Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 148/10
POSTANOWIENIE
Dnia 16 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Kazimierz Zawada
w sprawie z powództwa TVN S.A. w W.
przeciwko A. M.
o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 grudnia 2010 r.,
zażalenia strony powodowej na postanowienie
Sądu Apelacyjnego
z dnia 5 lipca 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 5 lipca 2010 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki od wyroku tego Sądu z dnia 20 stycznia 2010 r., stwierdzając,
że jej pełnomocnik nie usunął w terminie braków formalnych wniesionej skargi,
gdyż nie złożył prawidłowego pełnomocnictwa procesowego (art. 3986
§ 2 k.p.c.). Z
pełnomocnictwa złożonego przy piśmie z dnia 11 czerwca 2010 r. nie wynika
bowiem upoważnienie do reprezentowania powódki w postępowaniu przed Sądem
Najwyższym.
W zażaleniu na to postanowienie powódka zarzuciła Sądowi Apelacyjnemu
naruszenie art. 91 k.p.c., art. 65 § 2 k.c., art. 175 ust. 1 Konstytucji oraz art. 1 § 1
i 2 ustawy z dnia 27 lipca 2010 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U.
Nr 98, poz. 1070 ze zm.) przez przyjęcie, że złożone pełnomocnictwo procesowe,
upoważniające do reprezentowania strony powodowej w niniejszej sprawie
„przed Sądami i innymi organami państwowymi i samorządowymi”, nie upoważnia
ustanowionego pełnomocnika do występowania przed Sądem Najwyższym.
W konkluzji żaląca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Pełnomocnik powódki, wezwany do usunięcia braków formalnych wniesionej
skargi kasacyjnej przez złożenie pełnomocnictwa uprawniającego go do
reprezentowania strony w postępowaniu przed Sądem Najwyższym, złożył
w terminie dokument pełnomocnictwa, z którego wynikało upoważnienie do
występowania w niniejszej sprawie w imieniu powódki „przed Sądami i innymi
organami państwowymi i samorządowymi z prawem dalszej substytucji” (k. 242).
Jak trafnie podniosła żaląca, umocowanie do reprezentowania strony przed
„Sądami” obejmuje także umocowanie do reprezentowania przed Sądem
Najwyższym. Zgodnie z art. 175 ust. 1 Konstytucji, wymiar sprawiedliwości
w Rzeczypospolitej Polskiej sprawuje Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy
administracyjne oraz sądy wojskowe. Z przepisu tego wynika, że Sąd Najwyższy
nie jest sądem powszechnym, lecz nie oznacza to, że nie jest w ogóle sądem.
Wręcz przeciwnie, z samego faktu zamieszczenia art. 175 i 183, w których mowa
3
o Sądzie Najwyższym, w rozdziale VIII Konstytucji zatytułowanym
„Sądy i Trybunały” wynika jednoznacznie, że Sąd Najwyższy jest jednym z sądów
sprawujących wymiar sprawiedliwości w Rzeczypospolitej Polskiej. Taki sam status
Sądu Najwyższego wynika z przepisów ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie
Najwyższym (Dz.U. Nr 240, poz. 2052 ze zm.) oraz z przepisów kodeksu
postępowania cywilnego. Trzeba zatem przyjąć, że umocowanie do
reprezentowania przed „sądami” uprawnia ustanowionego pełnomocnika
do występowania w imieniu strony także przed Sądem Najwyższym.
Stanowisko takie zostało wyrażone również w postanowieniu Sądu Najwyższego
z dnia 10 marca 2006 r., IV CZ 18/06 (nie publ.).
Skoro Sąd Apelacyjny dokonał błędnej oceny pełnomocnictwa i w jej wyniku
uznał, że żaląca nie usunęła braków formalnych skargi kasacyjnej, zaskarżone
postanowienie musi ulec uchyleniu.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 zdanie pierwsze
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. postanowił, jak w sentencji.

I CZ 148/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia