Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 25/10
POSTANOWIENIE
Dnia 13 maja 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Jan Górowski
ze skargi powoda
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego
z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa D. W.
przeciwko G.(...) Bank Spółce Akcyjnej w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 maja 2010 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 30 listopada 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
1. odrzuca zażalenie w części dotyczącej przyznania wynagrodzenia
pełnomocnikowi z urzędu (pkt II zaskarżonego postanowienia),
2. w pozostałej części zażalenie oddala,
3. zasądza od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego na rzecz adwokat K. M.-D.
kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset), dodatkowo ze stawką podatku VAT
tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi w
postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 30 listopada 2009 r. odrzucił skargę D. W.
o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tego Sądu z dnia 10 marca 2009
r. i przyznał jego pełnomocnikowi z urzędu kwotę 500 zł tytułem kosztów udzielonej
skarżącemu pomocy prawnej.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 410 k.p.c. w
zw. z art. 403 § 2 k.p.c., sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią materiału
dowodowego oraz naruszenie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielanej z urzędu.
Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W zażalenie bezzasadnie zarzucono, że ocena dopuszczalności skargi
o wznowienie postępowania nie obejmuje oceny, czy powołana przez skarżącego
podstawa wznowienia rzeczywiście istnieje i sąd powinien ograniczyć się do jej strony
formalnej i ocenić wyłącznie, czy skarżący powołał ustawową podstawę wznowienia. W
nowszym orzecznictwie przeważa trafny pogląd, że skarga o wznowienie postępowania
podlega odrzuceniu nie tylko wtedy, gdy powołana w niej podstawa wznowienia została
sformułowana w sposób nie odpowiadający ustawie, ale także wówczas, gdy wskazane
w niej okoliczności wprawdzie dadzą się podciągnąć pod przewidzianą w ustawie
podstawę wznowienia, ale w rzeczywistości podstaw ta nie występuje. Sąd Apelacyjny
stwierdził, że podstawą skargi o wznowienie postępowania było ujawnienie nowych
dowodów (art. 403 § 2 k.p.c.), czego skarżący w zażaleniu nie kwestionuje, podobnie jak
stwierdzenia, że dowody z dokumentów, które skarżący powołał podstawę wznowienia
noszą daty poprzedzające wydanie wyroku. Sąd Apelacyjny stwierdził również, że
powód dysponował tymi dowodami w toku postępowania, a jedynie jego pełnomocnik
nie przedłożył ich sądowi. W zażaleniu skarżący nie wskazał okoliczności i argumentów,
które podważałyby zasadność tych ustaleń poza ogólnym stwierdzeniem, że skarżący
odbywał karę pozbawienia wolności, przez co wszelka korespondencja dociera do niego
z opóźnieniem, co nie pozwala przyjąć, że dowody powołane jako podstawa wznowienia
nie były i nie mogły być przez niego powołane w toku postępowania, którego dotyczy
skarga o wznowienie.
3
Z przyczyn wyżej wskazanych zażalenie kwestionujące odrzucenie skargi
o wznowienie postępowania było pozbawione uzasadnionych podstaw i podlegało
oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
W pozostałym zakresie zażalenie było niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu na
podstawie art. 370 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
Art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. dopuszcza bowiem zażalenie do Sądu Najwyższego od
postanowień sądu drugiej instancji rozstrzygających jedynie co do kosztów procesu,
które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji. Stosownie do art.
98 § 1 k.p.c. pojęcie kosztów procesu odnosi się do kosztów celowego dochodzenia
praw i celowej obrony należnych przeciwnikowi. Nie należą do nich koszty zastępstwa
prawnego z urzędu, zasądzane na rzecz pełnomocnika z urzędu od Skarbu Państwa.