Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 49/11
POSTANOWIENIE
Dnia 29 września 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska
SSN Krzysztof Pietrzykowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku K. S.
przy uczestnictwie J. M.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 29 września 2011 r.,
zażalenia wnioskodawczyni
na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 14 marca 2011 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 14 marca 2011 r. odrzucił, jako
niedopuszczalną, skargę kasacyjną wnioskodawczyni od postanowienia Sądu
Okręgowego z dnia 16 września 2010 r. w sprawie o zniesienie współwłasności.
Podkreślił, powołując się na art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c., że w niniejszej sprawie
skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, ponieważ wprawdzie wnioskodawczyni nie
oznaczyła w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia, jednakże we wniosku
oznaczyła wartość przedmiotu sporu na kwotę 100 000 zł.
Wnioskodawczyni wniosła zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego z
dnia 14 marca 2011 r., zarzucając, że przewodniczący w Sądzie drugiej instancji
nie dopełnił obowiązku wezwania skarżącego do usunięcia braku skargi
polegającego na nieoznaczeniu wartości przedmiotu zaskarżenia, naruszając w ten
sposób art. 3986
§ 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3986
§ 1 k.p.c., jeżeli skarga kasacyjna nie spełnia wymagań
przewidzianych w art. 3984
§ 2 lub 3 k.p.c., przewodniczący w sądzie drugiej
instancji wzywa skarżącego do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod
rygorem odrzucenia skargi. Stosownie do art. 3984
§ 3 zdanie pierwsze k.p.c.,
skarga kasacyjna w sprawach o prawa majątkowe powinna zawierać oznaczenie
wartości przedmiotu zaskarżenia. W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy
odrzucił skargę kasacyjną bez wezwania skarżącego przez przewodniczącego do
usunięcia braku polegającego na nieoznaczeniu wartości przedmiotu zaskarżenia.
Dlatego podniesiony w zażaleniu zarzut naruszenia art. 3986
§ 1 k.p.c. jest trafny.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 3941
§ 3 k.p.c.
w związku z art. 39815
§ 1 k.p.c.).