Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 20/11
POSTANOWIENIE
Dnia 25 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski (sprawozdawca)
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi Henryka F. i Wiesławy F.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego
z dnia 4 listopada 2009 r.,
w sprawie z wniosku Anny K.
przy uczestnictwie Marii K. i in. -
o zniesienie współwłasności nieruchomości ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 maja 2011 r.,
zażalenia Henryka i Wiesławy F. na postanowienie Sądu Okręgowego
w Łodzi z dnia 5 listopada 2010 r.,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od uczestników Henryka i Wiesławy F. na rzecz
wnioskodawczyni kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset)
złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 5 listopada 2010 r. odrzucił skargę
uczestników Henryka i Wiesławy F. o wznowienie postępowania o zniesienie
współwłasności nieruchomości zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego z dnia 4 listopada 2009 r.
Zdaniem Sądu Okręgowego powołane przez skarżących, jako podstawy
wznowienia, okoliczności w postaci opinii biegłego w sprawie /…/, a także dowodów
wpłat odkrytych po kilkunastu latach, nie wypełniają podstawy określonej w art. 403
§ 2 k.p.c., albowiem uczestnicy mieli obiektywną możliwość zapoznania się z nimi
w toku prawomocnie zakończonego postępowania i wnioskowania o ich
przeprowadzenie w tym postępowaniu.
Skarżący w zażaleniu wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia,
zarzucając bezpodstawne przyjęcie przez Sąd Okręgowy, że skarga nie została
oparta na ustawowej podstawie i naruszenie art. 403 § 2 k.p.c.
W odpowiedzi na zażalenie pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł o jego
oddalenie oraz przyznanie mu kosztów postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania
w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków
dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie
mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Nowe okoliczności faktyczne lub środki dowodowe, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, to takie fakty, z których strona nie mogła skorzystać
w postępowaniu prawomocnie zakończonym. „Wykrycie" natomiast, o którym mowa
w art. 403 § 2 k.p.c., odnosi się do okoliczności i dowodów w poprzednim
postępowaniu w ogóle nieujawnionych i wówczas nieujawnialnych, bo nieznanych
stronie i dla niej niedostępnych (por. postanowienie SN z dnia 15 maja 1968 r.,
I Co 1/68, OSNCP 1969 nr 2, poz. 36, postanowienie SN z dnia 17 stycznia 2001 r.,
IV CKN 1515/00, niepublikowane, postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r.,
IV CZ 143/05, niepublikowane). Nie dotyczy to również takich okoliczności, które
3
strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym postępowaniu, mając ku temu
obiektywnie istniejącą możliwość.
Powołana przez skarżących okoliczność w postaci ujawnienia
po zakończeniu postępowania nowych dowodów, a to opinii biegłego wydanej
w sprawie 1125/08 nie może zostać uznana w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. za
„nowy środek dowodowy", gdyż strona w toku postępowania o zniesienie
współwłasności miała, na każdym etapie, prawo złożenia wniosku
o przeprowadzenie opinii z dowodu biegłego oraz prawo kwestionowania opinii
sporządzonej przez biegłego powołanego w sprawie. Podniesiona okoliczność nie
odpowiada tym samym żadnej z określonych w kodeksie postępowania cywilnego
podstaw wznowienia postępowania. Sąd Okręgowy trafnie też przyjął,
że okoliczności podniesionej przez skarżącą nie można zakwalifikować jako takiej,
która w prawomocnie zakończonym postępowaniu była dla strony „nieujawnialna",
a więc stanowiła taką okoliczność, o której strona przy zachowaniu należytej
staranności nie mogła się dowiedzieć, nie dysponując tym samym środkami
służącymi jej ujawnieniu.
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego poglądem,
niemożność skorzystania w poprzednim postępowaniu z określonych okoliczności
faktycznych lub środków dowodowych nie zachodzi, gdy istniała obiektywna
możliwość powołania ich w tym postępowaniu, a tylko na skutek opieszałości,
zaniedbania, zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby powołania strona tego nie
uczyniła (por. postanowienie SN z dnia 10 lutego 1999 r., II CKN 807/98,
postanowienie SN z dnia 15 maja 1968 r., I CO 1/68, OSNCP 1969, Nr 2, poz. 36,
postanowienie SN z dnia 12 lutego 2004 r., V CZ 158/03, niepubl.).
Na uwzględnienie nie zasługuje także argumentacja wnioskodawców, jakoby
zasadność uwzględnienia skargi wynikała z faktu, że sądy orzekające dopuściły się
wielu uchybień, albowiem skarga o wznowienie postępowania nie służy
4
korygowaniu błędów popełnionych przez sąd w prawomocnie zakończonym
postępowaniu.
W tym stanie Sąd Okręgowy trafnie ocenił, że skarga nie została oparta na
podstawa wznowienia postępowania określonej w art. 403 § 2 k.p.c.,
co przesądzało o bezzasadności zażalenia.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
k.p.c.,
Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
Sąd Najwyższy zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania
zasądził od uczestników na rzecz wnioskodawczyni kwotę 3600 złotych tytułem
zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym,
stosownie do treści § 12 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 7 pkt 6 w zw. z § 6 pkt 7
rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163,
poz. 1349 ze zm.).
jz

II CZ 20/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia