I CZ 140/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-03-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 140/10
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi zamawiającego Zespołu Opieki Zdrowotnej w D.
z siedzibą w D. na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 2 sierpnia 2010 r.,
sygn.[...], przy uczestnictwie Mariusza O.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2010 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 2 września 2010 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zespół Opieki Zdrowotnej w D. złożył do Sądu Okręgowego skargę na wyrok
Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 2 sierpnia 2010 r. , w którym uwzględniono
odwołanie M. O. złożone w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na
roboty budowlane (k. 17-29 akt sprawy). Skargę tę połączono z wnioskiem o
zwolnienie wnoszącego skargę od opłaty od powyższej skargi z powołaniem się
skarżącego na własną, trudną sytuację finansową.
Postanowieniem z dnia 2 września 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił wniosek
skarżącego jako nieuzasadniony. Postanowienie to zostało zakwestionowane
w zażaleniu wniesionym przez Zespół Opieki Zdrowotnej w D.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powstaje przede wszystkim kwestia prawnej dopuszczalności wniesionego
zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 2 września 2010 r. w świetle
postanowienia art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, zażalenie do
Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie Sądu drugiej instancji co do
kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej
instancji. Wniesione zażalenie nie dotyczy sytuacji objętej tym przepisem.
Postanowienie z dnia 2 września 2010 r. nie jest postanowieniem Sądu drugiej
instancji i nie obejmuje tej kategorii kosztów, o których wspomina art. 3941
§ 1 pkt 2
k.p.c.
W tej sytuacji należało odrzucić zażalenie jako niedopuszczalne (art. 3941
§ 3 k.p.c., w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i w zw. z art. 373 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi zamawiającego Zespołu Opieki Zdrowotnej w D.
z siedzibą w D. na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 2 sierpnia 2010 r.,
sygn.[...], przy uczestnictwie Mariusza O.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2010 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 2 września 2010 r.,
odrzuca zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zespół Opieki Zdrowotnej w D. złożył do Sądu Okręgowego skargę na wyrok
Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 2 sierpnia 2010 r. , w którym uwzględniono
odwołanie M. O. złożone w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego na
roboty budowlane (k. 17-29 akt sprawy). Skargę tę połączono z wnioskiem o
zwolnienie wnoszącego skargę od opłaty od powyższej skargi z powołaniem się
skarżącego na własną, trudną sytuację finansową.
Postanowieniem z dnia 2 września 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił wniosek
skarżącego jako nieuzasadniony. Postanowienie to zostało zakwestionowane
w zażaleniu wniesionym przez Zespół Opieki Zdrowotnej w D.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powstaje przede wszystkim kwestia prawnej dopuszczalności wniesionego
zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 2 września 2010 r. w świetle
postanowienia art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, zażalenie do
Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie Sądu drugiej instancji co do
kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej
instancji. Wniesione zażalenie nie dotyczy sytuacji objętej tym przepisem.
Postanowienie z dnia 2 września 2010 r. nie jest postanowieniem Sądu drugiej
instancji i nie obejmuje tej kategorii kosztów, o których wspomina art. 3941
§ 1 pkt 2
k.p.c.
W tej sytuacji należało odrzucić zażalenie jako niedopuszczalne (art. 3941
§ 3 k.p.c., w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i w zw. z art. 373 k.p.c.).