IV CZ 67/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 67/10
POSTANOWIENIE
Dnia 7 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz
SSA Anna Kozłowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E. K.- P.
przeciwko K. D.
o usunięcie niezgodności pomiędzy stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w
księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 października
2010 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w L. z dnia 6 kwietnia 2010 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem, z dnia 6 kwietnia 2010 r., Sąd Okręgowy w L.
odrzucił zażalenia powódki na postanowienie z dnia 12 marca 2010 r., mocą którego
odrzucono, wniesioną przez profesjonalnego pełnomocnika, skargę kasacyjną powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 9 marca 2010 r. Zażalenie zostało odrzucone
z uwagi na to, że powódka złożyła je osobiście, a więc z naruszeniem art. 871 § k.p.c.
statuującego przymus radcowsko-adwokacki w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym.
2
Zażalenia na postanowienie z dnia 6 kwietnia 2010 r. złożyła powódka
reprezentowana przez adwokata. W zażaleniu skarżąca wywiodła, że nie zgadza się z
jego treścią, nie jest bowiem prawnikiem i nie wiedziała, że zażalenie powinien był
wnieść adwokat lub radca prawny, wskazała, że zamieszkuje w oddaleniu od siedziby
swego dotychczasowego pełnomocnika, jest ponadto chora, powstała zatem sytuacja
nie jest wynikiem jej zawinienia. W związku z powyższym domagała się uchylenia
zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Przepis art. 871
§ 1 k.p.c. stanowi, że w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to
dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Odstępstwa od tego
obowiązku dopuszczone są w §§ 1 i 2 tego artykułu i nie mają zastosowania w sprawie
niniejszej. W świetle powołanego przepisu nie powinno budzić wątpliwości, że zażalenie
na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną jest czynnością procesową, objętą
przymusem adwokacko-radcowskim przewidzianym w § 1 art. 871 k.p.c. Wniesienie
zatem zażalenia przez stronę, którą przepis ten na etapie postępowania przed Sądem
Najwyższym pozbawił zdolności postulacyjnej czyni to zażalenie niedopuszczalnym.
Okoliczności przytoczone w zażaleniu nie prowadzą do uchylenia obowiązku
wynikającego z powołanego przepisu, ma on bowiem charakter bezwzględnie wiążący
co powoduje, że przyczyny niewniesienia zażalenia przez podmiot uprawniony, z punktu
widzenia dopuszczalności zażalenia, są obojętne.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 2 i § 3 k.p.c.
w związku z art. 398 k.p.c. oddalił zażalenie.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 października 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Bogumiła Ustjanicz
SSA Anna Kozłowska (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa E. K.- P.
przeciwko K. D.
o usunięcie niezgodności pomiędzy stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w
księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 października
2010 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w L. z dnia 6 kwietnia 2010 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem, z dnia 6 kwietnia 2010 r., Sąd Okręgowy w L.
odrzucił zażalenia powódki na postanowienie z dnia 12 marca 2010 r., mocą którego
odrzucono, wniesioną przez profesjonalnego pełnomocnika, skargę kasacyjną powódki
od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 9 marca 2010 r. Zażalenie zostało odrzucone
z uwagi na to, że powódka złożyła je osobiście, a więc z naruszeniem art. 871 § k.p.c.
statuującego przymus radcowsko-adwokacki w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym.
2
Zażalenia na postanowienie z dnia 6 kwietnia 2010 r. złożyła powódka
reprezentowana przez adwokata. W zażaleniu skarżąca wywiodła, że nie zgadza się z
jego treścią, nie jest bowiem prawnikiem i nie wiedziała, że zażalenie powinien był
wnieść adwokat lub radca prawny, wskazała, że zamieszkuje w oddaleniu od siedziby
swego dotychczasowego pełnomocnika, jest ponadto chora, powstała zatem sytuacja
nie jest wynikiem jej zawinienia. W związku z powyższym domagała się uchylenia
zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Przepis art. 871
§ 1 k.p.c. stanowi, że w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to
dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji. Odstępstwa od tego
obowiązku dopuszczone są w §§ 1 i 2 tego artykułu i nie mają zastosowania w sprawie
niniejszej. W świetle powołanego przepisu nie powinno budzić wątpliwości, że zażalenie
na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną jest czynnością procesową, objętą
przymusem adwokacko-radcowskim przewidzianym w § 1 art. 871 k.p.c. Wniesienie
zatem zażalenia przez stronę, którą przepis ten na etapie postępowania przed Sądem
Najwyższym pozbawił zdolności postulacyjnej czyni to zażalenie niedopuszczalnym.
Okoliczności przytoczone w zażaleniu nie prowadzą do uchylenia obowiązku
wynikającego z powołanego przepisu, ma on bowiem charakter bezwzględnie wiążący
co powoduje, że przyczyny niewniesienia zażalenia przez podmiot uprawniony, z punktu
widzenia dopuszczalności zażalenia, są obojętne.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 2 i § 3 k.p.c.
w związku z art. 398 k.p.c. oddalił zażalenie.