Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 77/09
POSTANOWIENIE
Dnia 28 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa S. D. przeciwko M. C.
o zapłatę i z powództwa wzajemnego M. C.
przeciwko S. D.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 stycznia 2010 r.,
na skutek skargi powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B.
z dnia 18 czerwca 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2009 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił apelację powoda
(pozwanego wzajemnego) S. D.
Powód (pozwany wzajemny) wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem wyroku Sądu Okręgowego.
Wymagania o charakterze konstrukcyjnym, jakie musi spełniać skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia określa art. 4245
§ 1
k.p.c. Należy do nich m.in. obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wymóg
wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarga powoda (pozwanego wzajemnego) nie spełnia wymienionych wymogów.
2
Prawidłowe spełnienie wymogu określonego w pkt 4 art. 4245
§ 1 k.p.c. polega nie
tylko na złożeniu przez skarżącego oświadczenia o wystąpieniu szkody ze wskazaniem
jej rodzaju i rozmiaru, ale i na uwiarygodnieniu tego oświadczenia. W tym celu, w
związku z treścią art. 243 k.p.c., skarżący winien powoływać i przedstawiać zarówno
dowody, w tym tzw. dowody nie dające pewności, jak i inne środki, nie uznawane przez
kodeks za dowody np. pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp. (zob.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 12 października 2006 r., I BU 5/06, niepubl.; z
dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 16). Na marginesie należy
wskazać, że koszty postępowania, które poniosła strona nie stanowią szkody
uzasadniającej wniesienie skargi, przewidzianej w art. 4241
k.p.c. (zob. postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP 46/06, niepubl.).
Z kolei obowiązek wynikający z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. wymaga
przeprowadzenie prawniczej analizy przepisów dotyczących środków prawnych, których
zastosowanie jest niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogły odnieść
skutku. Nie chodzi jedynie o skargę kasacyjną czy skargę o wznowienie, ale i inne
środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie służące
pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności orzeczenia, czyli powództwa opozycyjne
oraz zwykłe i specjalne środki funkcjonujące w postępowaniu nieprocesowym (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC
2006, nr 7-8, poz. 140). Nadto ustawodawca wymaga „wykazania”, a nie jedynie
wskazania, przytoczenia, do czego ograniczył się w przedmiotowej skardze skarżący.
Zatem każdy wnoszący skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia musi przeprowadzić stosowny wywód jurydyczny w celu dowiedzenia
niemożności wzruszenia orzeczenia w drodze innych środków prawnych. Wywód taki
byłby zbędny jedynie wówczas, gdyby zostały dołączone do skargi odpisy
prawomocnych orzeczeń wskazujących, że zastosowanie innych środków procesowych
okazało się nieskuteczne np. odpis postanowienia o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2005 r., I
CNP 5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 17 oraz z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06,
OSNC 2006, nr 6, poz. 112).
Braki w zakresie wymagań konstrukcyjnych nie podlegają uzupełnieniu, a skarga
nimi dotknięta jest odrzucana a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c. ).
Z podanych względów, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzucił
skargę.

V CNP 77/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia