II CZ 61/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 61/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej w Ł. przy ul. A., Wspólnoty
Mieszkaniowej w Ł. przy ul. B. i Wspólnoty Mieszkaniowej w Ł. przy ul. C.
przeciwko J. K., T. B. i B. B.
o stwierdzenie nieważności umowy darowizny,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 września 2010 r.,
zażaleń pozwanych T. B. i T. B. na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. akt III Ca (…),
oddala zażalenia.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy w Ł. uzupełnił co do
kosztów procesu wyrok z dnia 11 stycznia 2010 r., którym na skutek apelacji pozwanych
od wyroku Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 18 marca 2009 r. zmienił zaskarżony wyrok i
oddalił powództwo. Powołanym postanowieniem Sąd Okręgowy zasądził od powodów:
Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. A. w Ł., Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. B. w Ł. i
Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. C. w Ł. solidarnie na rzecz pozwanej J. K. kwotę 150
zł oraz na rzecz pozwanych T. B. i T. B. solidarnie kwotę 150 zł tytułem zwrotu opłaty
sądowej od apelacji.
W uzasadnieniu Sąd Okręgowy stwierdził, że wniosek pozwanych o uzupełnienie
wyroku z dnia 11 stycznia 2010 r. co do kosztów procesu jest w świetle art. 351 § 1
k.p.c. uzasadniony, gdyż w wyroku w tym nie orzeczono o obowiązku zwrotu kosztów
sądowych w postaci opłat od apelacji, które należą do kosztów niezbędnych do
2
celowego dochodzenia praw i celowej obrony w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. i powinny
być pozwanym zwrócone przez stronę powodową jako przegrywającą sprawę. Koszty te
obejmowały dwie opłaty sądowe w kwotach po 150 zł, w tym jedną od apelacji
wniesionej przez pozwaną J. K., a drugą od apelacji pozwanych T. B. i T. B., którzy
wnieśli apelację w jednym piśmie podlegającą jednej opłacie.
W zażaleniach na to postanowienie pozwani T. B. i T. B. postawili zarzut
sprzeczności ustaleń z zebranym materiałem przez przyjęcie, że uiścili od apelacji tylko
jedną opłatę w kwocie 150 zł, podczas gdy w rzeczywistości uiścili opłatę w łącznej
wysokości 300 zł, co wynika z dowodów znajdujących się w aktach na kartach 188 i 247.
W konkluzji żalący wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od
powodów solidarnie na rzecz każdego z nich kwot po 150 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.), pismo
wnoszone przez kilka osób podlega jednej opłacie. Jeżeli jednak przedmiotem sprawy
są roszczenia lub zobowiązania jednego rodzaju i oparte na jednakowej podstawie
faktycznej i prawnej (współuczestnictwo formalne), każdy współuczestnik uiszcza opłatę
oddzielnie, stosownie do swojego roszczenia lub zobowiązania.
Przedmiotem niniejszej sprawy było żądanie stwierdzenia nieważności umowy
darowizny udziałów we współwłasności nieruchomości, zawartej w dniu 11 lipca 2006 r.
przez J. K. jako darczyńczynię z T. B. i T. B. jako obdarowanymi. Nie ulega zatem
wątpliwości, że po stronie pozwanej zachodziło współuczestnictwo materialne w
rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c. W konsekwencji apelacja wniesiona przez pozwanych
T. B. i T. B. w jednym piśmie podlegała jednej opłacie.
Jak niewadliwie ustalił Sąd Okręgowy, pozwani T. B. i T. B. wnieśli wspólną
apelację, którą opłacili kwotą 150 zł. Następnie, w dniu 12 maja 2009 r. wpłynęła do
Sądu Rejonowego kolejna apelacja pozwanego T. B. sporządzona przez jego
pełnomocnika w osobie adw. P. G., który z własnej inicjatywy opłacił ją kwotą 150 zł.
Sąd Rejonowy potraktował tę apelację jako uzupełnienie wcześniej wniesionej
i opłaconej już apelacji obu pozwanych.
W dniu 29 października 2009 r. została uiszczona opłata w kwocie 150 zł, która
stanowiła opłatę sądową od apelacji pozwanej J. K. O uiszczenie tej opłaty został
wezwany adw. T. B., jako pełnomocnik procesowy pozwanej.
3
Ze względu na to, że pozwani T. B. i T. B. wnieśli apelację w jednym piśmie, a
sporządzone przez adw. P. G. pismo nazwane apelacją stanowiło jedynie uzupełnienie
wcześniej wniesionej i opłaconej apelacji, do niezbędnych kosztów procesu może być
zaliczona tylko jedna opłata od apelacji w kwocie 150 zł.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c. oddalił zażalenia jako pozbawione uzasadnionych podstaw.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej w Ł. przy ul. A., Wspólnoty
Mieszkaniowej w Ł. przy ul. B. i Wspólnoty Mieszkaniowej w Ł. przy ul. C.
przeciwko J. K., T. B. i B. B.
o stwierdzenie nieważności umowy darowizny,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 września 2010 r.,
zażaleń pozwanych T. B. i T. B. na postanowienie Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. akt III Ca (…),
oddala zażalenia.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2010 r. Sąd Okręgowy w Ł. uzupełnił co do
kosztów procesu wyrok z dnia 11 stycznia 2010 r., którym na skutek apelacji pozwanych
od wyroku Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 18 marca 2009 r. zmienił zaskarżony wyrok i
oddalił powództwo. Powołanym postanowieniem Sąd Okręgowy zasądził od powodów:
Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. A. w Ł., Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. B. w Ł. i
Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. C. w Ł. solidarnie na rzecz pozwanej J. K. kwotę 150
zł oraz na rzecz pozwanych T. B. i T. B. solidarnie kwotę 150 zł tytułem zwrotu opłaty
sądowej od apelacji.
W uzasadnieniu Sąd Okręgowy stwierdził, że wniosek pozwanych o uzupełnienie
wyroku z dnia 11 stycznia 2010 r. co do kosztów procesu jest w świetle art. 351 § 1
k.p.c. uzasadniony, gdyż w wyroku w tym nie orzeczono o obowiązku zwrotu kosztów
sądowych w postaci opłat od apelacji, które należą do kosztów niezbędnych do
2
celowego dochodzenia praw i celowej obrony w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. i powinny
być pozwanym zwrócone przez stronę powodową jako przegrywającą sprawę. Koszty te
obejmowały dwie opłaty sądowe w kwotach po 150 zł, w tym jedną od apelacji
wniesionej przez pozwaną J. K., a drugą od apelacji pozwanych T. B. i T. B., którzy
wnieśli apelację w jednym piśmie podlegającą jednej opłacie.
W zażaleniach na to postanowienie pozwani T. B. i T. B. postawili zarzut
sprzeczności ustaleń z zebranym materiałem przez przyjęcie, że uiścili od apelacji tylko
jedną opłatę w kwocie 150 zł, podczas gdy w rzeczywistości uiścili opłatę w łącznej
wysokości 300 zł, co wynika z dowodów znajdujących się w aktach na kartach 188 i 247.
W konkluzji żalący wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia i zasądzenie od
powodów solidarnie na rzecz każdego z nich kwot po 150 zł.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.), pismo
wnoszone przez kilka osób podlega jednej opłacie. Jeżeli jednak przedmiotem sprawy
są roszczenia lub zobowiązania jednego rodzaju i oparte na jednakowej podstawie
faktycznej i prawnej (współuczestnictwo formalne), każdy współuczestnik uiszcza opłatę
oddzielnie, stosownie do swojego roszczenia lub zobowiązania.
Przedmiotem niniejszej sprawy było żądanie stwierdzenia nieważności umowy
darowizny udziałów we współwłasności nieruchomości, zawartej w dniu 11 lipca 2006 r.
przez J. K. jako darczyńczynię z T. B. i T. B. jako obdarowanymi. Nie ulega zatem
wątpliwości, że po stronie pozwanej zachodziło współuczestnictwo materialne w
rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 k.p.c. W konsekwencji apelacja wniesiona przez pozwanych
T. B. i T. B. w jednym piśmie podlegała jednej opłacie.
Jak niewadliwie ustalił Sąd Okręgowy, pozwani T. B. i T. B. wnieśli wspólną
apelację, którą opłacili kwotą 150 zł. Następnie, w dniu 12 maja 2009 r. wpłynęła do
Sądu Rejonowego kolejna apelacja pozwanego T. B. sporządzona przez jego
pełnomocnika w osobie adw. P. G., który z własnej inicjatywy opłacił ją kwotą 150 zł.
Sąd Rejonowy potraktował tę apelację jako uzupełnienie wcześniej wniesionej
i opłaconej już apelacji obu pozwanych.
W dniu 29 października 2009 r. została uiszczona opłata w kwocie 150 zł, która
stanowiła opłatę sądową od apelacji pozwanej J. K. O uiszczenie tej opłaty został
wezwany adw. T. B., jako pełnomocnik procesowy pozwanej.
3
Ze względu na to, że pozwani T. B. i T. B. wnieśli apelację w jednym piśmie, a
sporządzone przez adw. P. G. pismo nazwane apelacją stanowiło jedynie uzupełnienie
wcześniej wniesionej i opłaconej apelacji, do niezbędnych kosztów procesu może być
zaliczona tylko jedna opłata od apelacji w kwocie 150 zł.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c. oddalił zażalenia jako pozbawione uzasadnionych podstaw.