Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 51/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa Gminy Ł. – „H.(...)” Jednostka Budżetowa w Ł.
przeciwko M. P.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 lipca 2010 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie o kosztach zawarte w wyroku Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 20
sierpnia 2009 r., sygn. akt X Ga (…)
1. oddala zażalenie;
2. przyznaje radcy prawnemu T. K. od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w
Ł. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł powiększoną o 22% podatku VAT tytułem
zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z
urzędu.
Uzasadnienie
W wyroku z dnia 20 sierpnia 2009 r. Sąd Okręgowy zasądził (w pkt 2) od
pozwanego M. P. kwotę 1 200 zł tytułem zwrotu kosztów w postępowaniu apelacyjnym.
Rozstrzygnięcie o kosztach zostało szerzej umotywowane w końcowym fragmencie
uzasadnienia wyroku. Sąd Okręgowy wyjaśnił, że na koszty procesu strony powodowej
składają się jedynie koszty zastępstwa procesowego w postaci wynagrodzenia
pełnomocnika, ponadto samo zwolnienie strony pozwanej od kosztów sądowych nie
zwalnia tej strony z obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi.
2
W zażaleniu obejmującym rozstrzygnięcie o kosztach pozwany wnosił o jego
zmianę i nieobciążenie pozwanego kosztami procesu, ponieważ zachodzą podane w
zażaleniu – okoliczności uzasadniające bliżej zastosowanie art.102 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Trafnie Sąd Apelacyjny stwierdził, że zwolnienie strony od kosztów sądowych w
całości (postanowienie z dnia 30 marca 2009 r.) nie zwalnia jej od obowiązku zwrotu
kosztów przeciwnikowi procesowemu (art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych, Dz. U. Nr 157, poz. 1398 ze zm.). Postanowienie z
dnia 30 marca 2009 r. zostało zatem wzięte pod uwagę przy rozstrzygnięciu o kosztach
postępowania apelacyjnego, zawartym w pkt 2 wyroku Sądu Okręgowego z dnia 20
sierpnia 2009 r. Ponadto z treści uzasadnienia zażalenia wynika, że pozwany osiąga
jednak pewne dochody chociaż w sposób nieregularny. W tej sytuacji nie było podstaw
do uznania, że w rozpoznawanej sprawie istniał szczególnie uzasadniony wypadek
zastosowania art. 102 k.p.c. Należało zatem oddalić zażalenie pozwanego jako
nieuzasadnione (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39818
k.p.c.).
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosownie do postanowień
art. 98 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c. i §§ 6, 12 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z
dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (...) (Dz. U. Nr
163, poz. 1349, ze zm.).