sądu
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 2008 r., II BP 56/07, LEX
nr 452485, i z dnia 30 maja 2008 r., III CNP 22/08, LEX nr 420393).
Zgodnie z art. 4245
k.p.c., skarżący powinien wykazać istnienie przesłanek
uzasadniających zastosowanie art. 4241
§ 2 k.p.c. W niniejszej sprawie wymaganie
to nie zostało spełnione, skarżący bowiem ograniczył się do wskazania,
3
że zaskarżone postanowienie uprawomocniło się na skutek odrzucenia zażalenia,
a jego wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia został oddalony.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 2
k.p.c. orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 grudnia 2009 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z wniosku wierzycieli: GBank S.A., DBank S.A., Miejskiego
Przedsiębiorstwa Oczyszczania sp. z o.o., Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu
Skarbowego oraz M.J.
przeciwko dłużnikowi C. sp. z o.o.
przy uczestnictwie "W." sp. z o.o., Prezydenta Miasta K. i Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych,
podczas postępowania egzekucyjnego z nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 grudnia 2009 r.,
na skutek skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w K.
z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w K. postanowieniem z dnia 12 lutego 2008 r. odrzucił zarzuty
wierzyciela DBank Spółki Akcyjnej na plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji,
dokonany postanowieniem z dnia 14 września 2007 r., i zatwierdził ten plan.
Dłużnik, C. - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością , wniósł skargę o
stwierdzenie niezgodności z prawem tego postanowienia w zakresie dotyczącym
zatwierdzenia planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, dokonanego
postanowieniem z dnia 14 września 2007 r., zarzucając naruszenie art. 3 ust. 1
u.k.w.h. oraz art. 233 §1, art. 244 § 1, art. 365, 1023 § 1 i 2 i art. 1028 § 1 i 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 4241
§ 2 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub
uchylenie tego orzeczenia w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. Artykuł 4241
§ 2 k.p.c., odstępując od wyrażonej w art. 4241
§ 1 k.p.c. zasady dopuszczalności skargi na niezgodność z prawem jedynie od
prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji, dopuszcza w pewnych
sytuacjach także skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia sądu pierwszej instancji. Konieczną przesłanką dopuszczalności
zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji jest wystąpienie
„wyjątkowego wypadku”, uzasadniającego zaskarżenie tego orzeczenia.
Przyjmuje się, że „wyjątkowym wypadkiem”, o którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c.,
może być nieskorzystanie przez stronę z przysługującego jej środka zaskarżenia
orzeczenia sądu pierwszej instancji z przyczyn, które jej nie obciążają, np.
z powodu ciężkiej choroby, klęski żywiołowej, błędnej informacji pracownika sądu
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 2008 r., II BP 56/07, LEX
nr 452485, i z dnia 30 maja 2008 r., III CNP 22/08, LEX nr 420393).
Zgodnie z art. 4245
k.p.c., skarżący powinien wykazać istnienie przesłanek
uzasadniających zastosowanie art. 4241
§ 2 k.p.c. W niniejszej sprawie wymaganie
to nie zostało spełnione, skarżący bowiem ograniczył się do wskazania,
3
że zaskarżone postanowienie uprawomocniło się na skutek odrzucenia zażalenia,
a jego wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia został oddalony.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 2
k.p.c. orzekł jak w sentencji.