III PZ 3/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III PZ 3/10
POSTANOWIENIE
Dnia 6 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko C.Polska Spółce Akcyjnej w W.
o zadośćuczynienie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 maja 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 października 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powód J. W. w sprawie z przeciwko C. Polska Spółce Akcyjnej w W.e o
zadośćuczynienie wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 26
października 2009 r., którym odrzucono jego skargę o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 marca 2008 r., opartą na art. 403 § 2 k.p.c.
Skarżący podniósł, że w sprawie zaistniały nowe okoliczności, tj. zaświadczenie
lekarskie, które nie mogło być przedłożone w trakcie procesu. We wskazanym
przez skarżącego zaświadczeniu lekarskim z dnia 27 lipca 2009 r. zawarto
informację o rozpoznaniu: „U w/w podejrzewam zaburzenia urojeniowe, tworzone
m.in. przez czynniki sytuacyjne i stany lękowe”. Sąd Apelacyjny uzasadniając
2
postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania wskazał, że
powołany w skardze środek dowodowy (zaświadczenie lekarskie) powstał po
uprawomocnieniu się wyroku, a zatem nie zostały spełnione przesłanki wskazane w
przepisie art. 403 § 2 k.p.c., a co za tym idzie skarga nie została oparta na
ustawowej podstawie.
W zażaleniu skarżący podniósł, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi
ustawowa podstawa wznowienia postępowania wskazana w art. 403 § 2 k.p.c., jako
że diagnozę postawioną w zaświadczeniu lekarskim z dnia 27 lipca 2009 r. można
było postawić wcześniej, albowiem zaburzenia istniały wcześniej w trakcie
postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem. Choroba
pozwanego mimo, że istniała wcześniej, została jednak zdiagnozowana dopiero w
lipcu 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
W ocenie Sądu Najwyższego Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, iż podnoszone
w skardze okoliczności nie mogą uzasadniać wznowienia postępowania. Żądanie
wznowienia postępowania oparte na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. jest
dopuszczalne wtedy, gdy po zakończeniu postępowania, którego dotyczy skarga,
ujawniły się okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu. Podstawą wznowienia postępowania na podstawie art. 403 § 2
k.p.c. mogą być takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które zaistniały
przed rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego zakończeniem.
Środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku, nie stanowi
podstawy wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c. Sta-
nowisko to jest utrwalone (por. między innymi uchwałę składu siedmiu sędziów
Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68 mającej moc zasady
prawnej, OSN 1969 nr 12, poz. 208; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13
października 2005 r., IV CZ 96/05, LEX nr 186917; postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 15 września 2005 r. II CZ 78/05, LEX nr 453799;
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 2008 r., II UZ 31/08, LEX nr
500233). Sąd Najwyższy w obecnym składzie podziela także pogląd wyrażony w
3
przywołanym przez Sąd Apelacyjny postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 22
kwietnia 1975 r., III PZP 4/75 (OSNC 1976 nr 2, poz. 38), zgodnie z którym
uzyskanie - po uprawomocnieniu się wyroku - świadectwa lekarza specjalisty, które
to świadectwo przedstawia wyniki badań strony procesowej i zawiera ocenę stanu
zdrowia badanego odmienną od wyrażonej przez biegłych lekarzy w poprzednio
zakończonym postępowaniu sądowym, nie stanowi późniejszego wykrycia takiego
środka dowodowego, jaki ma na uwadze przepis art. 403 § 2 k.p.c. Także to
stanowisko jest konsekwentnie podtrzymywane w orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por.: postanowienie z dnia 10 stycznia 1977 r., I CO 5/76, LEX nr
7899 oraz postanowienie z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 510/00, LEX nr
535989) a w przedmiotowej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności, które
mogłyby stanowić podstawę do jego zmiany.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 6 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Kwaśniewski
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko C.Polska Spółce Akcyjnej w W.
o zadośćuczynienie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 6 maja 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 26 października 2009 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powód J. W. w sprawie z przeciwko C. Polska Spółce Akcyjnej w W.e o
zadośćuczynienie wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 26
października 2009 r., którym odrzucono jego skargę o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego – Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 marca 2008 r., opartą na art. 403 § 2 k.p.c.
Skarżący podniósł, że w sprawie zaistniały nowe okoliczności, tj. zaświadczenie
lekarskie, które nie mogło być przedłożone w trakcie procesu. We wskazanym
przez skarżącego zaświadczeniu lekarskim z dnia 27 lipca 2009 r. zawarto
informację o rozpoznaniu: „U w/w podejrzewam zaburzenia urojeniowe, tworzone
m.in. przez czynniki sytuacyjne i stany lękowe”. Sąd Apelacyjny uzasadniając
2
postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania wskazał, że
powołany w skardze środek dowodowy (zaświadczenie lekarskie) powstał po
uprawomocnieniu się wyroku, a zatem nie zostały spełnione przesłanki wskazane w
przepisie art. 403 § 2 k.p.c., a co za tym idzie skarga nie została oparta na
ustawowej podstawie.
W zażaleniu skarżący podniósł, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi
ustawowa podstawa wznowienia postępowania wskazana w art. 403 § 2 k.p.c., jako
że diagnozę postawioną w zaświadczeniu lekarskim z dnia 27 lipca 2009 r. można
było postawić wcześniej, albowiem zaburzenia istniały wcześniej w trakcie
postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem. Choroba
pozwanego mimo, że istniała wcześniej, została jednak zdiagnozowana dopiero w
lipcu 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
W ocenie Sądu Najwyższego Sąd Apelacyjny trafnie przyjął, iż podnoszone
w skardze okoliczności nie mogą uzasadniać wznowienia postępowania. Żądanie
wznowienia postępowania oparte na podstawie art. 403 § 2 k.p.c. jest
dopuszczalne wtedy, gdy po zakończeniu postępowania, którego dotyczy skarga,
ujawniły się okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu. Podstawą wznowienia postępowania na podstawie art. 403 § 2
k.p.c. mogą być takie nowe okoliczności oraz środki dowodowe, które zaistniały
przed rozstrzygnięciem sporu - w trakcie postępowania i przed jego zakończeniem.
Środek dowodowy, który powstał po uprawomocnieniu się wyroku, nie stanowi
podstawy wznowienia postępowania przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c. Sta-
nowisko to jest utrwalone (por. między innymi uchwałę składu siedmiu sędziów
Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68 mającej moc zasady
prawnej, OSN 1969 nr 12, poz. 208; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13
października 2005 r., IV CZ 96/05, LEX nr 186917; postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 15 września 2005 r. II CZ 78/05, LEX nr 453799;
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 2008 r., II UZ 31/08, LEX nr
500233). Sąd Najwyższy w obecnym składzie podziela także pogląd wyrażony w
3
przywołanym przez Sąd Apelacyjny postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 22
kwietnia 1975 r., III PZP 4/75 (OSNC 1976 nr 2, poz. 38), zgodnie z którym
uzyskanie - po uprawomocnieniu się wyroku - świadectwa lekarza specjalisty, które
to świadectwo przedstawia wyniki badań strony procesowej i zawiera ocenę stanu
zdrowia badanego odmienną od wyrażonej przez biegłych lekarzy w poprzednio
zakończonym postępowaniu sądowym, nie stanowi późniejszego wykrycia takiego
środka dowodowego, jaki ma na uwadze przepis art. 403 § 2 k.p.c. Także to
stanowisko jest konsekwentnie podtrzymywane w orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por.: postanowienie z dnia 10 stycznia 1977 r., I CO 5/76, LEX nr
7899 oraz postanowienie z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 510/00, LEX nr
535989) a w przedmiotowej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności, które
mogłyby stanowić podstawę do jego zmiany.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.