II PZ 36/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 36/10
POSTANOWIENIE
Dnia 29 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. K.
przeciwko Przedsiębiorstwu Komunikacji Samochodowej […]
o przywrócenie do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 listopada 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego Wydział Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 24 czerwca 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2010 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych odrzucił skargę kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu
z dnia 19 marca 2010 r.
W skardze kasacyjnej skarżący oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia na
kwotę 18000 zł. Sąd Przyjął wartość podaną w postępowaniu Sądowym pierwszej i
drugiej instancji w sprawie o przywrócenie do pracy, gdzie powód odpowiednio
określił w pozwie przedmiot sporu na kwotę 6000 zł oraz w apelacji przedmiot
zaskarżenia na kwotę 6000 zł stwierdzając, że wartość zaskarżenia w niniejszej
2
sprawie została określona przez powoda na kwotę 6000 zł, a zatem zgodnie z art.
3982
§ 1 k.p.c. skarga w niniejszej sprawie nie przysługuje.
Zażalenie od tego postanowienia wywiódł pełnomocnik powoda wskazując,
że rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie jest błędne, skoro skarga spełnia
wymagania przewidziane w art. 3984
§ 2 k.p.c., ponieważ wartość przedmiotu
zaskarżenia została oznaczona na 18000 zł. Pełnomocnik powoda w zażaleniu
podniósł: „(...) Gdyby wartość przedmiotu zaskarżenia nie została podana,
przewodniczący w sądzie drugiej instancji wzywa skarżącego do usunięcia tego
braku pod rygorem odrzucenia skargi, a nie przyjmując wartość podaną dla sądu
pierwszej i drugiej instancji. Skarżący określił wartość zaskarżenia dla uzyskania
odszkodowania, które w przypadku powoda stanowi trzymiesięczne odszkodowanie
przy ustaleniu przez Sąd Najwyższy, który uznałby za niemożliwe lub niecelowe
żądanie przywrócenia do pracy, jak żąda tego powód.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie w sposób oczywisty nie znajduje uzasadnionych podstaw.
Wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być podana dowolnie, tak aby uzyskać
prawo do wniesienia skargi kasacyjnej. Regulacja procesowa wartości przedmiotu
zaskarżenia stanowi pochodną wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z art. 19 k.p.c.
wartość przedmiotu sporu stanowi dochodzona w tym postępowaniu kwota
pieniężna. Wartość przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu apelacyjnym i
odpowiednio kasacyjnym (art. 368 § 2 k.p.c.) nie może być wyższa niż wartość
przedmiotu sporu. Wartość ta pozostaje ściśle związana z konkretnym
postępowaniem sądowym jako wypadkowa wartości dochodzonego roszczenia.
Wartość ta może być oznaczona na kwotę wyższą od wartości przedmiotu sporu
wskazanej w pozwie jedynie wtedy, gdy powód rozszerzył powództwo lub sąd
orzekł ponad żądanie. W przedmiotowej sprawie wyżej wymienione przypadki nie
wystąpiły. Przepisy te mają charakter bezwzględny i podanie wartości przedmiotu
zaskarżenia z naruszeniem reguł procedury cywilnej (art. 19-24 k.p.c.) nie jest
wiążące (zob. postanowienia Sądu Najwyższego: z 2 kwietnia 1998 r., II UZ 24/98,
OSNAPiUS 1999 nr 8, poz. 291; z 27 lutego 2002 r., I PKN 305/01, OSNP 2004 nr
4, poz. 65; z 23 lutego 2004 r., I PZ 125/03, OSNP 2005 nr 1, poz. 8; z 24 maja
2005 r., I UZ 7/05, OSNP 2006 nr 5-6, poz. 101). Ponadto wartość przedmiotu
3
zaskarżenia podlega sprawdzeniu również przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu
skargi kasacyjnej. Na marginesie wskazać należy, że powód pomimo otrzymywania
od pozwanego - Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej, miesięcznego
wynagrodzenia w kwocie 5628,60 (zaświadczenie), co zgodnie z art. 22 k.p.c.
obligowało powoda do uiszczenia opłaty stosunkowej, konsekwentnie wskazywał
wartość przedmiotu sporu w kocie 6000 zł., czego skutkiem był obowiązek
uiszczenia opłaty stałej w postępowaniu apelacyjnym w kwocie 30 zł., zamiast
opłaty w wysokości 5% z iloczynu miesięcznego wynagrodzenia i dwunastu
miesięcy (5628,60x12).
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gersdorf
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa R. K.
przeciwko Przedsiębiorstwu Komunikacji Samochodowej […]
o przywrócenie do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 29 listopada 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego Wydział Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 24 czerwca 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2010 r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych odrzucił skargę kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu
z dnia 19 marca 2010 r.
W skardze kasacyjnej skarżący oznaczył wartość przedmiotu zaskarżenia na
kwotę 18000 zł. Sąd Przyjął wartość podaną w postępowaniu Sądowym pierwszej i
drugiej instancji w sprawie o przywrócenie do pracy, gdzie powód odpowiednio
określił w pozwie przedmiot sporu na kwotę 6000 zł oraz w apelacji przedmiot
zaskarżenia na kwotę 6000 zł stwierdzając, że wartość zaskarżenia w niniejszej
2
sprawie została określona przez powoda na kwotę 6000 zł, a zatem zgodnie z art.
3982
§ 1 k.p.c. skarga w niniejszej sprawie nie przysługuje.
Zażalenie od tego postanowienia wywiódł pełnomocnik powoda wskazując,
że rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie jest błędne, skoro skarga spełnia
wymagania przewidziane w art. 3984
§ 2 k.p.c., ponieważ wartość przedmiotu
zaskarżenia została oznaczona na 18000 zł. Pełnomocnik powoda w zażaleniu
podniósł: „(...) Gdyby wartość przedmiotu zaskarżenia nie została podana,
przewodniczący w sądzie drugiej instancji wzywa skarżącego do usunięcia tego
braku pod rygorem odrzucenia skargi, a nie przyjmując wartość podaną dla sądu
pierwszej i drugiej instancji. Skarżący określił wartość zaskarżenia dla uzyskania
odszkodowania, które w przypadku powoda stanowi trzymiesięczne odszkodowanie
przy ustaleniu przez Sąd Najwyższy, który uznałby za niemożliwe lub niecelowe
żądanie przywrócenia do pracy, jak żąda tego powód.”
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie w sposób oczywisty nie znajduje uzasadnionych podstaw.
Wartość przedmiotu zaskarżenia nie może być podana dowolnie, tak aby uzyskać
prawo do wniesienia skargi kasacyjnej. Regulacja procesowa wartości przedmiotu
zaskarżenia stanowi pochodną wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z art. 19 k.p.c.
wartość przedmiotu sporu stanowi dochodzona w tym postępowaniu kwota
pieniężna. Wartość przedmiotu zaskarżenia w postępowaniu apelacyjnym i
odpowiednio kasacyjnym (art. 368 § 2 k.p.c.) nie może być wyższa niż wartość
przedmiotu sporu. Wartość ta pozostaje ściśle związana z konkretnym
postępowaniem sądowym jako wypadkowa wartości dochodzonego roszczenia.
Wartość ta może być oznaczona na kwotę wyższą od wartości przedmiotu sporu
wskazanej w pozwie jedynie wtedy, gdy powód rozszerzył powództwo lub sąd
orzekł ponad żądanie. W przedmiotowej sprawie wyżej wymienione przypadki nie
wystąpiły. Przepisy te mają charakter bezwzględny i podanie wartości przedmiotu
zaskarżenia z naruszeniem reguł procedury cywilnej (art. 19-24 k.p.c.) nie jest
wiążące (zob. postanowienia Sądu Najwyższego: z 2 kwietnia 1998 r., II UZ 24/98,
OSNAPiUS 1999 nr 8, poz. 291; z 27 lutego 2002 r., I PKN 305/01, OSNP 2004 nr
4, poz. 65; z 23 lutego 2004 r., I PZ 125/03, OSNP 2005 nr 1, poz. 8; z 24 maja
2005 r., I UZ 7/05, OSNP 2006 nr 5-6, poz. 101). Ponadto wartość przedmiotu
3
zaskarżenia podlega sprawdzeniu również przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu
skargi kasacyjnej. Na marginesie wskazać należy, że powód pomimo otrzymywania
od pozwanego - Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej, miesięcznego
wynagrodzenia w kwocie 5628,60 (zaświadczenie), co zgodnie z art. 22 k.p.c.
obligowało powoda do uiszczenia opłaty stosunkowej, konsekwentnie wskazywał
wartość przedmiotu sporu w kocie 6000 zł., czego skutkiem był obowiązek
uiszczenia opłaty stałej w postępowaniu apelacyjnym w kwocie 30 zł., zamiast
opłaty w wysokości 5% z iloczynu miesięcznego wynagrodzenia i dwunastu
miesięcy (5628,60x12).
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.