II CNP 19/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 19/11
POSTANOWIENIE
Dnia 14 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 września 2011 r.
skargi wierzyciela Ł. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego z dnia 1 marca 2011 r. wydanego w sprawie z wniosku
wierzyciela Ł. W.
przy uczestnictwie dłużnika I. W.
o egzekucję świadczenia niepieniężnego,
odrzuca skargę
2
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi stawiane skardze o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym,
niezbędne do uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie
przez skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między innymi
wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne oraz
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżący Ł. W. w skardze na postanowienie Sądu Okręgowego ograniczył
się do stwierdzenia, że nie zachodzą podstawy nieważnościowe, ani właściwe
podstawy restytucyjne a szkoda jest związana z obciążeniem go kosztami
postępowania. Nie stanowi to spełnienia wymogów określonych w art. 4245
§ 1 pkt
4 i 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone stanowisko, że
samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi przedstawienia odpowiedniego wywodu prawnego
pozwalającego uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia
zaskarżonego orzeczenia przy pomocy dostępnych środków prawnych.
Niewystarczające jest samo stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych, nie poparte
stosowną argumentacją i przytoczeniem właściwych przepisów prawa.
Podobnie obowiązek uprawdopodobnienia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia niezgodnego z prawem nie może ograniczać się do wskazania
3
potencjalnego źródła szkody. W judykaturze prezentowane jest przy tym
stanowisko, że koszty postępowania nie mogą stanowić szkody spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy.
Natomiast obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne jest wymogiem odrębnym od powinności przytoczenia
w skardze jej podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie zatem przez skarżącego
przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania, które zostały
naruszone przez sąd, w ramach przytoczenia podstawy skargi, nie spełnia zatem
jednocześnie wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Skarga wniesiona w odniesieniu do postanowienia Sądu Okręgowego z dnia
1 marca 20011 r. powyższego wymogu nie spełnia.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 14 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 14 września 2011 r.
skargi wierzyciela Ł. W.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Okręgowego z dnia 1 marca 2011 r. wydanego w sprawie z wniosku
wierzyciela Ł. W.
przy uczestnictwie dłużnika I. W.
o egzekucję świadczenia niepieniężnego,
odrzuca skargę
2
Uzasadnienie
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma procesowego oraz szczególnym
wymogom przewidzianym dla tego środka prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi stawiane skardze o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym,
niezbędne do uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie
przez skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między innymi
wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne oraz
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia
w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżący Ł. W. w skardze na postanowienie Sądu Okręgowego ograniczył
się do stwierdzenia, że nie zachodzą podstawy nieważnościowe, ani właściwe
podstawy restytucyjne a szkoda jest związana z obciążeniem go kosztami
postępowania. Nie stanowi to spełnienia wymogów określonych w art. 4245
§ 1 pkt
4 i 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone stanowisko, że
samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia nie
przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi przedstawienia odpowiedniego wywodu prawnego
pozwalającego uznać, że skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia
zaskarżonego orzeczenia przy pomocy dostępnych środków prawnych.
Niewystarczające jest samo stwierdzenie o braku możliwości wzruszenia
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych, nie poparte
stosowną argumentacją i przytoczeniem właściwych przepisów prawa.
Podobnie obowiązek uprawdopodobnienia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia niezgodnego z prawem nie może ograniczać się do wskazania
3
potencjalnego źródła szkody. W judykaturze prezentowane jest przy tym
stanowisko, że koszty postępowania nie mogą stanowić szkody spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy.
Natomiast obowiązek wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne jest wymogiem odrębnym od powinności przytoczenia
w skardze jej podstaw oraz ich uzasadnienia. Wskazanie zatem przez skarżącego
przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania, które zostały
naruszone przez sąd, w ramach przytoczenia podstawy skargi, nie spełnia zatem
jednocześnie wymogu określonego w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Skarga wniesiona w odniesieniu do postanowienia Sądu Okręgowego z dnia
1 marca 20011 r. powyższego wymogu nie spełnia.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.