I CZ 113/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 113/10
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi L. M.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. akt VI ACa (…)
w sprawie z powództwa „E.(...)” Spółki z o.o. w W.
przeciwko L. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 listopada 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 14 maja 2010 r.,
sygn. akt VI ACa (…),
1) oddala zażalenie;
2) przyznaje radcy prawnemu M. Ż.-J. od Skarbu Państwa – Sądu
Apelacyjnego kwotę 2 700 (dwa tysiące siedemset) zł podwyższoną o
stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju
czynności tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu
z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
pozwanego L. M. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2006 r.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł pozwany, zaskarżając je w całości i
wniósł o jego uchylenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 410 § 1
k.p.c. oraz art. 199 § 1 k.p.c. w zw. z art. 406 k.p.c. poprzez przyjęcie, że w
przedmiotowej sprawie istnieje powaga rzeczy osądzonej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wznowienie postępowania w tej samej sprawie możliwe jest tylko raz. Zasada ta
wynika z art. 416 § 1 k.p.c., według którego niedopuszczalne jest dalsze wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o
wznowienie postępowania, w tym więc także orzeczeniem oddalającym skargę o
wznowienie postępowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia
2000 r., I CKN 1142/00, OSNC 2001, nr 7-8, poz. 108). Jedyny wyjątek od wyrażonej w
art. 416 § 1 k.p.c. zasady (który nie odnosi się do niniejszej sprawy) zachodzi w sytuacji,
gdy wniesienie kolejnej skargi wiąże się z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny
orzeczenia o niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową bądź
ustawą aktu normatywnego stanowiącego podstawę wydania orzeczenia kończącego
postępowanie w sprawie, której skarga ta dotyczy.
Pozwany pismem procesowym z dnia 23 listopada 2007 r. złożył już skargę o
wznowienie postępowania, która została rozpatrzona merytorycznie w dniu 5 listopada
2008 r. przez Sąd Apelacyjny, który skargę oddalił. Kolejna skarga o wznowienie
postępowania wniesiona w tej samej sprawie jako niedopuszczalna podlegała więc
odrzuceniu z tej tylko przyczyny. W zaskarżonym postanowieniu Sąd Apelacyjny
odrzucił kolejną skargę o wznowienie postępowania, przyjmując, że pozwany oparł ją na
tej samej podstawie wznowienia, na jakiej oparł poprzednią skargę, wobec czego w tym
zakresie sprawa została już prawomocnie osądzona. Mimo, że pozwany trafnie podniósł
w zażaleniu różnicę w przytoczeniu podstaw między skargą o wznowienie postępowania
z dnia 23 listopada 2007 r. a skargą z dnia 19 kwietnia 2010 r. nie miało to znaczenia
dla oceny dopuszczalności wniesienia kolejnej skargi o wznowienie postępowania w tej
samej sprawie. Wspomniana zasada wyłączenia kolejnego wznowienia postępowania
3
ma bowiem zastosowanie bez względu na to, czy kolejna skarga oparta była na tej
samej, czy też innej podstawie wznowienia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 16 lutego 2007 r., V CZ 123/06, niepubl.).
Mając powyższe na względzie zażalenie pozwanego podlegało oddaleniu na
podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. art. 3941
§ 3 k.p.c. O kosztach nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej pozwanemu w postępowaniu zażaleniowym orzeczono na podstawie
§ 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 3, § 12 ust. 2 pkt 2 i § 15 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej
przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 17 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca)
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi L. M.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. akt VI ACa (…)
w sprawie z powództwa „E.(...)” Spółki z o.o. w W.
przeciwko L. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 17 listopada 2010 r.,
zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 14 maja 2010 r.,
sygn. akt VI ACa (…),
1) oddala zażalenie;
2) przyznaje radcy prawnemu M. Ż.-J. od Skarbu Państwa – Sądu
Apelacyjnego kwotę 2 700 (dwa tysiące siedemset) zł podwyższoną o
stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju
czynności tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu
z urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 maja 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
pozwanego L. M. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2006 r.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł pozwany, zaskarżając je w całości i
wniósł o jego uchylenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 410 § 1
k.p.c. oraz art. 199 § 1 k.p.c. w zw. z art. 406 k.p.c. poprzez przyjęcie, że w
przedmiotowej sprawie istnieje powaga rzeczy osądzonej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wznowienie postępowania w tej samej sprawie możliwe jest tylko raz. Zasada ta
wynika z art. 416 § 1 k.p.c., według którego niedopuszczalne jest dalsze wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o
wznowienie postępowania, w tym więc także orzeczeniem oddalającym skargę o
wznowienie postępowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia
2000 r., I CKN 1142/00, OSNC 2001, nr 7-8, poz. 108). Jedyny wyjątek od wyrażonej w
art. 416 § 1 k.p.c. zasady (który nie odnosi się do niniejszej sprawy) zachodzi w sytuacji,
gdy wniesienie kolejnej skargi wiąże się z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny
orzeczenia o niezgodności z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową bądź
ustawą aktu normatywnego stanowiącego podstawę wydania orzeczenia kończącego
postępowanie w sprawie, której skarga ta dotyczy.
Pozwany pismem procesowym z dnia 23 listopada 2007 r. złożył już skargę o
wznowienie postępowania, która została rozpatrzona merytorycznie w dniu 5 listopada
2008 r. przez Sąd Apelacyjny, który skargę oddalił. Kolejna skarga o wznowienie
postępowania wniesiona w tej samej sprawie jako niedopuszczalna podlegała więc
odrzuceniu z tej tylko przyczyny. W zaskarżonym postanowieniu Sąd Apelacyjny
odrzucił kolejną skargę o wznowienie postępowania, przyjmując, że pozwany oparł ją na
tej samej podstawie wznowienia, na jakiej oparł poprzednią skargę, wobec czego w tym
zakresie sprawa została już prawomocnie osądzona. Mimo, że pozwany trafnie podniósł
w zażaleniu różnicę w przytoczeniu podstaw między skargą o wznowienie postępowania
z dnia 23 listopada 2007 r. a skargą z dnia 19 kwietnia 2010 r. nie miało to znaczenia
dla oceny dopuszczalności wniesienia kolejnej skargi o wznowienie postępowania w tej
samej sprawie. Wspomniana zasada wyłączenia kolejnego wznowienia postępowania
3
ma bowiem zastosowanie bez względu na to, czy kolejna skarga oparta była na tej
samej, czy też innej podstawie wznowienia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 16 lutego 2007 r., V CZ 123/06, niepubl.).
Mając powyższe na względzie zażalenie pozwanego podlegało oddaleniu na
podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. art. 3941
§ 3 k.p.c. O kosztach nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej pozwanemu w postępowaniu zażaleniowym orzeczono na podstawie
§ 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 3, § 12 ust. 2 pkt 2 i § 15 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej
przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).