IV CNP 25/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 25/11
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
z dnia 28 listopada 2008 r., w sprawie z powództwa B. C.
przeciwko A. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę;
oddala wniosek adwokat A. Z. – G. o przyznanie
od Skarbu Państwa wynagrodzenia za udzielenie skarżącemu
pomocy prawnej.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 28 listopada 2008 r., na skutek apelacji
powódki zmienił wyrok Sądu Rejonowego z dnia 12 września 2008 r w ten sposób,
że uwzględnił powództwo o zapłatę kwoty 14.231,96 zł.
W dniu 30 listopada 2010 r. pozwany wniósł do Sądu Okręgowego osobiści
sporządzoną skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego zawierającą wniosek o ustanowienie pełnomocnika
procesowego z urzędu do postępowania z niniejszej skargi. Postanowieniem z dnia
30 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy uwzględnił ten wniosek (k. 18 akt sygn. VII Go
1/10 Sądu Okręgowego - Wydział Gospodarczy).
W dniu 12 stycznia 2011 r. (data nadania w urzędzie pocztowym - k. 183 akt
sygn. VII GC 391/08 Sądu Okręgowego Wydział VII Gospodarczy) ustanowiony dla
pozwanego adwokat z urzędu wniósł w jego imieniu skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem wcześniej wskazanego wyroku Sądu Okręgowego oraz
wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia (k.180 i dalsze akt. sygn. VII GC
391/08). Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2011 r. Sąd Okręgowy przywrócił
pozwanemu termin do wniesienia skargi (k. 185 wcześniej powołanych akt).
W skardze skarżący wskazał na sprzeczność wyroku Sądu Okręgowego
z przepisami art. 87 § 1, art. 89 § 1, art. 378 § 1, art. 386 § 2 w zw. z art. 379 pkt 2
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Termin do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wynosi dwa lata od uprawomocnienia się zaskarżonego
wyroku (art. 4246
§ 1 k.p.c.). Termin do wniesienia skargi od zaskarżonego obecnie
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28 listopada 2008 r. upłynął 28 listopada 2010 r.
Wniesiona przez pozwanego osobiście w dniu 30 listopada 2010 r. skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem tego wyroku podlegała odrzuceniu
z powodu naruszenia art. 871
§ 1 k.p.c. oraz z powodu wniesienia jej po terminie
(art. 4246
§ 2 i art. 4248
§ 1 k.p.c.). Po upływie terminu wniesiona
została późniejsza skarga przedstawiona obecnie Sądowi Najwyższemu wraz
z aktami sprawy.
3
Określony w art. 4246
§ 1 k.p.c. termin do wniesienia skargi jest zawitym
terminem prawa materialnego a jednocześnie ma charakter terminu procesowego.
Jego niedochowanie powoduje w sferze prawa materialnego utratę możności
skutecznego dochodzenia roszczenia o odszkodowanie, którego pierwszym
etapem jest uzyskanie stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia, w związku
z wydaniem którego uprawniony dochodzi odszkodowania. Na płaszczyźnie
procesowej skutkiem niedochowania terminu do wniesienia skargi jest jej
odrzucenie. Przewaga materialnego elementu oraz prekluzyjny charakter
wykluczają możliwość przywrócenia tego terminu na podstawie art. 168 i nast.
k.p.c. (post. SN z dnia 15 czerwca 2007 r., I CNP 28/07, OSNC-ZD 2008, nr C, poz.
61, oraz z dnia 7 kwietnia , II BU 15/09, Lex nr 602213).
Przedmiot badania wstępnego przez Sąd Najwyższy skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia obejmuje także terminowość jej
wniesienia. W jego wyniku, w oparciu o wyżej opisany stan rzeczy stwierdzić
należy, że przedmiotowa skarga wniesiona skarga została po upływie terminu
zakreślonego w art. 4246
§ 1 k.p.c. i co za tym idzie podlega odrzuceniu na
podstawie art. 424 § 1 k.p.c.
Oddaleniu podlegał wniosek o przyznanie wygrodzenia za udzielenie
skarżącemu w niniejszym postępowaniu pomocy prawnej z urzędu. Sporządzenie
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, która
podlega odrzuceniu nie stanowi bowiem udzielenia pomocy prawnej w rozumieniu
§ 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348), za
którą koszty ponosi Skarb Państwa.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi pozwanego
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego
z dnia 28 listopada 2008 r., w sprawie z powództwa B. C.
przeciwko A. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę;
oddala wniosek adwokat A. Z. – G. o przyznanie
od Skarbu Państwa wynagrodzenia za udzielenie skarżącemu
pomocy prawnej.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 28 listopada 2008 r., na skutek apelacji
powódki zmienił wyrok Sądu Rejonowego z dnia 12 września 2008 r w ten sposób,
że uwzględnił powództwo o zapłatę kwoty 14.231,96 zł.
W dniu 30 listopada 2010 r. pozwany wniósł do Sądu Okręgowego osobiści
sporządzoną skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego zawierającą wniosek o ustanowienie pełnomocnika
procesowego z urzędu do postępowania z niniejszej skargi. Postanowieniem z dnia
30 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy uwzględnił ten wniosek (k. 18 akt sygn. VII Go
1/10 Sądu Okręgowego - Wydział Gospodarczy).
W dniu 12 stycznia 2011 r. (data nadania w urzędzie pocztowym - k. 183 akt
sygn. VII GC 391/08 Sądu Okręgowego Wydział VII Gospodarczy) ustanowiony dla
pozwanego adwokat z urzędu wniósł w jego imieniu skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem wcześniej wskazanego wyroku Sądu Okręgowego oraz
wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia (k.180 i dalsze akt. sygn. VII GC
391/08). Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2011 r. Sąd Okręgowy przywrócił
pozwanemu termin do wniesienia skargi (k. 185 wcześniej powołanych akt).
W skardze skarżący wskazał na sprzeczność wyroku Sądu Okręgowego
z przepisami art. 87 § 1, art. 89 § 1, art. 378 § 1, art. 386 § 2 w zw. z art. 379 pkt 2
k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Termin do wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wynosi dwa lata od uprawomocnienia się zaskarżonego
wyroku (art. 4246
§ 1 k.p.c.). Termin do wniesienia skargi od zaskarżonego obecnie
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28 listopada 2008 r. upłynął 28 listopada 2010 r.
Wniesiona przez pozwanego osobiście w dniu 30 listopada 2010 r. skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem tego wyroku podlegała odrzuceniu
z powodu naruszenia art. 871
§ 1 k.p.c. oraz z powodu wniesienia jej po terminie
(art. 4246
§ 2 i art. 4248
§ 1 k.p.c.). Po upływie terminu wniesiona
została późniejsza skarga przedstawiona obecnie Sądowi Najwyższemu wraz
z aktami sprawy.
3
Określony w art. 4246
§ 1 k.p.c. termin do wniesienia skargi jest zawitym
terminem prawa materialnego a jednocześnie ma charakter terminu procesowego.
Jego niedochowanie powoduje w sferze prawa materialnego utratę możności
skutecznego dochodzenia roszczenia o odszkodowanie, którego pierwszym
etapem jest uzyskanie stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia, w związku
z wydaniem którego uprawniony dochodzi odszkodowania. Na płaszczyźnie
procesowej skutkiem niedochowania terminu do wniesienia skargi jest jej
odrzucenie. Przewaga materialnego elementu oraz prekluzyjny charakter
wykluczają możliwość przywrócenia tego terminu na podstawie art. 168 i nast.
k.p.c. (post. SN z dnia 15 czerwca 2007 r., I CNP 28/07, OSNC-ZD 2008, nr C, poz.
61, oraz z dnia 7 kwietnia , II BU 15/09, Lex nr 602213).
Przedmiot badania wstępnego przez Sąd Najwyższy skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia obejmuje także terminowość jej
wniesienia. W jego wyniku, w oparciu o wyżej opisany stan rzeczy stwierdzić
należy, że przedmiotowa skarga wniesiona skarga została po upływie terminu
zakreślonego w art. 4246
§ 1 k.p.c. i co za tym idzie podlega odrzuceniu na
podstawie art. 424 § 1 k.p.c.
Oddaleniu podlegał wniosek o przyznanie wygrodzenia za udzielenie
skarżącemu w niniejszym postępowaniu pomocy prawnej z urzędu. Sporządzenie
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, która
podlega odrzuceniu nie stanowi bowiem udzielenia pomocy prawnej w rozumieniu
§ 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348), za
którą koszty ponosi Skarb Państwa.