Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 6 października 2011 r.
I PZ 28/11
W razie złożenia apelacji osobiście przez stronę, brak jest podstaw sto-
sowania do odpowiedzi na apelację trybu z art. 132 § 1 k.p.c.
Przewodniczący SSN Małgorzata Gersdorf (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Zbigniew Hajn, Jolanta Strusińska-Żukowska.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 paździer-
nika 2011 r. sprawy z powództwa Magdaleny M. przeciwko Zespołowi Szkół Ogólno-
kształcących […] w Z. o odszkodowanie, na skutek zażalenia strony pozwanej na
postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krako-
wie z dnia 10 czerwca 2011 r. […]
u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2011 r. […] Sąd Okręgowy w Krakowie
oddalił wniosek pozwanego z dnia 2 czerwca 2011 r. o uzupełnienie wyroku w
przedmiocie kosztów zastępstwa procesowego. We wniosku tym pełnomocnik strony
podniósł, że sąd zaniechał orzeczenia o kosztach mimo stosownego żądania złożo-
nego w odpowiedzi na apelację.
Sąd Okręgowy wskazał, że jego zdaniem wniosek o zwrot kosztów nie został
złożony w wymaganym przez art. 109 § 1 k.p.c. terminie. Odpowiedź na apelację
wniesiona przez stronę została zwrócona zarządzeniem z dnia 12 kwietnia 2011 r. na
podstawie art. 132 § 1 k.p.c. Ponowne przesłanie odpowiedzi na apelację nastąpiło w
dniu 30 kwietnia 2011 r. Nastąpiło to z uchybieniem terminu, wynikającego z art. 327
k.p.c. w związku z art. 167 k.p.c. Sąd potraktował tę czynność także jako bezsku-
teczną w całości, w tym we wszystkich zawartych w niej wnioskach.
Zażalenie na to postanowienie wniósł pełnomocnik pozwanego, zarzucając
naruszenie art. 132 § 1 k.p.c. w związku z art. 109 § 1 k.p.c. w związku z art. 372
2
k.p.c. w związku z art. 167 k.p.c., przez przyjęcie, że pozwany w przewidzianym ter-
minie nie zgłosił wniosku o zwrot kosztów postępowania a także naruszenie art. 372
k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c. w związku z art. 127 k.p.c., przez błędne przyjęcie,
że odpowiedź na apelację wniesiona po upływie przewidzianego terminu nie może
być traktowana jak zwykłe pismo procesowe. W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik
podniósł, że apelacja w sprawie została wniesiona przez samą powódkę. Nie było
zatem przesłanek dla zastosowania art. 132 § 1 k.p.c. i wymagania, by pozwany
przesłał odpowiedź na apelację do samej powódki. W jego ocenie art. 132 § 1 k.p.c.
dotyczy jedynie sytuacji, w których obie strony reprezentowane są przez profesjonal-
nych pełnomocników.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście zasadne, co prowadzi do uchylenia zaskarżonego
postanowienia. Wniosek o uzasadnienie wyroku złożyła w sprawie powódka samo-
dzielnie. Uzasadnienie wyroku zostało doręczone samej powódce, a nie jej pełno-
mocnikowi. Apelację w sprawie wniosła także sama powódka.
Mimo tego Sąd Okręgowy odpowiedź na apelację pozwanego potraktował
jako złożoną wbrew dyspozycji art. 132 § 1 k.p.c. Pełną rację ma skarżący podno-
sząc, że wobec złożenia apelacji przez samą powódkę, nie istniała przesłanka do
nadania odpowiedzi na apelację trybu opisanego w art. 132 § 1 k.p.c. Sąd Najwyższy
rozpatrujący niniejszą sprawę podziela pogląd, że użyte w tej normie stwierdzenie
„doręczają nawzajem” dotyczy tylko tych sytuacji, w których w sprawie po obu stro-
nach występują profesjonalni pełnomocnicy.
W niniejszej sprawie w postępowaniu po wydaniu orzeczenia Sąd Rejonowy
doręczył uzasadnienie wyroku samej powódce. Sam Sąd nie uważał zatem, że na-
leży doręczyć odpis uzasadnienia jej pełnomocnikowi. Nie ma zatem żadnych prze-
słanek, by pełnomocnik drugiej strony - otrzymując apelację podpisaną przez samą
powódkę - czuł się zobligowany do działania zgodnie z art. 132 § 1 k.p.c. W tym sta-
nie rzeczy nie było powodów dla uznania odpowiedzi na apelację wniesioną bezpo-
średnio do sądu za bezskuteczną, co implikowałoby także bezskuteczność wniosku o
przyznanie kosztów postępowania. Wobec powyższego nie ma przesłanek dla od-
mowy rozpoznania wniosku o uzupełnienie wyroku w przedmiocie kosztów procesu.
Mając na uwadze powyższe Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
3
========================================