IV CNP 89/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2001 r. Nr 100 poz. 1081 - art. 7a)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 89/10
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie ze skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Rejonowego Sądu Grodzkiego
z dnia 8 sierpnia 2008 r.,
w sprawie z powództwa R. K.
przeciwko M. K.
o zapłatę kwoty 1.427,60 złotych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2011 r.,
odrzuca skargę;
zasądza od M. K. na rzecz R. K. kwotę 120 (sto dwadzieścia)
złotych tytułem kosztów postępowania.
Uzasadnienie
2
M. K., pozwana w sprawie wytoczonej przez R. K. o zapłatę, wniosła o
stwierdzenie niezgodności z prawem wydanego w tej sprawie prawomocnego
wyroku Sądu Rejonowego z dnia 8 sierpnia 2008 r., którym zasądzona została od
niej na rzecz powoda kwota 1.427,60 zł z odsetkami ustawowymi w wysokości
11,5% w stosunku rocznym od dnia 30 czerwca 2008 r. do dnia zapłaty. Ponieważ
jest to wyrok sądu pierwszej instancji, a skarżąca nie skorzystała z prawa
wniesienia od niego apelacji, skarga o stwierdzenie jego niezgodności z prawem
jest dopuszczalna tylko w wyjątkowych wypadkach, gdy niezgodność z prawem
wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych
wolności albo praw człowieka i obywatela (art. 4241
§ 2 k.p.c.) i skarga powinna
zawierać wykazanie, że taki wypadek występuje (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.).
Pojęcie „wypadek wyjątkowy” w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c. odnosi się do
przyczyn niezgodności z prawem orzeczenia oraz powodów, dla których strona nie
skorzystała z możliwości jego zaskarżenia (postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 29 listopada 2006 r., II CNP 85/06, nie publ.).
Z uzasadnienia skargi wniesionej przez M. K. wynika, że oparta ona została
na twierdzeniu, iż skarżąca zaciągnęła pożyczkę w kwocie 3.000 zł, którą zwróciła,
a zasądzona od niej kwota obejmuje „opłatę za obsługę pożyczki”. Jednakże
według ustaleń faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku –
wiążących w postępowaniu ze skargi o stwierdzenie jego niezgodności z prawem
(art. 39813
§ 2 w zw. z art. 42412
k.p.c.) – zasądzona kwota to 1.000 zł
niezwróconej pożyczki i 16,50 zł odsetek, a w pozostałej części to „opłata
przygotowawcza” i „koszty obsługi”. Jedynie więc w tej ostatniej części, i to w
zakresie kwoty przekraczającej 5% kwoty udzielonej pożyczki, mogła by być mowa
o wydaniu zaskarżonego wyroku z naruszeniem stanowiącego podstawę skargi art.
7a ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. Nr 100, poz.
1081 ze zm.). Ze względu na wysokość tej kwoty trudno przyjąć, że naruszenie to
kwalifikuje się jako „wyjątkowy wypadek” uzasadniający dopuszczalność skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
3
Skarżąca powołując się na to, że „jest osobą cierpiącą na dolegliwości
depresyjno-lękowe i adaptacyjne” co „wiąże się z pobytami w szpitalu oraz nieco
innym funkcjonowaniem…aniżeli funkcjonowanie człowieka zdrowego” niczym
nawet nie uprawdopodobniła, że w terminie otwartym do zaskarżenia wyroku z dnia
8 sierpnia 2008 r. nie mogła ze względu na stan zdrowia wnieść od niego apelacji.
Należy zauważyć, że do sprzeciwu od wydanego w sprawie nakazu zapłaty –
działając bez profesjonalnego pełnomocnika – skarżąca dołączyła zaświadczenie
stwierdzające jej niezdolność do pracy w okresie od dnia 21 lutego do dnia
24 marca 2008 r. i zaświadczenie z dnia 15 kwietnia 2008 r. o przebywaniu od dnia
28 marca 2008 r. w szpitalu.
Twierdzenie skarżącej, że nie miała wiedzy co do tego, że pobieranie przez
powoda wysokich kosztów obsługi pożyczki jest niezgodne z prawem
i że dowiedziała się o tym dopiero po upływie terminu do wniesienia apelacji
od zaskarżonego wyroku nie brzmi wiarygodnie, skoro – jak wyjaśniła w sprzeciwie
od nakazu zapłaty – była przedstawicielem powoda.
Niewskazanie przez skarżącą, że występuje wyjątkowy wypadek
uzasadniający wniesienie skargi spowodowało, stosownie do art. 4248
§ 1 k.p.c.,
odrzucenie skargi.
O kosztach postępowania w sprawie Sąd Najwyższy postanowił na
podstawie art. 108 § 1 zd. pierwsze w zw. z art. 98 § 1 i 3 i art. 99 k.p.c.
w zw. z § 12 ust. 5 pkt 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 20 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
w sprawie ze skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Rejonowego Sądu Grodzkiego
z dnia 8 sierpnia 2008 r.,
w sprawie z powództwa R. K.
przeciwko M. K.
o zapłatę kwoty 1.427,60 złotych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 stycznia 2011 r.,
odrzuca skargę;
zasądza od M. K. na rzecz R. K. kwotę 120 (sto dwadzieścia)
złotych tytułem kosztów postępowania.
Uzasadnienie
2
M. K., pozwana w sprawie wytoczonej przez R. K. o zapłatę, wniosła o
stwierdzenie niezgodności z prawem wydanego w tej sprawie prawomocnego
wyroku Sądu Rejonowego z dnia 8 sierpnia 2008 r., którym zasądzona została od
niej na rzecz powoda kwota 1.427,60 zł z odsetkami ustawowymi w wysokości
11,5% w stosunku rocznym od dnia 30 czerwca 2008 r. do dnia zapłaty. Ponieważ
jest to wyrok sądu pierwszej instancji, a skarżąca nie skorzystała z prawa
wniesienia od niego apelacji, skarga o stwierdzenie jego niezgodności z prawem
jest dopuszczalna tylko w wyjątkowych wypadkach, gdy niezgodność z prawem
wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych
wolności albo praw człowieka i obywatela (art. 4241
§ 2 k.p.c.) i skarga powinna
zawierać wykazanie, że taki wypadek występuje (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.).
Pojęcie „wypadek wyjątkowy” w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c. odnosi się do
przyczyn niezgodności z prawem orzeczenia oraz powodów, dla których strona nie
skorzystała z możliwości jego zaskarżenia (postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 29 listopada 2006 r., II CNP 85/06, nie publ.).
Z uzasadnienia skargi wniesionej przez M. K. wynika, że oparta ona została
na twierdzeniu, iż skarżąca zaciągnęła pożyczkę w kwocie 3.000 zł, którą zwróciła,
a zasądzona od niej kwota obejmuje „opłatę za obsługę pożyczki”. Jednakże
według ustaleń faktycznych stanowiących podstawę zaskarżonego wyroku –
wiążących w postępowaniu ze skargi o stwierdzenie jego niezgodności z prawem
(art. 39813
§ 2 w zw. z art. 42412
k.p.c.) – zasądzona kwota to 1.000 zł
niezwróconej pożyczki i 16,50 zł odsetek, a w pozostałej części to „opłata
przygotowawcza” i „koszty obsługi”. Jedynie więc w tej ostatniej części, i to w
zakresie kwoty przekraczającej 5% kwoty udzielonej pożyczki, mogła by być mowa
o wydaniu zaskarżonego wyroku z naruszeniem stanowiącego podstawę skargi art.
7a ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. Nr 100, poz.
1081 ze zm.). Ze względu na wysokość tej kwoty trudno przyjąć, że naruszenie to
kwalifikuje się jako „wyjątkowy wypadek” uzasadniający dopuszczalność skargi o
stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
3
Skarżąca powołując się na to, że „jest osobą cierpiącą na dolegliwości
depresyjno-lękowe i adaptacyjne” co „wiąże się z pobytami w szpitalu oraz nieco
innym funkcjonowaniem…aniżeli funkcjonowanie człowieka zdrowego” niczym
nawet nie uprawdopodobniła, że w terminie otwartym do zaskarżenia wyroku z dnia
8 sierpnia 2008 r. nie mogła ze względu na stan zdrowia wnieść od niego apelacji.
Należy zauważyć, że do sprzeciwu od wydanego w sprawie nakazu zapłaty –
działając bez profesjonalnego pełnomocnika – skarżąca dołączyła zaświadczenie
stwierdzające jej niezdolność do pracy w okresie od dnia 21 lutego do dnia
24 marca 2008 r. i zaświadczenie z dnia 15 kwietnia 2008 r. o przebywaniu od dnia
28 marca 2008 r. w szpitalu.
Twierdzenie skarżącej, że nie miała wiedzy co do tego, że pobieranie przez
powoda wysokich kosztów obsługi pożyczki jest niezgodne z prawem
i że dowiedziała się o tym dopiero po upływie terminu do wniesienia apelacji
od zaskarżonego wyroku nie brzmi wiarygodnie, skoro – jak wyjaśniła w sprzeciwie
od nakazu zapłaty – była przedstawicielem powoda.
Niewskazanie przez skarżącą, że występuje wyjątkowy wypadek
uzasadniający wniesienie skargi spowodowało, stosownie do art. 4248
§ 1 k.p.c.,
odrzucenie skargi.
O kosztach postępowania w sprawie Sąd Najwyższy postanowił na
podstawie art. 108 § 1 zd. pierwsze w zw. z art. 98 § 1 i 3 i art. 99 k.p.c.
w zw. z § 12 ust. 5 pkt 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).