Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 55/10
POSTANOWIENIE
Dnia 25 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada (przewodniczący)
SSN Marian Kocon (sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
w sprawie z powództwa L. K.
przeciwko Skarbowi Państwa – Dyrektorowi Aresztu Śledczego w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 listopada 2010 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 26 sierpnia 2010 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2010 r. Sąd Apelacyjny na podstawie art. 1302
§ 3 k.p.c. odrzucił apelację powoda wniesioną przez pełnomocnika adw. R. M., a to z tej
przyczyny, że nie została należycie opłacona.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik powoda wniósł o jego uchylenie.
Wskazał, że art. 1302
§ 3 k.p.c. stracił moc z dniem 1 lipca 2009 r. na skutek jego
uchylenia przez ustawodawcę. Wśród motywów jego uchylenia ustawodawca miał
kierować się m.in. – rozstrzygnięciem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 maja 2008
r., sygn. P 18/07. Jakkolwiek Trybunał rozpatrywał w tym wyroku zagadnienie
konstytucyjności art. 3701
k.p.c., to jednak – zdaniem skarżącego – w całej rozciągłości
2
argumentacja Trybunału daje się stosować w odniesieniu do art. 1302
§ 3 k.p.c. Nie
uzasadnia to wiec stosowania tak surowego środka jakim jest odrzucenie środka
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przedstawione przez skarżącego zagadnienie zgodności z Konstytucją RP art.
1302
§ 3 k.p.c. zostało rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny w trzech wyrokach -
z dnia 17 listopada 2008 r. sygn. SK 33/07, z dnia 28 maja 2009 r. sygn. P 87/09 oraz z
dnia 14 września 2009 r. sygn. SK 47/07. Trybunał Konstytucyjny uznał że odrzucenie
odpowiednio apelacji, zażalenia i zarzutów od nakazu zapłaty, które nie zostały
opłacone, a wnoszone były przez profesjonalnego pełnomocnika, było dopuszczalne w
świetle Konstytucji RP. Nie zachodziła zdaniem Trybunału Konstytucyjnego niezgodność
art. 1302
§ 3 k.p.c. z art. 45 ust. 1 oraz art. 78 Konstytucji, które to wzorce
konstytucyjności proponował pełnomocnik skarżącego w zażaleniu. Jakkolwiek zatem
ustawodawca uchylił przepis art. 1302
§ 3 k.p.c., to jednak w przypadkach, w których
znajduje on zastosowanie (patrz w szczególności art. 8 ust. 1 ustawy z dania 5 grudnia
2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych
ustaw, Dz. U. Nr 234, poz. 1571), środki odwoławcze wnoszone przez pełnomocników a
nieopłacone należycie podlegają odrzuceniu bez wzywania do uzupełnienia braków.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

III CZ 55/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia