Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 11/11
POSTANOWIENIE
Dnia 14 kwietnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku B. B.
przy uczestnictwie Banku Spółdzielczego w D., I. J. i P. B.
o wpis służebności mieszkania w księdze wieczystej Kw nr […],
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 kwietnia 2011 r.,
zażalenia uczestnika postępowania Banku Spółdzielczego w D.
na postanowienie Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 7 grudnia 2010 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Z. odrzucił skargę
kasacyjną uczestnika postępowania Banku Spółdzielczego w D. z powodu
nieusunięcia w zakreślonym terminie jej braku formalnego w postaci uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (art. 3986
§ 2 w związku z art.
3944
§ 2 k.p.c.).
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że zarządzeniem z dnia 19 listopada
2010 r. pełnomocnik uczestnika postępowania został wezwany do usunięcia
braków formalnych skargi kasacyjnej m.in. przez zamieszczenie wniosku
o przyjęcie skargi do rozpoznania i przedstawienie jego uzasadnienia. W piśmie
z dnia 30 listopada 2010 r. pełnomocnik uczestnika postępowania uzupełnił skargę
kasacyjną przez złożenie wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, ale
nie przedstawił – zdaniem Sądu – okoliczności spełniających w rozumieniu art.
3989
§ 1 k.p.c. wymaganie uzasadnienia tego wniosku.
W zażaleniu na wymienione postanowienie pełnomocnik uczestnika
postępowania zarzucił, że nie było podstaw do jego wydania, ponieważ skarga
kasacyjna nie jest dotknięta stwierdzonym przez Sąd brakiem formalnym, i wniósł
o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z treści skargi kasacyjnej i pisma pełnomocnika skarżącego z dnia 30
listopada 2010 r. wynika, że okolicznością uzasadniającą przyjęcie skargi do
rozpoznania jest – zdaniem skarżącego – jej oczywista zasadność. Wskazana
okoliczność odwołuje się więc do przewidzianej w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W orzecznictwie zostało wyjaśnione, że powołanie się na tę przesłankę
wymaga wykazania, że zaskarżony wyrok zapadł z oczywistym, rażącym
naruszeniem przepisów prawa lub podstawowych zasad prawa, widocznym prima
facie, przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej, bez potrzeby głębszej
analizy i dłuższych badań lub dociekań. Chodzi więc o szczególne, kwalifikowane
wypadki naruszenia prawa przez sąd drugiej instancji (por. postanowienie z dnia 10
stycznia 2003 r., V CZ 187/02, OSNC 2004 r., nr 3, poz. 49).
3
Sąd Okręgowy trafnie uznał, że skarżący – wbrew stanowisku wyrażonym
w zażaleniu – nie uzasadnił przesłanki mającej stanowić podstawę przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania w postaci oczywistej zasadności skargi w wyżej
przytoczonym rozumieniu. Wprawdzie skarżący przytoczył naruszone przepisy
prawa, tj. art. art. 117 k.p.c., art. 369 § 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c., art. 199 § 1
pkt 2 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c., art. 325 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.
i art. 5 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn.: Dz. U
z 2001 r., Nr 124, poz. 1361 ze zm.), jednakże nie przedstawił argumentów
świadczących o tym, że do naruszenia tych przepisów doszło w sposób
zauważalny bez potrzeby wgłębiania się w treść przepisów, czy przeprowadzania
dłuższych badań lub dociekań. Do wykazania omawianej przesłanki przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania nie wystarczy stwierdzenie, że doszło do
rażącego naruszenia przytoczonych przepisów. Powołanie się na tę przesłankę
wymaga – czego nie zrobił skarżący – przedstawienia okoliczności świadczących
o kwalifikowanym charakterze naruszenia określonych przepisów prawa. Z wywodu
uzasadniającego oczywistą zasadność wniesionej skargi kasacyjnej nie wynika,
że zaskarżone orzeczenie jest niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi
i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami prawa albo zostało wydane
w wyniku oczywiście błędnej, widocznej bez głębszej analizy prawniczej, wykładni
lub niewłaściwego zastosowania prawa.
Należy także przypomnieć, że sąd, oceniając spełnienie wymagania
przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. nie ma obowiązku – podobnie, jak w wypadku
spełnienia wymagania przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia –
zastępowania skarżącego i poszukiwania argumentów przemawiających za
przyjęciem skargi do rozpoznania (z wyjątkiem przesłanki określonej w art. 3989
pkt
3 k.p.c.) (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 1997 r., II CKN
21/96, OSNC 1997, nr 5, poz. 61).
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).

IV CZ 11/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia