Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PK 241/10
POSTANOWIENIE
Dnia 28 lutego 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Bogusław Cudowski
w sprawie z powództwa R. M.
przeciwko Kompanii Węglowej Spółce Akcyjnej
o podwyższenie renty wyrównawczej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 lutego 2011 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 20 maja 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Powód wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z 20 maja
2010 r. Wyrokowi zarzucono naruszenie art. 907 § 2 k.c. oraz art. 361 k.c. W
dalszej części skargi stwierdzono, że podstawą skargi kasacyjnej jest występujące
w sprawie istotne zagadnienie prawne „związane ze sposobem zastosowania art.
444 § 2 k.c. w kontekście ustalenia zakresu odpowiedzialności pozwanej w sytuacji,
gdy powód uznany za częściowo niezdolnego do pracy stara się wykorzystać
pozostałą mu zdolność, szuka pracy, lecz faktycznie jej znaleźć nie może albowiem
potencjalni pracodawcy nie są zainteresowani zatrudnieniem osoby częściowo
niezdolnej do pracy, Sąd Okręgowy uznał natomiast, że niezależnie od powyższego
powód powinien przyczyniać się do pomniejszania szkody albowiem posiada on
2
możliwości zarobkowe na poziomie najniższego wynagrodzenia”. Wnioskowano o
przyjęcie skargi do rozpoznania, ponieważ „zaistniały okoliczności uzasadniające
jej rozpoznanie sprowadzające się do niewłaściwego zastosowania art. 907 § 2 k.c.
albowiem Sąd Okręgowy niesłusznie przyjął, że pozwana nie ponosi
odpowiedzialności za fakt, iż powód nie może znaleźć pracy z przyczyn
zdrowotnych, tymczasem, gdyby nie te przyczyny, to powód uzyskałby możliwość
zatrudnienia”.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W związku z tym
wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinien wskazywać, że
zachodzi przynajmniej jedna z okoliczności wymienionych w powołanym przepisie,
a jego uzasadnienie zawiera argumenty świadczące o tym, że rzeczywiście, biorąc
pod uwagę sformułowane w ustawie kryteria, istnieje potrzeba rozpoznania skargi
przez Sąd Najwyższy.
W ramach tzw. przedsądu badane jest przede wszystkim zaistnienie
okoliczności uzasadniających przyjęcie skargi do rozpoznania, co ma umożliwić
wybór jedynie takich spraw, które powinny zostać rozpoznane przez organ
najwyższego szczebla sądownictwa ze względu na interes publiczny
(postanowienie SN z 29 stycznia 2011 r. I UK 295/10, niepubl.). Podstawowym
celem postępowania kasacyjnego jest bowiem ochrona interesu publicznego przez
zapewnienie jednolitości wykładni oraz wkład Sądu Najwyższego w rozwój prawa i
jurysprudencji (postanowienie SN z 4 lutego 2000 r., II CZ 178/99, OSNC 2000, nr
7-8, poz. 147).
Skarga nie zawierała żadnej z przesłanek określonych w art. 3989
§ 1 k.p.c.
W szczególności w sprawie nie występuje zagadnienie prawne. Zagadnienie
prawne w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. ma wiązać się z określonym
przepisem prawnym, którego wyjaśnienie ma znaczenie nie tylko dla
rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, ale także dla rozstrzygnięcia innych
3
podobnych spraw (wyrok SN z 14 lutego 2003 r. I PK 306/02 Wokanda 2004, nr 7-
8, s. 51). Jego istotność ocenia się bowiem z uwzględnieniem znaczenia i
doniosłości prawnej dla systemu prawa (postanowienie SN z 10 sierpnia 2007 r. III
UK 50/07, niepublikowane). Kwestia wskazana w skardze jako zagadnienie prawne
nim nie jest. Sprowadzić ją można do zwykłej wykładni prawa, co w orzecznictwie
nie jest traktowane jako okoliczność spełniająca przesłankę przedsądu z art. 3989
§
1 pkt 1 k.p.c. (przykładowo postanowienia SN z 8 września 2008 r., III UK 52/08 i III
UK 55/08, niepubl. i z 4 marca 2008 r., III UK 102/07, LEX nr 459295).
Oceniając wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania, jak i jego
uzasadnienie, wystarczy przypomnieć profesjonalnemu pełnomocnikowi powoda,
który przygotowywał skargę, że rzeczą Sądu Najwyższego przy ocenie, czy skarga
kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania, nie jest doszukiwanie się w
uzasadnieniu podstaw skargi jurydycznej argumentacji mającej wykazać istnienie
istotnego zagadnienia prawnego (postanowienie SN z 16 kwietnia 2008 r., I CZ
11/08, LEX nr 393883). Wszystkie przesłanki przedsądu stanowią rozwinięcie
podstaw kasacyjnych, zmierzając do wykazania, z jakich powodów naruszenia
przepisów wskazane w tych podstawach uzasadnia przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Formułując zagadnienie prawne, należy więc wskazać za pomocą
wywodu jurydycznego na możliwość odmiennej interpretacji tych właśnie przepisów
(postanowienie z 2 sierpnia 2007 r., III UK 45/07, niepubl.). Poza tym nie można
uznać, że zagadnienie prawne budzi poważne wątpliwości, jeśli wnoszący skargę
nie uzasadni tego przez wykazanie, iż dotychczasowe orzecznictwo i doktryna
prawa nie dają w tym zakresie wystarczającego rozwiązania (tak też SN w
postanowieniu z 27 maja 2010 r., II PK 66/10, niepubl.).
Z tych względów, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., orzeczono jak w
sentencji postanowienia.

I PK 241/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia