IV CNP 72/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-11-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 72/10
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi interwenientki ubocznej B. F.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego z dnia 25 sierpnia 2009 r., sygn. akt I ACz (…)
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko „S.(...)” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. - poprzednio w S.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej - B. F.
o rozwiązanie spółki,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie
interwenientki ubocznej B. F. na postanowienie Sądu Okręgowego w O. z dnia 18 maja
2009 r. oddalające wniosek interwenientki ubocznej o zwolnienie od opłaty od apelacji.
Od wyżej wskazanego prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego
interwenientka uboczna wniosła w dniu 21 września 2009 r. skargę o stwierdzenie jego
niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Z dniem 25 września 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 lipca 2010 r. o
zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy
2
- Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2010 r. Nr 155, poz. 1037), którą
znowelizowano m. in. instytucję skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, ograniczając jej zakres przedmiotowy. Zgodnie ze
znowelizowanym art. 4241
§ 1 można żądać stwierdzenia niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie,
jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie
tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie była i nie jest
możliwe, natomiast na mocy § 2 w wyjątkowych wypadkach, gdy niezgodność z prawem
wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych
wolności albo praw człowieka i obywatela, można także żądać stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu pierwszej lub drugiej instancji
kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie wyroku w drodze innych
przysługujących stronie środków prawnych. Powołany przepis nie odnosi się już do
bardziej ogólnego pojęcia „prawomocnego orzeczenia”. Ustawowy zakres skargi
obejmuje ponadto prawomocne postanowienia co do istoty sprawy kończące
postępowanie w sprawie i wydane przez sąd II instancji w postępowaniu
nieprocesowym, a także inne orzeczenia szczegółowo określone w powołanej
nowelizacji, do których nie należą postanowienia w przedmiocie zwolnienia od kosztów i
zażaleń na takie rozstrzygnięcia.
Interwenientka uboczna wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w poprzednio obowiązującym stanie prawnym. Wspomniana
nowelizacja nie zawiera jednak przepisów intertemporalnych regulujących w sposób
szczególny stosowanie poprzednio obowiązujących przepisów do skarg wniesionych w
okresie obowiązywania tych przepisów. W związku z tym skoro nowelizacja nie zawiera
przepisów przejściowych (ani nie jest nimi objęta), to do wprowadzonych przez nią
zmian w przepisach proceduralnych należy stosować ogólną zasadę, wedle której nowe
przepisy stosuje się od chwili ich wejścia w życie także do zaskarżania orzeczeń
wydanych wcześniej oraz do wszczętych już postępowań (tak SN m. in. w uzasadnieniu
postanowienia z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt IV CNP 61/10, nie publ.). Na
taką wykładnię rzutuje również uzasadnienie projektu nowelizacji, w którym wskazano,
że: „W związku z faktem, że uregulowania projektu zaprowadzają sytuację
korzystniejszą dla osób poszkodowanych, w projekcie nie zamieszczono przepisów
intertemporalnych. Przepisy projektowanej ustawy będą zatem miały zastosowanie
3
także do orzeczeń sądowych wydanych przed jej wejściem w życie.” (druk nr 2525 z
dnia 13 listopada 2009 r.). Prowadzi to do wniosku, że skarga interwenientki ubocznej
jest niedopuszczalna.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi interwenientki ubocznej B. F.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego z dnia 25 sierpnia 2009 r., sygn. akt I ACz (…)
w sprawie z powództwa M. K.
przeciwko „S.(...)” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. - poprzednio w S.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej - B. F.
o rozwiązanie spółki,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 listopada 2010 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 25 sierpnia 2009 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie
interwenientki ubocznej B. F. na postanowienie Sądu Okręgowego w O. z dnia 18 maja
2009 r. oddalające wniosek interwenientki ubocznej o zwolnienie od opłaty od apelacji.
Od wyżej wskazanego prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego
interwenientka uboczna wniosła w dniu 21 września 2009 r. skargę o stwierdzenie jego
niezgodności z prawem.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Z dniem 25 września 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 lipca 2010 r. o
zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy
2
- Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2010 r. Nr 155, poz. 1037), którą
znowelizowano m. in. instytucję skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, ograniczając jej zakres przedmiotowy. Zgodnie ze
znowelizowanym art. 4241
§ 1 można żądać stwierdzenia niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie,
jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana lub uchylenie
tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie była i nie jest
możliwe, natomiast na mocy § 2 w wyjątkowych wypadkach, gdy niezgodność z prawem
wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych
wolności albo praw człowieka i obywatela, można także żądać stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu pierwszej lub drugiej instancji
kończącego postępowanie w sprawie, jeżeli strona nie skorzystała z przysługujących jej
środków prawnych, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie wyroku w drodze innych
przysługujących stronie środków prawnych. Powołany przepis nie odnosi się już do
bardziej ogólnego pojęcia „prawomocnego orzeczenia”. Ustawowy zakres skargi
obejmuje ponadto prawomocne postanowienia co do istoty sprawy kończące
postępowanie w sprawie i wydane przez sąd II instancji w postępowaniu
nieprocesowym, a także inne orzeczenia szczegółowo określone w powołanej
nowelizacji, do których nie należą postanowienia w przedmiocie zwolnienia od kosztów i
zażaleń na takie rozstrzygnięcia.
Interwenientka uboczna wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w poprzednio obowiązującym stanie prawnym. Wspomniana
nowelizacja nie zawiera jednak przepisów intertemporalnych regulujących w sposób
szczególny stosowanie poprzednio obowiązujących przepisów do skarg wniesionych w
okresie obowiązywania tych przepisów. W związku z tym skoro nowelizacja nie zawiera
przepisów przejściowych (ani nie jest nimi objęta), to do wprowadzonych przez nią
zmian w przepisach proceduralnych należy stosować ogólną zasadę, wedle której nowe
przepisy stosuje się od chwili ich wejścia w życie także do zaskarżania orzeczeń
wydanych wcześniej oraz do wszczętych już postępowań (tak SN m. in. w uzasadnieniu
postanowienia z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt IV CNP 61/10, nie publ.). Na
taką wykładnię rzutuje również uzasadnienie projektu nowelizacji, w którym wskazano,
że: „W związku z faktem, że uregulowania projektu zaprowadzają sytuację
korzystniejszą dla osób poszkodowanych, w projekcie nie zamieszczono przepisów
intertemporalnych. Przepisy projektowanej ustawy będą zatem miały zastosowanie
3
także do orzeczeń sądowych wydanych przed jej wejściem w życie.” (druk nr 2525 z
dnia 13 listopada 2009 r.). Prowadzi to do wniosku, że skarga interwenientki ubocznej
jest niedopuszczalna.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.