I CZ 71/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 71/10
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku T. D.
przy uczestnictwie T. D.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 września 2010 r.,
na skutek zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt Wsc (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawcy wniesioną od orzeczenia tego Sądu z dnia 16 marca 2010 r. Sąd uznał,
że wartość przedmiotu zaskarżenia nie sięga wielkości wymaganej przez art. 5191
§ 2
k.p.c., aby skarga kasacyjna w sprawie o podział majątku między małżonkami była
dopuszczalna i wyjaśnił, że wprawdzie skarżący oszacował tę wartość jako równą
całemu majątkowi podlegającemu podziałowi (178 520 zł), ale w rzeczywistości
zaskarżył rozstrzygnięcie jedynie w części – w zakresie ustalenia nierównych udziałów
w majątku wspólnym. Odwołując się do stanowiska Sądu Najwyższego, zgodnie z
którym do sądu w tzw. sprawach działowych należy nie tylko ustalenie wartości majątku
podlegającego podziałowi, ale także wartości przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego, Sąd
2
Okręgowy wskazał, że zakwestionowane przez skarżącego orzeczenie o ustaleniu
nierównych udziałów byłych małżonków w majątku wspólnym w zestawieniu
z postulowanym przez niego przyjęciem równych udziałów powoduje, że wartość
przedmiotu zaskarżenia wynosi 29.753 zł.
Wnioskodawca w zażaleniu domagał się uchylenia powyższego postanowienia,
zarzucając błędy w ustaleniach faktycznych, polegające na przyjęciu, że skarga
kasacyjna nie została skierowana przeciwko całości rozstrzygnięcia. Wyjaśnił, że
zaskarżył orzeczenie o oddaleniu jego apelacji bez ustosunkowania się do wszystkich
zarzutów apelacyjnych, a ponadto, że domagał się ustalenia nierównych udziałów w
rozmiarze 2
/3 dla siebie i 1
/3 dla uczestniczki oraz zakwestionował zasadność rozłożenia
należnej mu od uczestniczki spłaty na raty.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący nie kwestionuje trafnie przyjętego przez Sąd Okręgowy poglądu,
że prawidłowość wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia podlega
kontroli sądu. Podnosi jedynie, że w rozpatrywanym wypadku tak ustalona wartość
odpowiada wskazanej przez niego w skardze.
Jego stanowisko nie jest jednak słuszne w świetle treści złożonej przez niego
skargi kasacyjnej. Zakres zaskarżenia tą skargą Sąd Okręgowy określił na podstawie
analizy jej podstawy, wniosku o przyjęcie do rozpoznania i uzasadnienia podstawy oraz
wniosku. Argumentacja wnioskodawcy uprawnia do stwierdzenia, że skarżący atakuje
jedynie orzeczenie o ustaleniu nierównych udziałów i optuje za przyjęciem równego
rozdysponowania majątku między stronami. Skarżący wyraźnie zaznacza, że nie
kwestionuje ustalonego przez obydwa Sądy składu majątku wspólnego. Jeśliby więc
nawet przyjąć, że – wbrew podnoszonym argumentom – dąży jednak do ustalenia
nierównych udziałów (2
/3 do 1
/3) na swoją korzyść i podważa zasadność rozłożenia na
raty spłaty – to i tak wartość przedmiotu zaskarżenia odpowiadałaby maksymalnie
kwocie 117.534 zł. Byłaby więc także niższa od wymaganej przez art. 5191
§ 2 k.p.c.
kwoty 150.000 zł.
Z tego względu zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, a zażalenie
wnioskodawcy podlega oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 września 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z wniosku T. D.
przy uczestnictwie T. D.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 września 2010 r.,
na skutek zażalenia wnioskodawcy
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt Wsc (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawcy wniesioną od orzeczenia tego Sądu z dnia 16 marca 2010 r. Sąd uznał,
że wartość przedmiotu zaskarżenia nie sięga wielkości wymaganej przez art. 5191
§ 2
k.p.c., aby skarga kasacyjna w sprawie o podział majątku między małżonkami była
dopuszczalna i wyjaśnił, że wprawdzie skarżący oszacował tę wartość jako równą
całemu majątkowi podlegającemu podziałowi (178 520 zł), ale w rzeczywistości
zaskarżył rozstrzygnięcie jedynie w części – w zakresie ustalenia nierównych udziałów
w majątku wspólnym. Odwołując się do stanowiska Sądu Najwyższego, zgodnie z
którym do sądu w tzw. sprawach działowych należy nie tylko ustalenie wartości majątku
podlegającego podziałowi, ale także wartości przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego, Sąd
2
Okręgowy wskazał, że zakwestionowane przez skarżącego orzeczenie o ustaleniu
nierównych udziałów byłych małżonków w majątku wspólnym w zestawieniu
z postulowanym przez niego przyjęciem równych udziałów powoduje, że wartość
przedmiotu zaskarżenia wynosi 29.753 zł.
Wnioskodawca w zażaleniu domagał się uchylenia powyższego postanowienia,
zarzucając błędy w ustaleniach faktycznych, polegające na przyjęciu, że skarga
kasacyjna nie została skierowana przeciwko całości rozstrzygnięcia. Wyjaśnił, że
zaskarżył orzeczenie o oddaleniu jego apelacji bez ustosunkowania się do wszystkich
zarzutów apelacyjnych, a ponadto, że domagał się ustalenia nierównych udziałów w
rozmiarze 2
/3 dla siebie i 1
/3 dla uczestniczki oraz zakwestionował zasadność rozłożenia
należnej mu od uczestniczki spłaty na raty.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący nie kwestionuje trafnie przyjętego przez Sąd Okręgowy poglądu,
że prawidłowość wskazanej przez stronę wartości przedmiotu zaskarżenia podlega
kontroli sądu. Podnosi jedynie, że w rozpatrywanym wypadku tak ustalona wartość
odpowiada wskazanej przez niego w skardze.
Jego stanowisko nie jest jednak słuszne w świetle treści złożonej przez niego
skargi kasacyjnej. Zakres zaskarżenia tą skargą Sąd Okręgowy określił na podstawie
analizy jej podstawy, wniosku o przyjęcie do rozpoznania i uzasadnienia podstawy oraz
wniosku. Argumentacja wnioskodawcy uprawnia do stwierdzenia, że skarżący atakuje
jedynie orzeczenie o ustaleniu nierównych udziałów i optuje za przyjęciem równego
rozdysponowania majątku między stronami. Skarżący wyraźnie zaznacza, że nie
kwestionuje ustalonego przez obydwa Sądy składu majątku wspólnego. Jeśliby więc
nawet przyjąć, że – wbrew podnoszonym argumentom – dąży jednak do ustalenia
nierównych udziałów (2
/3 do 1
/3) na swoją korzyść i podważa zasadność rozłożenia na
raty spłaty – to i tak wartość przedmiotu zaskarżenia odpowiadałaby maksymalnie
kwocie 117.534 zł. Byłaby więc także niższa od wymaganej przez art. 5191
§ 2 k.p.c.
kwoty 150.000 zł.
Z tego względu zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, a zażalenie
wnioskodawcy podlega oddaleniu na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.