Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 36/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa H. D., A. D., B. M. i D. Z.
przeciwko R. W., E. L. i J. G.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 lipca 2011 r.,
zażalenia pozwanego R. W.
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 2 marca 2011 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 2 marca 2011 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego R. W., wniesioną od wyroku tego Sądu z dnia 9 listopada
2010 r., wydanego w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym
stanem prawnym. Sąd Okręgowy stwierdził, że w sprawach o prawa majątkowe
skarga kasacyjna jest dopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia wynosi
co najmniej 50 000 zł; w rozpoznanie sprawie wartość ta została oznaczona na
kwotę 1000 zł, zatem skarga podlegała odrzuceniu.
W zażaleniu pozwany zarzucił, że niniejsza sprawa nie ma charakteru
sprawy o prawa majątkowe, gdyż dotyczy „wyłącznie wykreślenia wpisu prawa
służebności drogowej i prowadzenia rur”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że sprawami o prawa majątkowe są
sprawy, w których przedmiot ma wartość majątkową, a więc sprawy obejmujące
żądanie zmierzające do realizacji prawa mającego bezpośredni lub pośredni wpływ
na stosunki majątkowe powoda (por. np. uzasadnienie orzeczenia Sądu
Najwyższego z dnia 25 stycznia 1961 r., 2 CR 909/59, OSPiKA 1962, nr 1, poz. 8).
Podkreśla się, że przez prawa majątkowe rozumie się w szczególności prawa
rzeczowe, a także wierzytelności opiewające na świadczenia majątkowe,
małżeńskie prawa majątkowe, większą część praw zaliczanych do tzw. własności
intelektualnej oraz roszczenia pieniężne, choćby służyły do ochrony dóbr
niemajątkowych (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia
2006 r., I CZ 95/06, nie publ.). Z tych względów w judykaturze jednoznacznie
przyjęto, że sprawy o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem
prawnym są sprawami o prawa majątkowe (por. np. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 30 października 2002 r., II CZ 125/02, nie publ., z dnia
24 stycznia 2003 r., V CK 8/03, „Izba Cywilna” 2003, nr 11, s. 53, z dnia 7 lutego
2003 r., III CZ 5/03, „Izba Cywilna” 2004, nr 3, s. 47, z dnia 12 maja 2006 r.,
V CZ 27/06, nie publ., z dnia 15 grudnia 2006 r., III CZ 85/06, nie publ. i z dnia
16 stycznia 2008 r., IV CZ 115/07 nie publ.).
3
Stanowisko to znajduje wsparcie w art. 17 pkt 4 k.p.c., który dotyczy spraw
o prawa majątkowe i do tej kategorii spraw zalicza wprost sprawy o uzgodnienie
treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, niezależnie od rodzaju
prawa podlegającego wpisowi. Konkluzja ta wynika także z § 8 pkt 8
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.)
oraz § 7 pkt 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego
ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.), które w sprawach
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym przewidują
opłaty za czynności adwokackie i radców prawnych obliczone od wartości
przedmiotu sporu, co – stosownie do art. 19 k.p.c. – jest wymagane wyłącznie
w sprawach o prawa majątkowe.
Sformułowany przez pozwanego zarzut naruszenia art. 3982
§ 1 k.p.c. i art.
19 k.p.c. jest zatem nietrafny. Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak
w sentencji (art. 3941
§ 3 w związku z art. 39814
k.p.c.).

III CZ 36/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia