I CNP 1/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CNP 85/06 III CNP 4/06
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 1/11
POSTANOWIENIE
Dnia 16 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego
w W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego
z dnia 12 sierpnia 2008 r., wydanego w sprawie z wniosku Skarbu Państwa -
Prezydenta m. st. Warszawy
przy uczestnictwie Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego
w W.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Uczestnik postępowania Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa
Skalnego w W. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia 2008 r.
stwierdzającego, że Skarb Państwa nabył z dniem 1 lipca 2003 r. przez zasiedzenie
własność opisanej bliżej w postanowieniu nieruchomości położonej w W. przy ul.
L.[…].
Skarżący wskazał między innymi, że jakkolwiek nie wniósł apelacji od
skarżonego obecnie postanowienia Sądu Rejonowego, jednakże skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem tego orzeczenia powinna być uwzględniona,
gdyż narusza ono rażąco podstawowe zasady porządku prawnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje zasadniczo od orzeczenia sądu drugiej
instancji, a jedynie wyjątkowo, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela, skarga przysługuje także od prawomocnego orzeczenia
sądu pierwszej instancji kończącego postępowanie w sprawie (art. 4241
§ 2 k.p.c.).
W sytuacji, gdy przedmiotem skargi jest prawomocne orzeczenie sądu
pierwszej instancji skarga, zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., powinna zawierać
między innymi wykazanie, że występuje wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art.
4241
§ 2 k.p.c. W świetle jednolitego i utrwalonego orzecznictwa Sądu
Najwyższego pojęcie „wypadek wyjątkowy” w rozumieniu tego przepisu odnosi się
zarówno do przyczyn niezgodności z prawem orzeczenia, jak i powodów, dla
których strona (uczestnik postępowania) nie skorzystała z możliwości jego
zaskarżenia. Skarżący powinien zatem, spełniając wymaganie konstrukcyjne skargi
przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., wykazać nie tylko, że zaskarżone
orzeczenie sądu pierwszej instancji narusza podstawowe zasady porządku
prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i obywatela, lecz także
wykazać, iż zaszły wyjątkowe okoliczności, z powodu których nie skorzystał
3
z możliwości wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia sądu pierwszej
instancji. Przez takie okoliczności należy rozumieć ciężką chorobę strony
uniemożliwiającą podjęcie rozsądnej decyzji co do zaskarżenia niekorzystnego dla
niej orzeczenia sądu pierwszej instancji, katastrofę, klęskę żywiołową, uzyskanie
błędnej informacji od pracownika sądu co do sposobu i terminu zaskarżenia i tym
podobne okoliczności niezależne od strony (porównaj między innymi postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r. III CNP 4/06, OSNC 2006/6/113 i z dnia
29 listopada 2006 r. II CNP 85/06, niepubl.).
Rozpoznawana skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c.
Skarżący po pierwsze nie wyjaśnił dlaczego nie wniósł apelacji od
zaskarżonego obecnie postanowienia Sądu pierwszej instancji ani nie wskazał
żadnych wyjątkowych okoliczności, z powodu których nie mógł wnieść apelacji.
Po wtóre nie wykazał, że zaskarżone orzeczenie rażąco narusza podstawowe
zasady porządku prawnego. Nie spełnia bowiem wymagania art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. w tym zakresie przytoczenie jedynie zwrotu użytego w ustawie. Konieczne
jest wskazanie naruszonych podstawowych zasad porządku prawnego i wykazanie,
że zaskarżone orzeczenie sądu pierwszej instancji rzeczywiście zasady te narusza.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. odrzucił skargę.
POSTANOWIENIE
Dnia 16 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego
w W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego
z dnia 12 sierpnia 2008 r., wydanego w sprawie z wniosku Skarbu Państwa -
Prezydenta m. st. Warszawy
przy uczestnictwie Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego
w W.
o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Uczestnik postępowania Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa
Skalnego w W. wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 12 sierpnia 2008 r.
stwierdzającego, że Skarb Państwa nabył z dniem 1 lipca 2003 r. przez zasiedzenie
własność opisanej bliżej w postanowieniu nieruchomości położonej w W. przy ul.
L.[…].
Skarżący wskazał między innymi, że jakkolwiek nie wniósł apelacji od
skarżonego obecnie postanowienia Sądu Rejonowego, jednakże skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem tego orzeczenia powinna być uwzględniona,
gdyż narusza ono rażąco podstawowe zasady porządku prawnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje zasadniczo od orzeczenia sądu drugiej
instancji, a jedynie wyjątkowo, gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia
podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw
człowieka i obywatela, skarga przysługuje także od prawomocnego orzeczenia
sądu pierwszej instancji kończącego postępowanie w sprawie (art. 4241
§ 2 k.p.c.).
W sytuacji, gdy przedmiotem skargi jest prawomocne orzeczenie sądu
pierwszej instancji skarga, zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., powinna zawierać
między innymi wykazanie, że występuje wyjątkowy wypadek, o którym mowa w art.
4241
§ 2 k.p.c. W świetle jednolitego i utrwalonego orzecznictwa Sądu
Najwyższego pojęcie „wypadek wyjątkowy” w rozumieniu tego przepisu odnosi się
zarówno do przyczyn niezgodności z prawem orzeczenia, jak i powodów, dla
których strona (uczestnik postępowania) nie skorzystała z możliwości jego
zaskarżenia. Skarżący powinien zatem, spełniając wymaganie konstrukcyjne skargi
przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., wykazać nie tylko, że zaskarżone
orzeczenie sądu pierwszej instancji narusza podstawowe zasady porządku
prawnego lub konstytucyjne wolności albo prawa człowieka i obywatela, lecz także
wykazać, iż zaszły wyjątkowe okoliczności, z powodu których nie skorzystał
3
z możliwości wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia sądu pierwszej
instancji. Przez takie okoliczności należy rozumieć ciężką chorobę strony
uniemożliwiającą podjęcie rozsądnej decyzji co do zaskarżenia niekorzystnego dla
niej orzeczenia sądu pierwszej instancji, katastrofę, klęskę żywiołową, uzyskanie
błędnej informacji od pracownika sądu co do sposobu i terminu zaskarżenia i tym
podobne okoliczności niezależne od strony (porównaj między innymi postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2006 r. III CNP 4/06, OSNC 2006/6/113 i z dnia
29 listopada 2006 r. II CNP 85/06, niepubl.).
Rozpoznawana skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c.
Skarżący po pierwsze nie wyjaśnił dlaczego nie wniósł apelacji od
zaskarżonego obecnie postanowienia Sądu pierwszej instancji ani nie wskazał
żadnych wyjątkowych okoliczności, z powodu których nie mógł wnieść apelacji.
Po wtóre nie wykazał, że zaskarżone orzeczenie rażąco narusza podstawowe
zasady porządku prawnego. Nie spełnia bowiem wymagania art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. w tym zakresie przytoczenie jedynie zwrotu użytego w ustawie. Konieczne
jest wskazanie naruszonych podstawowych zasad porządku prawnego i wykazanie,
że zaskarżone orzeczenie sądu pierwszej instancji rzeczywiście zasady te narusza.
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1
w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. odrzucił skargę.