Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 91/10
POSTANOWIENIE
Dnia 8 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku J. J.
przy uczestnictwie Gminy Miasta S. i Prokuratora Rejonowego w S.
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 8 września 2010 r.,
zażalenia uczestnika postępowania Gminy Miasta S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w S. z dnia 14 stycznia 2010 r., sygn. akt WSC
(…) [Ca (…)],
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2010 r. Sąd Okręgowy w S. odrzucił zażalenie
uczestnika Gminy Miasta S. na postanowienie tego Sądu z dnia 10 grudnia 2009 r. w
przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków
formalnych skargi kasacyjnej, która z kolei została odrzucona postanowieniem z dnia 29
października 2009 r.
Sąd Okręgowy uznał wniosek o przywrócenie terminu za niedopuszczalny,
bowiem możliwość przywrócenia terminu dotyczy czynności procesowej, a nie
elementów składowych kreujących ją lub tworzących jej formę. Skarga kasacyjna
2
została odrzucona już wcześniej z powodu niespełnienia jej wymagań i nieusunięcia
braku, wobec czego wniosek o przywrócenie terminu mógł dotyczyć jedynie wniesienia
tego środka, a nie usunięcia jego braku. Odrzucenie skargo oznacza zniweczenie
wszelkich związanych z nią skutków procesowych. W takiej sytuacji wniosek o
przywrócenie terminu jedynie do uzupełnienia jej braków jest, zdaniem Sądu
Okręgowego, bezprzedmiotowy. Zażalenie zaś na postanowienie o odrzuceniu
bezprzedmiotowego wniosku jest niedopuszczalne i jako takie podlega odrzuceniu.
Pozwana Gmina zaskarżyła powyższe postanowienie wnosząc o jego uchylenie i
rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi kasacyjnej,
zarzucając naruszenie art. 171 w zw. z art. 168 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia
braków skargi kasacyjnej nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie,
wobec czego zażalenie na takie postanowienie podlega odrzuceniu, co trafnie wskazał
Sąd Okręgowy (por: postanowienie SN z dnia 13 grudnia 2000 r., sygn. akt III CZ
109/00, nie publ.; postanowienie SN z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I CKN 367/99,
OSNC z 2000, nr 3, poz. 48; uchwała SN z dnia 31 maja 2000 r., sygn. akt III ZP 1/00,
OSNC z 2001 r., nr 1, poz. 1, OSNP z 2000 r., nr 24, poz. 887). Postanowieniem
kończącym postępowanie w sprawie mogło być zatem jedynie postanowienie o
odrzuceniu skargi kasacyjnej. Skarga kasacyjna jednak już wcześniej została
prawomocnie odrzucona. Skarżąca złożyła wprawdzie wniosek o przywrócenie terminu
do uzupełnienia braków formalnych, ale wniosek ten dotyczył skargi odrzuconej, a więc
takiej, która żadnych już skutków wywołać nie mogła. Sąd Okręgowy nie mógł zatem,
wbrew zarzutom skarżącej, wzywać jej do uzupełnienia braków wniosku o przywrócenie
terminu do wniesienia już odrzuconej skargi. Należało złożyć nową skargę kasacyjną z
wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Takiego wniosku nie było, zatem
zaskarżone postanowienie jest prawidłowe.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3941
§ 3, 39814
k.p.c., Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji.

II CZ 91/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia