Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 21/11
POSTANOWIENIE
Dnia 12 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marian Kocon (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. w W.
przy uczestnictwie interwenienta ubocznego po stronie pozwanej
Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 maja 2011 r.,
zażalenia interwenienta ubocznego na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 14 stycznia 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
2
Uzasadnienie
Oddalając apelację powoda od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 9 sierpnia
2010 r., Sąd Okręgowy zasądził w wyroku z dnia 14 stycznia 2011 r. od powoda na
rzecz pozwanego ubezpieczyciela kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania apelacyjnego, oddalił natomiast wniosek interwenienta ubocznego
o zasądzenie na jego rzecz takich kosztów (k. 258 v akt sprawy).
W zażaleniu na to rozstrzygnięcie o kosztach interwenienent uboczny
(przypozwany) wnosił o jego zmianę i przyznanie mu od przegrywającego proces
powoda kwoty 900 zł kosztów postępowania apelacyjnego. Podkreślał istotną rolę,
jaką odegrał on jako interwenient uboczny w toku postępowania oraz konieczność
posłużenia się profesjonalnym pełnomocnikiem z racji skomplikowanego charakteru
sporu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje
Zgodnie z art. 107 k.p.c., sąd może przyznać także interwenientowi
ubocznemu (art.76 k.p.c.) koszty interwencji od przeciwnika obowiązanego do
zwrotu kosztów. Treść tego przepisu wskazuje na to, że nie obliguje on do
zasądzenia kosztów w każdym przypadku, w którym istnieją podstawy do
obciążenia kosztami przeciwnika procesowego (art. 98 k.p.c.; por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 listopada 1975 r., OSP 1976, z. 12,
poz. 227). Pozostaje zatem odwołanie się przez sąd do ogólniejszych kryteriów
w postaci potrzeby rzeczywistej obrony interesów interwenienta ubocznego
w określonych okolicznościach rozpoznawanej sprawy.
Jeżeli Sąd Okręgowy w końcowej części uzasadnienia wyroku z dnia
14 stycznia 2011 r. powołał się jedynie na sam przepis art. 76 k.p.c. i nie
przedstawił bliżej sprecyzowanych powodów oddalenia wniosku interwenienta
ubocznego (przy założeniu zastosowania art. 107 k.p.c.), to należy uznać takie
rozstrzygnięcie za niedostatecznie umotywowane. Dlatego należało rozstrzygnięcie
o oddaleniu wniosku interwenienta uchylić i sprawę w tym zakresie przekazać
Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania (art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw.
z art. 39815
k.p.c.).