I CZ 144/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 144/10
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 marca 2010 r., sygn.
akt VI ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną powoda
J. K. od wyroku tego Sądu z dnia 25 września 2009 r. z uwagi na to, że pełnomocnictwo
udzielone przez niego radcy prawnemu R. R. umocowywało go wyłącznie do
sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej. Nie zawiera ono upoważnienia
pełnomocnika do reprezentowania powoda w postępowaniu przed Sądem Najwyższym,
co stanowi brak skargi kasacyjnej skutkujący jej odrzuceniem na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c.
2
W zażaleniu powód domagał się uchylenia postanowienia, zarzucając
że oświadczenie woli powoda o udzieleniu pełnomocnictwa zostało niewłaściwie
ocenione, nie uwzględnienia wymogów przewidzianych art. 65 § 1 k.c., podczas gdy
właściwa jego interpretacja wskazuje na to, że obejmuje również umocowanie do
reprezentowania powoda w postępowaniu przed Sądem Najwyższym. Kwestionowane
orzeczenie narusza art. 871
§ 1 w związku z art. 3981
§ 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wprowadzony art. 871
§ 1 k.p.c. przymus adwokacko-radcowski pozbawia stronę
postępowania cywilnego możliwości skutecznego podejmowania osobiście czynności
procesowych mających na celu zaskarżenie orzeczenia sądu drugiej instancji.
Przewiduje on obowiązkowe zastępstwo procesowe strony przez adwokata lub radcę
prawnego, tak w postępowaniu przed Sądem Najwyższym, jak i w postępowaniu przed
sądem drugiej instancji, co do czynności związanych z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym. Udzielenie pełnomocnictwa jednemu z wymienionych pełnomocników
może mieć ogólny charakter, jako umocowania do działania w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym, jak też umocowania ograniczonego jedynie do czynności
podejmowanych przed sądem drugiej instancji w związku z zaskarżeniem orzeczenia
tego sądu (art. 91 k.p.c.). Do tych ostatnich czynności zaliczyć należy sporządzenie i
wniesienie skargi kasacyjnej. Nie ma podstaw do dalszego ograniczania działania strony
przez obligowanie jej do udzielania pełnomocnictwa w pełnym zakresie. Udział w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym nie jest obowiązkowy i nie zostało również
wyłączone prawo strony do umocowania do występowania przed Sądem Najwyższym
innego pełnomocnika niż ten, który sporządził i wniósł skargę kasacyjną.
Zakres kompetencji sądu drugiej instancji w odniesieniu do etapu postępowania
łączącego się z zaskarżeniem orzeczenia tego sądu skargą kasacyjną obejmuje jedynie
badanie skuteczności wniesienia tego środka prawnego (art. 3986
k.p.c.), a w tym, czy
sporządził go i wniósł podmiot posiadający zdolność postulacyjną Nie należy do tego
zakresu ocena, czy udzielone pełnomocnictwo uprawnia do działania w imieniu
mocodawcy przed Sądem Najwyższym. Przewidziane art. 92 k.p.c rozważenie treści
umocowania poddane zostało temu sądowi, przed którym pełnomocnik podejmować
będzie czynności w imieniu mocodawcy.
Z powyższych względów zaskarżone postanowienie jako nietrafne podlegało
uchyleniu w oparciu o art. 39815
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 marca 2010 r., sygn.
akt VI ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną powoda
J. K. od wyroku tego Sądu z dnia 25 września 2009 r. z uwagi na to, że pełnomocnictwo
udzielone przez niego radcy prawnemu R. R. umocowywało go wyłącznie do
sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej. Nie zawiera ono upoważnienia
pełnomocnika do reprezentowania powoda w postępowaniu przed Sądem Najwyższym,
co stanowi brak skargi kasacyjnej skutkujący jej odrzuceniem na podstawie art. 3986
§ 2
k.p.c.
2
W zażaleniu powód domagał się uchylenia postanowienia, zarzucając
że oświadczenie woli powoda o udzieleniu pełnomocnictwa zostało niewłaściwie
ocenione, nie uwzględnienia wymogów przewidzianych art. 65 § 1 k.c., podczas gdy
właściwa jego interpretacja wskazuje na to, że obejmuje również umocowanie do
reprezentowania powoda w postępowaniu przed Sądem Najwyższym. Kwestionowane
orzeczenie narusza art. 871
§ 1 w związku z art. 3981
§ 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wprowadzony art. 871
§ 1 k.p.c. przymus adwokacko-radcowski pozbawia stronę
postępowania cywilnego możliwości skutecznego podejmowania osobiście czynności
procesowych mających na celu zaskarżenie orzeczenia sądu drugiej instancji.
Przewiduje on obowiązkowe zastępstwo procesowe strony przez adwokata lub radcę
prawnego, tak w postępowaniu przed Sądem Najwyższym, jak i w postępowaniu przed
sądem drugiej instancji, co do czynności związanych z postępowaniem przed Sądem
Najwyższym. Udzielenie pełnomocnictwa jednemu z wymienionych pełnomocników
może mieć ogólny charakter, jako umocowania do działania w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym, jak też umocowania ograniczonego jedynie do czynności
podejmowanych przed sądem drugiej instancji w związku z zaskarżeniem orzeczenia
tego sądu (art. 91 k.p.c.). Do tych ostatnich czynności zaliczyć należy sporządzenie i
wniesienie skargi kasacyjnej. Nie ma podstaw do dalszego ograniczania działania strony
przez obligowanie jej do udzielania pełnomocnictwa w pełnym zakresie. Udział w
postępowaniu przed Sądem Najwyższym nie jest obowiązkowy i nie zostało również
wyłączone prawo strony do umocowania do występowania przed Sądem Najwyższym
innego pełnomocnika niż ten, który sporządził i wniósł skargę kasacyjną.
Zakres kompetencji sądu drugiej instancji w odniesieniu do etapu postępowania
łączącego się z zaskarżeniem orzeczenia tego sądu skargą kasacyjną obejmuje jedynie
badanie skuteczności wniesienia tego środka prawnego (art. 3986
k.p.c.), a w tym, czy
sporządził go i wniósł podmiot posiadający zdolność postulacyjną Nie należy do tego
zakresu ocena, czy udzielone pełnomocnictwo uprawnia do działania w imieniu
mocodawcy przed Sądem Najwyższym. Przewidziane art. 92 k.p.c rozważenie treści
umocowania poddane zostało temu sądowi, przed którym pełnomocnik podejmować
będzie czynności w imieniu mocodawcy.
Z powyższych względów zaskarżone postanowienie jako nietrafne podlegało
uchyleniu w oparciu o art. 39815
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.