Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 5/10
POSTANOWIENIE
Dnia 5 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z wniosku (...) Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w G.
przy uczestnictwie J. S.-K., J. S.-I., M. M.-P. i M. G.
o stwierdzenie zasiedzenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 marca 2010 r.,
zażalenia uczestniczek postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 25 września 2009 r., sygn. akt III Ca (…),
oddala zażalenie
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w G., w sprawie z wniosku (...) Przedsiębiorstwa Energetyki
Cieplnej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G., z udziałem J. S.-K., J.
S.-I., M. M.-P. oraz M. G. o stwierdzenie zasiedzenia, postanowieniem z dnia 25
września 2009 r. odrzucił skargę kasacyjną uczestniczek postępowania. W uzasadnieniu
wyjaśnił, że zgodnie z art. 3984
§ 3 k.p.c. skarga kasacyjna oprócz wymogów
formalnych wskazanych w § 1 i 2 tego artykułu powinna czynić zadość wymaganiom
2
przewidzianym dla pisma procesowego, a w sprawach o prawa majątkowe powinna
zawierać również oznaczenie wartości przedmiotu sporu. Jeżeli skarga kasacyjna nie
spełnia tych wymagań przewodniczący w sądzie drugiej instancji, zgodnie z art. 3986
§ 1
k.p.c. wzywa skarżącego do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod rygorem
odrzucenia skargi. Sąd drugiej instancji wskazał, że w niniejszej sprawie zarządzeniem
Przewodniczącego z dnia 3 kwietnia 2009 r. pełnomocnik skarżących został
zobowiązany do uzupełnienia braków formalnych skargi, między innymi przez
wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia. Brak ten nie został uzupełniony w
zakreślonym terminie, co skutkowało odrzuceniem skargi na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c.
Uczestniczki postępowania zaskarżyły w całości powyższe postanowienie.
Zarzucając Sądowi drugiej instancji naruszenie art. 3984
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2
k.p.c. oraz art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. przez uznanie, że w niniejszej
sprawie istnieje obowiązek wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia a uchybienie
temu obowiązkowi stanowi brak formalny skargi kasacyjnej, wniosły o uchylenie przez
Sąd Najwyższy zaskarżonego postanowienia oraz rozpoznanie skargi kasacyjnej,
ewentualnie przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w G. do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 3984
§ 3 zd. 1 k.p.c. stanowi, że skarga kasacyjna powinna czynić zadość
wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a w sprawach o prawa majątkowe
powinna zawierać również oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia. Przepis ten
określa wymagania formalne kwalifikowanego pisma procesowego jakim jest skarga
kasacyjna i w tym zakresie stanowi regulację szczególną względem art. 1261
§ 1 k.p.c.,
który ustanawia obowiązek podania wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu
zaskarżenia względem każdego pisma procesowego. Należy zważyć, że ten ostatni
przepis uzależnia spełnienie obowiązku podania wartości przedmiotu sporu lub
zaskarżenia od wystąpienia sytuacji, w której od tej wysokości uzależniona jest
właściwość rzeczowa sądu, wysokość opłaty lub dopuszczalność środka odwoławczego.
Tego typu zależności nie przewiduje natomiast art. 3984
§ 2 zd. 1 k.p.c., co w
konsekwencji oznacza, że obowiązek wskazania przedmiotu zaskarżenia może pełnić
również inne funkcje, poza powyżej wymienionymi.
Jak przyjął sąd drugiej instancji, wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia
w przedmiotowej sprawie jest konieczne ze względu na potrzebę ustalenia i rozliczenia
3
kosztów postępowania obejmujących opłaty za czynności adwokata - radcy prawnego
(zob. uzasadnienie uchwały SN z 27 marca 2008 r., III CZP 7/08, niepubl.). Tej
zależności nie kwestionuje się w zażaleniu.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z
art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

IV CZ 5/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia