Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 8/11
POSTANOWIENIE
Dnia 24 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kwaśniewski
w sprawie z powództwa Telekomunikacji Polskiej Spółki Akcyjnej z siedzibą w
Warszawie
przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
z udziałem zainteresowanego Fundacji K. Ł. w B.
o określenie warunków udostępniania danych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 24 maja 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia
22 lipca 2010 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 8 maja 2008 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej
określił warunki udostępniania Telekomunikacji Polskiej S.A. w Warszawie
niezbędnych danych abonentów Fundacji K. Ł. celem świadczenia przez
Telekomunikację Polską wszystkim użytkownikom publicznych sieci telefonicznych
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi prowadzenia ogólnokrajowego spisu
abonentów i świadczenia usługi ogólnokrajowej informacji o numerach
telefonicznych.
Wyrokiem z dnia 29 października 2009 r. Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony
Konkurencji i Konsumentów zmienił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie.
2
Wyrok Sądu Okręgowego zaskarżył apelacją pozwany Prezes Urzędu
Komunikacji Elektronicznej.
Wyrokiem z dnia 22 lipca 2010 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok
nadając mu treść „uchyla zaskarżoną decyzję” (pkt 1.); oddalił apelację w
pozostałym zakresie (pkt 2.); nie obciążył pozwanego kosztami postępowania
apelacyjnego (pkt. 3).
Wyrok Sądu Apelacyjnego (w całości) pozwany Prezes UKE zaskarżył
skargą kasacyjną. We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
wskazano na przyczynę jej przyjęcia określoną w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. W ocenie
skarżącego zagadnienia prawne sprawy polegają na potrzebie wyjaśnienia
następujących kwestii:
„czy w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu regulacji
telekomunikacji i poczty, badając celowość i legalność decyzji organu
regulacyjnego (Prezesa UKE) zaskarżonego odwołaniem do Sądu OKiK sąd ten
bierze pod uwagę stan rzeczy (stan faktyczny i prawny) z chwili zamknięcia
rozprawy, czy też z chwili wydania decyzji”;
„czy w sprawach spornych w rozumieniu art. 206 ust. 2 Pt, w przypadku
uprawomocnienia się wyroku sądu powszechnego uchylającego zaskarżoną
odwołaniem decyzję Prezes UKE obowiązany jest rozpoznać ponownie uprzednio
złożony wniosek przedsiębiorcy o wydanie decyzji zastępującej umowę
przedsiębiorców telekomunikacyjnych, czy też wydanie wyroku uchylającego
decyzję oznacza zakończenie postępowania administracyjnego i niemożność
dalszego prowadzenia tego postępowania przez Prezesa UKE”;
„czy sąd powszechny rozpoznający odwołanie od decyzji Prezesa UKE
może wydać wyrok zmieniający decyzję i umarzający postępowanie
administracyjne lub uchylający decyzję, gdy w jego ocenie w chwili orzekania
decyzja stała się bezprzedmiotowa, czy też Prezes UKE zachowuje wyłączną
kompetencję do wydania decyzji administracyjnej stwierdzającej wygaśnięcie
zaskarżonej decyzji”;
„czy wyrok sądu II instancji zmieniający wyrok sądu I instancji i uchylający
zaskarżoną decyzję jest rozstrzygnięciem na niekorzyść strony wyłącznie
3
wnoszącej apelację, w sytuacji gdy sąd pierwszej instancji wyrokiem zmienił
zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie administracyjne”.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną strona przeciwna – Telekomunikacja
Polska S.A. w Warszawie wniosła o: 1. odmowę przyjęcia skargi do rozpoznania,
ewentualnie, w przypadku przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania, strona
powodowa wniosła o 2. oddalenie skargi, 3. o zasądzenie od pozwanego na rzecz
strony powodowej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zaskarżony wyrok Sądu drugiej instancji tylko pozornie, w formule uchylenia
decyzji jest wyrokiem kasatoryjnym, w rzeczywistości jest to rozstrzygnięcie co do
istoty sprawy w rozumieniu art. 47964
§ 2 k.p.c. Sąd drugiej instancji – podzielając
w tym zakresie stanowisko Sądu pierwszej instancji – uznał, że wobec wykreślenia
zainteresowanej Fundacji K. Ł. z Rejestru Przedsiębiorców Telekomunikacyjnych
(na etapie postępowania odwoławczego) zaskarżona decyzja podlegała uchyleniu
co stanowi równocześnie zakończenie postępowania w sprawie. Zaskarżony
rozpatrywaną skargą wyrok Sądu drugiej instancji jest zatem wyrokiem kończącym
postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3981
§ 1 k.p.c., który mógł być
zaskarżony skargą kasacyjną.
Postawione przez autorkę rozpatrywanej skargi kasacyjnej pytania nie
ujawniają zagadnień prawnych sprawy w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
Pierwsza z postawionych kwestii dotyczy zastosowania art. 316 k.p,.c. w
postępowaniu przed Sądem Okręgowym – Sądem Ochrony Konkurencji i
Konsumentów oraz Sądem Apelacyjnym w sprawach z odwołania od decyzji
organów regulacyjnych. Sądy te, rozpoznając sprawę merytorycznie (nie tylko co
do legalności zaskarżonej decyzji) uwzględniają stan faktyczny i prawny istniejący
w chwili orzekania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2010 r., III SK
40/09 – Lex nr 585839).
Nie są istotnymi zagadnieniami prawnymi pytania o wpływ wyroku
uchylającego decyzję pozwanego Prezesa UKE na dalsze czynności prowadzone
przez organ regulacyjny w postępowaniu administracyjnym. Sąd Apelacyjny
4
uchylając zaskarżoną decyzję Prezesa UKE, rozstrzygnął sprawę co do istoty.
Podzielił w tym zakresie stanowisko Sądu pierwszej instancji, że wobec wykreślenia
zainteresowanej z Rejestru Przedsiębiorców Telekomunikacyjnych zaskarżona
decyzja podlega uchyleniu a postępowanie administracyjne w sprawie jest
bezprzedmiotowe. Poza zakresem przedmiotu postępowania przed Sądem
Apelacyjnym pozostają postawione pytania o konsekwencje zaskarżonego wyroku
dla czynności postępowania administracyjnego Rozpoznając skargę w ramach jej
podstaw Sąd Najwyższy nie mógłby rozpoznać wątpliwości skarżącego, które nie
odnoszą się do przedmiotu sprawy.
Czwarte z postawionych we wniosku pytań opiera się na nieuprawnionym –
wyrażonym w podstawie skargi dotyczącej naruszenia art. 384 k.p.c. – założeniu
jakoby Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty sprawy a wyrok Sądu drugiej
instancji stanowił ingerencję w merytoryczną istotę rozstrzygnięcia Sądu pierwszej
instancji.
Stwierdzając, że nie zachodzą przyczyny przyjęcia skargi, określone w art.
3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy postanowił zgodnie z art. 3989
§ 2 k.p.c.