Sygn. akt III CZ 9/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Stanisław Dąbrowski
SSA Jan Futro
w sprawie z powództwa E. W.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „C.(...)” w K.
o uchylenie uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 2 czerwca 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 14 października
2009 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 października 2009 r. Sąd Apelacyjny
odrzucił skargę Spółdzielni Mieszkaniowej C.(...) w K. o wznowienie postępowania. Sąd
wskazał, że skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
W zażaleniu skarżąca wniosła o uchylenie tego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 15 lipca 2009 r., ogłoszonym dnia 27
lipca 2009 r., orzekł, że art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy
o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
125, poz. 873 oraz z 2008 r. Nr 235, poz. 1617) jest niezgodny z art. 2 oraz art. 58 ust. 1
w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
2
Zgodnie z art. 190 ust. 1 i 3 Konstytucji orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego
ma moc obowiązującą z dniem ogłoszenia, chyba że Trybunał określi inny termin utraty
mocy obowiązującej aktu normatywnego. Skutek określony w taki sposób nie może być
inaczej rozumiany niż prospektywnie, jednak w odniesieniu do stanów ukształtowanych
prawomocnym orzeczeniem sądu lub rozstrzygnięciem innego organu zasada działania
na przyszłość doznaje wyłomu w art. 190 ust. 4 Konstytucji stanowiącego, że orzeczenie
Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub
z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne
orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych
sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego
rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego
postępowania.
Powoływany przepis nie pozwala uznać, że wyrok Trybunału stwierdzający
niezgodność aktu normatywnego z aktem wyższego rzędu mógłby mieć zastosowanie
do orzeczenia, które uprawomocniło się po ogłoszeniu wyroku Trybunału, byłby to
bowiem przypadek niezgodności z prawem już ukształtowanym i promulgowanym.
Wskazuje na to również sposób liczenia biegu terminu (art. 407 § 2 k.p.c.). Takie
zdarzenie, jak niezgodność z prawem (ukształtowanym wyrokiem Trybunału
Konstytucyjnego) orzeczenia sądu albo rozstrzygnięcia innego organu podlegają kontroli
instancyjnej lub nadzwyczajnej, a nie wznowieniu na podstawie określonej w art. 190
ust. 4 Konstytucji oraz - w postępowaniu cywilnym - art. 4011
k.p.c. Rację przeto miał
Sąd, Apelacyjny, że skoro wyrok Sądu drugiej instancji wydany został w dniu 8 września
2009 r., a więc po ogłoszeniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego, brak jest podstaw do
wznowienia postępowania.
Z tych przyczyn orzeczono, jak w postanowieniu.