V CZ 86/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 86/10
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Maria Szulc
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko U. W.
o rozwód,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 stycznia 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 18 czerwca 2010 r.,
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2010 r. Sąd Najwyższy odrzucił wniosek
J. W. o wyłączenie sędziów Sądu Apelacyjnego. Wniosek powoda, zawierający
jednobrzmiącą argumentację odnośnie do 67 spośród 69 sędziów Sądu
Apelacyjnego, sąd uznał za oczywiście bezzasadny (art. 531
k.p.c.). Zażalenie na to
postanowienie wniósł skarżący osobiście. Skarżący wniósł o „stwierdzenie
nieważności powyższego postanowienia poprzez wydanie postanowienia
uchylającego powyższe postanowienie”.
Zażalenie to jest niedopuszczalne przede wszystkim dlatego, że od orzeczeń
Sądu Najwyższego nie przysługują środki odwoławcze.
Niezależnie do tego, zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców
prawnych. Wyłączenie zdolności postulacyjnej stron obejmuje wniesienie środka
prawnego, jak również występowanie przed Sądem Najwyższym. Skarżący, który
wniósł zażalenie osobiście nie wykazał, że do kręgu tych podmiotów należy.
Przymus adwokacko-radcowski obejmuje podejmowanie wszystkich
czynności procesowych podejmowanych przed Sądem Najwyższym, w tym
wnoszenie zażaleń (por. postanowienie SN z dnia 16 kwietnia 2010 r., IV CZ 12/10,
niepubl., postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2010 r., IV CZ 55/10, niepubl.,
postanowienie SN z dnia 6 października 2010 r., II CZ 103/10, niepubl.). Zażalenie
wniesione osobiście przez stronę podlega odrzuceniu, a wada tego rodzaju nie
może być usunięta w postępowaniu naprawczym.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 871
§ 1, art. 373
w zw. z art. 370, art. 397 § 2, art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c. odrzucił zażalenie jako
niedopuszczalne.
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSA Maria Szulc
w sprawie z powództwa J. W.
przeciwko U. W.
o rozwód,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 stycznia 2011 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 18 czerwca 2010 r.,
odrzuca zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2010 r. Sąd Najwyższy odrzucił wniosek
J. W. o wyłączenie sędziów Sądu Apelacyjnego. Wniosek powoda, zawierający
jednobrzmiącą argumentację odnośnie do 67 spośród 69 sędziów Sądu
Apelacyjnego, sąd uznał za oczywiście bezzasadny (art. 531
k.p.c.). Zażalenie na to
postanowienie wniósł skarżący osobiście. Skarżący wniósł o „stwierdzenie
nieważności powyższego postanowienia poprzez wydanie postanowienia
uchylającego powyższe postanowienie”.
Zażalenie to jest niedopuszczalne przede wszystkim dlatego, że od orzeczeń
Sądu Najwyższego nie przysługują środki odwoławcze.
Niezależnie do tego, zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed
Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców
prawnych. Wyłączenie zdolności postulacyjnej stron obejmuje wniesienie środka
prawnego, jak również występowanie przed Sądem Najwyższym. Skarżący, który
wniósł zażalenie osobiście nie wykazał, że do kręgu tych podmiotów należy.
Przymus adwokacko-radcowski obejmuje podejmowanie wszystkich
czynności procesowych podejmowanych przed Sądem Najwyższym, w tym
wnoszenie zażaleń (por. postanowienie SN z dnia 16 kwietnia 2010 r., IV CZ 12/10,
niepubl., postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2010 r., IV CZ 55/10, niepubl.,
postanowienie SN z dnia 6 października 2010 r., II CZ 103/10, niepubl.). Zażalenie
wniesione osobiście przez stronę podlega odrzuceniu, a wada tego rodzaju nie
może być usunięta w postępowaniu naprawczym.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 871
§ 1, art. 373
w zw. z art. 370, art. 397 § 2, art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c. odrzucił zażalenie jako
niedopuszczalne.