Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 414/09
POSTANOWIENIE
Dnia 7 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z wniosku B. L.
przy uczestnictwie R. L.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 stycznia 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
od postanowienia Sądu Okręgowego w W.
z dnia 28 stycznia 2009 r., sygn. akt IV Ca (…),
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wnioskodawczyni B. L. wniosła skargę kasacyjną od postanowienia Sądu
Okręgowego w W. z dnia 28 stycznia 2009 r., którym oddalono jej apelację od
postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego w W. z dnia 2 lipca 2008 r. Tym ostatnim
postanowieniem Sąd I instancji ustalił, że w skład majątku wspólnego byłych małżonków
R. i B. L. nie wchodzi prawo własności lokalu mieszkalnego nr 13 położonego w W. przy
ul. P. 5.
2
Wnioskodawczyni B. L. wnosiła o podział majątku wspólnego i twierdziła, że do
majątku tego powinno być zaliczone także powyższe prawo, ponieważ lokal ten
przydzielono uczestnikowi - zawodowemu żołnierzowi - jako kwaterę w czasie trwania
związku małżeńskiego z wnioskodawczynią. Po orzeczeniu rozwodu R. L. wykupił ten
lokal wraz z przynależną do niego piwnicą oraz udziałem we współwłasności działki, na
której został posadowiony budynek, po wcześniejszym ustanowieniu jego odrębnej
własności.
Sądu Rejonowy ocenił, że brak regulacji prawnej uzasadniającej zaliczenie tego
lokalu do majątku wspólnego stron. Pogląd ten podzielił Sąd Okręgowy.
Skarga kasacyjna wnioskodawczyni została oparta na podstawie naruszenia
bliżej nieokreślonych przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu sił
zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z dnia 26 lipca 1995 r.) przez przyjęcie, że
przepisy te nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.
Skarżąca wniosła o uchylenie postanowienia Sądu II instancji w całości, jak
również poprzedzającego go postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego w W. i
przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie
wyżej wskazanych postanowień i orzeczenie co do istoty sprawy.
Wymagania konstrukcyjne stawiane skardze kasacyjnej są wyższe niż
w wypadku innych środków odwoławczych. Wynika to z charakteru
skargi i obligatoryjnego obowiązku sporządzenia jej przez profesjonalistę. Elementy
szczególne, które stanowią o istocie skargi kasacyjnej precyzuje art. 3984
§ 1 i 2 k.p.c.
Jednym z nich, nawiązującym do określonych w art. 3983
§ 1 k.p.c. przyczyn
umożliwiających złożenie tej skargi jest przewidziana w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.
powinność przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalił się pogląd, że przytoczenie podstaw
kasacyjnych wymaga wskazania konkretnych przepisów, których naruszenie skarżący
zarzuca. W wypadku podstawy wymienionej w art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c. konieczne jest
sprecyzowanie naruszonych norm prawa materialnego oraz postaci ich naruszenia, w
wypadku podstawy wymienionej w art. 3983
§ 1 pkt 2 k.p.c. należy z kolei
skonkretyzować przepisy postępowania, którym uchybiono i określić istotę wpływu, jaki
mógł stąd wyniknąć dla wyniku sprawy. Nie jest przy tym wystarczające powołanie
przepisów w uzasadnieniu podstaw kasacyjnych. Niewłaściwe, nieprecyzyjne i
ogólnikowe określenie podstawy kasacyjnej stanowi nieusuwalną wadę skargi i prowadzi
3
do jej odrzucenia, jako niedopuszczalnej (tak np. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia
7 kwietnia 1997 r., III CKN 29/97, OSNC 1997/6-7/96, czy w postanowieniu z dnia 10
maja 2002, IV CKN 1310/00, nie publ.).
Sposób ujęcia podstaw kasacyjnych przez wnioskodawczynię nie odpowiada
powyższym wymaganiom, bowiem ogranicza się do wskazania ustawy, której przepisy
(zawiera 94 artykuły) miały zostać naruszone przez błędną wykładnię. Z tych przyczyn
skarga kasacyjna dotknięta jest istotną, nieusuwalną wadą i podlega odrzuceniu na
podstawie art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c. w zw. z art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.

I CSK 414/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia