II BU 6/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II BU 6/11
POSTANOWIENIE
Dnia 2 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie z wniosku J. J.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W.
o zwrot zasiłku chorobowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 sierpnia 2011 r.,
skargi wnioskodawcy o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś.
z dnia 22 lutego 2011 r.,
odrzuca skargę.
U z a s a d n i e n ie
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2011 r., Sąd Okręgowy w Ś. oddalił
zażalenie wnioskodawcy J. J. na postanowienia Sądu Rejonowego w Ś. z dnia 10
grudnia 2010 r., którym odrzucono jego wniosek o przywrócenie terminu do
wniesienia odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.
z dnia 18 września 2009 r. zobowiązującej wnioskodawcę do zwrotu zasiłku
chorobowego pobranego za okres od dnia 29 sierpnia 2008 r. do dnia 31 stycznia
2009 r. w kwocie 22.313,43 zł. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że
wnioskodawca wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji
organu rentowego z dnia 18 września 2009 r., chociaż w niniejszej sprawie kwestia
zachowania terminu do złożenia odwołania od tej decyzji była już przedmiotem
postępowań toczących się przed Sądami. Odwołanie wnioskodawcy od decyzji
organu rentowego z dnia 18 września 2009 r., zostało odrzucone w wyroku Sądu
2
Rejonowego w Ś. z dnia 26 maja 2010 r., (pkt. II wyroku). Zażalenie wnioskodawcy
na to postanowienie oddalił Sąd Okręgowy w Ś. wyrokiem z dnia 16 sierpnia 2010
r. Następnie w dniu 23 sierpnia 2010 r. wnioskodawca złożył wniosek o
przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego z dnia
18 września 2009 r., który został odrzucony postanowieniem Sądu Rejonowego w
Ś. z dnia 10 grudnia 2010 r. Na powyższe postanowienie wnioskodawca wniósł
zażalenie, które zostało oddalone postanowieniem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia
22 lutego 2011 r.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu
Okręgowego w Ś. z dnia 22 lutego 2011 r., w całości, wnioskodawca wskazał, że
orzeczenie Sądu Okręgowego jest niezgodne z treścią przepisów – art. 2, art. 45,
art. 78 Konstytucji RP, art. 168, art. 386 § 3, art. 464, art. 4799
§ 3 k.p.c., art. 58
k.p.a., oraz art. 14 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych
ratyfikowanego przez Polską Rzeczypospolitą Ludową w dniu 3 marca 1977 r.
(Dz.U. Nr 38, poz. 167), wniósł o stwierdzenie, niezgodności z prawem
zaskarżonego postanowienia, oraz zasądzenie od organu rentowego kosztów
postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W ocenie pełnomocnika,
wskazane wyżej naruszenia prawa materialnego spowodowały utrzymanie w mocy
postanowienia Sądu Rejonowego w Ś. z dnia 10 grudnia 2010 r., odrzucającego
wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu
rentowego z dnia 18 września 2009 r., co powoduje powstanie u skarżącego
szkody w postaci obowiązku zwrotu pobranego zasiłku chorobowego w kwocie
22.313,43 zł. Pełnomocnik wskazał także, iż na postanowienie Sądu Okręgowego
w Ś. z dnia 22 lutego 2011 r. wnioskodawcy skarga kasacyjna nie przysługuje bo
jest to postanowienie kończące postępowanie w sprawie, którego przedmiotem nie
jest odrzucenie pozwu lub umorzenie postępowania. Nie zachodzą również w
sprawie podstawy do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zarówno z
przyczyn nieważności jak i przyczyn restytucyjnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W myśl art. 4241
§ 1 k.p.c. - w brzmieniu nadanym przez art. 2 pkt 4 ustawy
z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks
3
postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr
155, poz. 1037), obowiązującym od 25 września 2010 r., można żądać stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przywołana treść art. 4241
§ 1 k.p.c.
ma zastosowanie do przedmiotowej skargi (wniesionej w dniu 16 kwietnia 2011 r. -
data stempla biura podawczego), z tego względu, że ustawa zmieniająca nie
zawiera przepisów przejściowych, z których wynikałby obowiązek stosowania
przepisu art. 4241
§ 1 k.p.c. w dotychczasowym brzmieniu do skarg wniesionych w
sprawach prawomocnie zakończonych przed dniem wejścia w życie przedmiotowej
nowelizacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2011 r., I BP
48/10, niepublikowane).
Jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie
ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy -
Prawo upadłościowe i naprawcze, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczenia przysługuje tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
kończących postępowanie w sprawie, oraz postanowień co do istoty sprawy
kończących postępowanie, wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu
nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń
sądów państw obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności
wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem
polubownym za granicą (art. 424, art. 519, art. 1148 § 3, art. 11511
§ 3 i nowy art.
1215 § 3). Od innych prawomocnych orzeczeń skarga nie przysługuje.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 4248
k.p.c., Sąd Najwyższy odrzucił
skargę jako niedopuszczalną.
POSTANOWIENIE
Dnia 2 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie z wniosku J. J.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W.
o zwrot zasiłku chorobowego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 sierpnia 2011 r.,
skargi wnioskodawcy o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś.
z dnia 22 lutego 2011 r.,
odrzuca skargę.
U z a s a d n i e n ie
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2011 r., Sąd Okręgowy w Ś. oddalił
zażalenie wnioskodawcy J. J. na postanowienia Sądu Rejonowego w Ś. z dnia 10
grudnia 2010 r., którym odrzucono jego wniosek o przywrócenie terminu do
wniesienia odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.
z dnia 18 września 2009 r. zobowiązującej wnioskodawcę do zwrotu zasiłku
chorobowego pobranego za okres od dnia 29 sierpnia 2008 r. do dnia 31 stycznia
2009 r. w kwocie 22.313,43 zł. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że
wnioskodawca wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji
organu rentowego z dnia 18 września 2009 r., chociaż w niniejszej sprawie kwestia
zachowania terminu do złożenia odwołania od tej decyzji była już przedmiotem
postępowań toczących się przed Sądami. Odwołanie wnioskodawcy od decyzji
organu rentowego z dnia 18 września 2009 r., zostało odrzucone w wyroku Sądu
2
Rejonowego w Ś. z dnia 26 maja 2010 r., (pkt. II wyroku). Zażalenie wnioskodawcy
na to postanowienie oddalił Sąd Okręgowy w Ś. wyrokiem z dnia 16 sierpnia 2010
r. Następnie w dniu 23 sierpnia 2010 r. wnioskodawca złożył wniosek o
przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego z dnia
18 września 2009 r., który został odrzucony postanowieniem Sądu Rejonowego w
Ś. z dnia 10 grudnia 2010 r. Na powyższe postanowienie wnioskodawca wniósł
zażalenie, które zostało oddalone postanowieniem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia
22 lutego 2011 r.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu
Okręgowego w Ś. z dnia 22 lutego 2011 r., w całości, wnioskodawca wskazał, że
orzeczenie Sądu Okręgowego jest niezgodne z treścią przepisów – art. 2, art. 45,
art. 78 Konstytucji RP, art. 168, art. 386 § 3, art. 464, art. 4799
§ 3 k.p.c., art. 58
k.p.a., oraz art. 14 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych
ratyfikowanego przez Polską Rzeczypospolitą Ludową w dniu 3 marca 1977 r.
(Dz.U. Nr 38, poz. 167), wniósł o stwierdzenie, niezgodności z prawem
zaskarżonego postanowienia, oraz zasądzenie od organu rentowego kosztów
postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W ocenie pełnomocnika,
wskazane wyżej naruszenia prawa materialnego spowodowały utrzymanie w mocy
postanowienia Sądu Rejonowego w Ś. z dnia 10 grudnia 2010 r., odrzucającego
wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu
rentowego z dnia 18 września 2009 r., co powoduje powstanie u skarżącego
szkody w postaci obowiązku zwrotu pobranego zasiłku chorobowego w kwocie
22.313,43 zł. Pełnomocnik wskazał także, iż na postanowienie Sądu Okręgowego
w Ś. z dnia 22 lutego 2011 r. wnioskodawcy skarga kasacyjna nie przysługuje bo
jest to postanowienie kończące postępowanie w sprawie, którego przedmiotem nie
jest odrzucenie pozwu lub umorzenie postępowania. Nie zachodzą również w
sprawie podstawy do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zarówno z
przyczyn nieważności jak i przyczyn restytucyjnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W myśl art. 4241
§ 1 k.p.c. - w brzmieniu nadanym przez art. 2 pkt 4 ustawy
z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks
3
postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr
155, poz. 1037), obowiązującym od 25 września 2010 r., można żądać stwierdzenia
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego
postępowanie w sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona
szkoda, a zmiana lub uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie
środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Przywołana treść art. 4241
§ 1 k.p.c.
ma zastosowanie do przedmiotowej skargi (wniesionej w dniu 16 kwietnia 2011 r. -
data stempla biura podawczego), z tego względu, że ustawa zmieniająca nie
zawiera przepisów przejściowych, z których wynikałby obowiązek stosowania
przepisu art. 4241
§ 1 k.p.c. w dotychczasowym brzmieniu do skarg wniesionych w
sprawach prawomocnie zakończonych przed dniem wejścia w życie przedmiotowej
nowelizacji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2011 r., I BP
48/10, niepublikowane).
Jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie
ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy -
Prawo upadłościowe i naprawcze, skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
orzeczenia przysługuje tylko od prawomocnych wyroków sądu drugiej instancji
kończących postępowanie w sprawie, oraz postanowień co do istoty sprawy
kończących postępowanie, wydanych przez sąd drugiej instancji w postępowaniu
nieprocesowym, w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczeń
sądów państw obcych oraz w postępowaniu o uznanie i stwierdzenie wykonalności
wyroku sądu polubownego wydanego za granicą lub ugody zawartej przed sądem
polubownym za granicą (art. 424, art. 519, art. 1148 § 3, art. 11511
§ 3 i nowy art.
1215 § 3). Od innych prawomocnych orzeczeń skarga nie przysługuje.
Z tych przyczyn, na podstawie art. 4248
k.p.c., Sąd Najwyższy odrzucił
skargę jako niedopuszczalną.