Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CSK 40/11
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa F. V.
przeciwko A. H.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 lipca 2011 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lipca 2010 r.,
1. odrzuca skargę kasacyjną w części dotyczącej pkt I. 2.
oraz pkt II zaskarżonego wyroku, a w pozostałym
zakresie odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania
2. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2700 (dwa
tysiące siedemset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą
mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do
rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Pełnomocnik pozwanej A. H. w skardze kasacyjnej wniesionej od wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 14 lipca 2010 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania
oparł na przesłance wskazanej w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. Szczegółowa analiza
uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwala na
stwierdzenie, że powołana przesłanka została wykazana.
Powołując się na oczywistą zasadność skargi kasacyjnej jako przesłankę
wniosku o jej przyjęcie do rozpoznania, skarżący powinien wykazać, że popełnione
przy ferowaniu zaskarżonego wyroku uchybienia w zakresie stosowania prawa
miały kwalifikowany charakter i nie podlegały różnym ocenom, były więc
dostrzegalne w sposób oczywisty dla przeciętnego prawnika (por. m.in.
postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2000, V CKN 1780/00, OSNC 2001, nr 3,
poz. 52, postanowienie SN z dnia z 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC 2001,
nr 10, poz.156). Takich okoliczności skarżąca nie wykazała.
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
3
W zakresie, w którym zaskarżono wyrok Sąd Apelacyjnego w punkcie I.2
oraz II skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu z powodu braku interesu prawnego
do wniesienia środka zaskarżenia (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
Na wniosek powoda zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną Sąd
Najwyższy orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na podstawie art. 108 § 1
k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c. w zw. z art. 39821
w zw. z art. 391 § 1
k.p.c.

II CSK 40/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia