Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 75/10
POSTANOWIENIE
Dnia 3 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Myszka
SSA Anna Kozłowska
w sprawie ze skargi W. K. i W. K.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w C. z dnia 18
czerwca 2001 r., sygn. akt II Ns (…)
w sprawie z wniosku Z. M. i S. M.
przy uczestnictwie A. D., D. W., K. T., Przedsiębiorstwa Robót Drogowo-Mostowych w
K., Skarbu Państwa – Rejonu Dróg Publicznych w K. i Starostwa Powiatowego w K.
o stwierdzenie nabycia prawa własności nieruchomości przez zasiedzenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 listopada 2010 r.,
zażalenia skarżących W. K. i W. K. na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 7
maja 2010 r., sygn. akt III Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 maja 2010 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną
W. K. i W. K., wniesioną od postanowienia tego Sądu z dnia 17 grudnia 2009 r., w
którym oddalono zażalenie tychże skarżących złożone na postanowienie Sądu
Rejonowego z dnia 3 czerwca 2008 r. odrzucające skargę o wznowienie postępowania.
2
Skargę te odrzucono dlatego, że w toczącym się postępowaniu o zasiedzenie
nieruchomości wspomniani skarżący nie mieli statusu prawnego uczestników
postępowania w rozumieniu art. 510 k.p.c. i art. 524 § 2 k.p.c. Wydając postanowienie z
dnia 7 maja 2010 r., Sąd Okręgowy stwierdził, że od postanowień Sądu drugiej instancji,
wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji w
przedmiocie odrzucenia skargi o wznowienie postępowania, nie jest dopuszczalny
środek odwoławczy w postaci zażalenia lub skargi kasacyjnej. Nie ma też znaczenia w
tym względzie błędna informacja o możliwości wniesienia skargi kasacyjnej udzielona
przez Sąd.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący wskazywali na naruszenie przepisów
art. 410 k.p.c. i art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3941
k.p.c., art. 3989
k.p.c., art. 5191
§ 1
k.p.c. i art. 524 § 1 k.p.c. Wnosili jednocześnie o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z przedstawionych Sądowi Najwyższemu akt sprawy wynika, że skarżący złożyli
skargę kasacyjną na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 17 grudnia 2009 r.
oddalającego zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie
postępowania. Postanowieniem z dnia 3 czerwca 2008 r. skarga została odrzucona,
ponieważ skarżący nie byli, w ocenie Sądu, podmiotami zainteresowanymi w toczącym
się postępowaniu o zasiedzenie w rozumieniu art. 510 k.p.c. Wbrew sugestii
skarżących, dopuszczalność skargi kasacyjnej (od postanowienia z dnia 17 grudnia
2009 r.) nie uzasadnia błędne pouczenie dokonane przez Sąd w związku z doręczeniem
skarżącym tego postanowienia.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego w poprzednim stanie prawnym przyjmowano,
że kasacja od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie odrzucenia skargi o
wznowienie postępowania nieprocesowego jest niedopuszczalna (zob. np.
postanowienie z dnia 15 października 2001 r., V CKN 357/10, OSNC 2002, nr 7-8, poz.
92; postanowienie z dnia 15 lutego 2002 r., III CZ 2/02, niepubl.). Należy podzielić takie
stanowisko także w istniejącym stanie prawnym.
Żalący się wnieśli skargę o wznowienie zakończonego postępowania
obejmującego zasiedzenie nieruchomości. Była to więc sprawa nieprocesowa z zakresu
prawa rzeczowego. W tej kategorii spraw skarga kasacyjna przysługuje od wydanego
przez Sąd drugiej instancji postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w
przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończących postępowanie
3
w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 5191
§ 1 k.p.c.). Wydane w
dniu 7 maja 2010 r. postanowienie, zawierające odrzucenie skargi kasacyjnej, nie jest
oczywiście postanowieniem co do istoty sprawy, nie może być też kwalifikowane jako
postanowienie w przedmiocie odrzucenia wniosku lub umorzenia postępowania. W
orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że odrzucenie skargi o wznowienie
postępowania nie może być traktowane jako odrzucenie wniosku o wszczęcie
postępowania nieprocesowego, ponieważ chodzi tu o dwa odrębne jurydyczne żądania
natury procesowej (wniosek z art. 506 k.p.c. inicjuje postępowanie nieprocesowe,
skarga o wznowienie ma charakter szczególnego środka zaskarżenia i inicjuje
odpowiednią kontrolę sądową zaskarżonego, prawomocnego już rozstrzygnięcia; por.
np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 października 2001 r., V CKN 357/01,
niepubl.). Nie można zatem podzielić stanowiska skarżącego, że wniosek „zawierający
wydanie wznowienia postępowania, inicjuje postępowanie nieprocesowe, o którym
mowa w art. 524 § 1 k.p.c.” i w związku z tym „postanowienie w przedmiocie oddalenia
zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania należy (...)
do kategorii postanowień Sądu drugiej instancji odrzucających wniosek i kończących
postępowanie w sprawie” (art. 5191
§ 1 k.p.c.).Nie można też podzielić stanowiska
skarżących jakoby przepis art. 524 § 1 k.p.c. wyłączał zastosowanie ogólnych przepisów
dotyczących skargi o wznowienie postępowania (art. 399 i n. k.p.c.).
Z przedstawionych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w
zw. z art. 39814
k.p.c. oddalił zażalenie skarżących jako nieuzasadnione.

V CZ 75/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia