II CZ 76/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
-
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. z 2004 r. Nr 92 poz. 881 - art. 10)
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 76/11
POSTANOWIENIE
Dnia 12 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi Andrzeja F.
o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 października 2010 r., wydanym
w sprawie z powództwa "D. " Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko Andrzejowi F.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 października 2011 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
Andrzeja F. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
tego Sądu z dnia 18 października 2010 r., wydanego w sprawie z powództwa D.
spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przeciwko Andrzejowi F. o zapłatę, jako
nie opartą na ustawowej podstawie wznowienia. Powód jako tę podstawę
wskazywał wykrycie okoliczności faktycznych i środków dowodowych, które
mogłyby mieć wpływ na wynik postępowania, a z których nie mógł skorzystać w
poprzednim postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.). W ocenie Sądu Apelacyjnego,
złożone przez powoda dokumenty w postaci dwóch decyzji administracyjnych, z
dnia 12 października 2010 r. i z dnia 2 lutego 2011 r., nie uzasadniały przyjęcia, że
skarga została oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany, domagając się uchylenia tego
postanowienia, zarzucił wadliwą ocenę przedstawionych przez niego dokumentów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Skarżący, pozwany o zapłatę wynagrodzenia za dostawę i zamontowane
przez powoda w budynku należącym do skarżącego ścianek drewnianych
przeszklonych i drzwi przeszklonych, podnosił w toku postępowania, że powód,
z naruszeniem art. 5 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. szczególnych warunkach
sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141,
poz. 1176 ze zm.), nie dostarczył mu dokumentów potwierdzających dopuszczenie
do obrotu tych wyrobów. Brak takich dokumentów oznaczał, że wyroby powoda
zostały wprowadzone do obrotu z naruszeniem art. 10 ustawy z dnia 16 kwietnia
2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881 ze zm.) i, w ocenie
skarżącego, wyrażanej już w toku postępowania rozpoznawczego oznaczał,
że powód nie wykonał swego zobowiązania. Przedstawione wraz ze skargą
3
o wznowienie dokumenty, w postaci dwóch decyzji organów nadzoru budowlanego,
miały dowodzić racji pozwanego.
Decyzja pierwsza, z dnia 12 października 2010 r., jest decyzją umarzającą
postępowanie administracyjne prowadzone w sprawie wyrobów budowlanych
w postaci ścianek i drzwi przeszklonych przeznaczonych do zastosowania
w budynku powoda, przy czym umorzenie to było następstwem stwierdzenia,
że organ wydający decyzję nie był właściwy rzeczowo do wydania rozstrzygnięcia.
Oceny co do zgodności spornych wyrobów z przepisami ustawy o wyrobach
budowlanych, wyrażone w uzasadnieniu decyzji, a nadto przez organ niewłaściwy
do rozstrzygnięcia sprawy, nie są w ogóle wiążące dla sądu rozstrzygającego
sprawę cywilną i nie mogły być traktowane ani jako nowa okoliczność czy też nowy
dowód w sprawie, z których nadto strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu, tym bardziej że, jak wyżej wskazano, pozwany w postępowaniu
rozpoznawczym, tę okoliczność podnosił.
Decyzja druga, z dnia 2 lutego 2011 r., nakłada na skarżącego obowiązek
demontażu dostarczonej przez powoda stolarki drzwiowej zamontowanej
w należącym do skarżącego budynku, jako wprowadzonej do obrotu z naruszeniem
art. 10 ustawy o wyrobach budowlanych .
Dokonując oceny tej decyzji w aspekcie art. 403 § 2 k.p.c., to jest oceniając,
czy może być ona kwalifikowana jako środek dowodowy mogący mieć wpływ
na wynik sprawy, z którego strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu, Sąd Apelacyjny trafnie wskazał, że za taki dowód nie mogą być
poczytane dowody powstałe po prawomocnym zakończeniu postępowania.
,,Wykrycie” okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, o czym stanowi
powołany przepis, odnosi się jedynie do tego, co już istniało w poprzednim
postępowaniu, a czego strona nie mogła wówczas przedstawić. Dla oceny
prawidłowości orzeczenia z procesowego punktu widzenia decydujący jest więc
stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, zaś okoliczności
i stwierdzające je środki dowodowe powstałe po tym momencie, jako należące
do przyszłości, nie mają żadnego znaczenia.
4
Zważywszy, że przedstawione przez powoda okoliczności i dowody nie
uzasadniają przyjęcia, iż skargę o wznowienie postępowania oparto na ustawowej
podstawie wznowienia, odrzucenie jej przez Sąd Apelacyjny nie mogło być
poczytane za nieprawidłowe.
Mając przeto powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§2 w związku z art. 39814
k.p.c. orzekł jak w sentencji.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 12 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi Andrzeja F.
o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 18 października 2010 r., wydanym
w sprawie z powództwa "D. " Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko Andrzejowi F.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 października 2011 r.,
zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 23 lutego 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2011 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
Andrzeja F. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
tego Sądu z dnia 18 października 2010 r., wydanego w sprawie z powództwa D.
spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przeciwko Andrzejowi F. o zapłatę, jako
nie opartą na ustawowej podstawie wznowienia. Powód jako tę podstawę
wskazywał wykrycie okoliczności faktycznych i środków dowodowych, które
mogłyby mieć wpływ na wynik postępowania, a z których nie mógł skorzystać w
poprzednim postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.). W ocenie Sądu Apelacyjnego,
złożone przez powoda dokumenty w postaci dwóch decyzji administracyjnych, z
dnia 12 października 2010 r. i z dnia 2 lutego 2011 r., nie uzasadniały przyjęcia, że
skarga została oparta na ustawowej podstawie wznowienia.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany, domagając się uchylenia tego
postanowienia, zarzucił wadliwą ocenę przedstawionych przez niego dokumentów.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione.
Skarżący, pozwany o zapłatę wynagrodzenia za dostawę i zamontowane
przez powoda w budynku należącym do skarżącego ścianek drewnianych
przeszklonych i drzwi przeszklonych, podnosił w toku postępowania, że powód,
z naruszeniem art. 5 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. szczególnych warunkach
sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141,
poz. 1176 ze zm.), nie dostarczył mu dokumentów potwierdzających dopuszczenie
do obrotu tych wyrobów. Brak takich dokumentów oznaczał, że wyroby powoda
zostały wprowadzone do obrotu z naruszeniem art. 10 ustawy z dnia 16 kwietnia
2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. Nr 92, poz. 881 ze zm.) i, w ocenie
skarżącego, wyrażanej już w toku postępowania rozpoznawczego oznaczał,
że powód nie wykonał swego zobowiązania. Przedstawione wraz ze skargą
3
o wznowienie dokumenty, w postaci dwóch decyzji organów nadzoru budowlanego,
miały dowodzić racji pozwanego.
Decyzja pierwsza, z dnia 12 października 2010 r., jest decyzją umarzającą
postępowanie administracyjne prowadzone w sprawie wyrobów budowlanych
w postaci ścianek i drzwi przeszklonych przeznaczonych do zastosowania
w budynku powoda, przy czym umorzenie to było następstwem stwierdzenia,
że organ wydający decyzję nie był właściwy rzeczowo do wydania rozstrzygnięcia.
Oceny co do zgodności spornych wyrobów z przepisami ustawy o wyrobach
budowlanych, wyrażone w uzasadnieniu decyzji, a nadto przez organ niewłaściwy
do rozstrzygnięcia sprawy, nie są w ogóle wiążące dla sądu rozstrzygającego
sprawę cywilną i nie mogły być traktowane ani jako nowa okoliczność czy też nowy
dowód w sprawie, z których nadto strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu, tym bardziej że, jak wyżej wskazano, pozwany w postępowaniu
rozpoznawczym, tę okoliczność podnosił.
Decyzja druga, z dnia 2 lutego 2011 r., nakłada na skarżącego obowiązek
demontażu dostarczonej przez powoda stolarki drzwiowej zamontowanej
w należącym do skarżącego budynku, jako wprowadzonej do obrotu z naruszeniem
art. 10 ustawy o wyrobach budowlanych .
Dokonując oceny tej decyzji w aspekcie art. 403 § 2 k.p.c., to jest oceniając,
czy może być ona kwalifikowana jako środek dowodowy mogący mieć wpływ
na wynik sprawy, z którego strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu, Sąd Apelacyjny trafnie wskazał, że za taki dowód nie mogą być
poczytane dowody powstałe po prawomocnym zakończeniu postępowania.
,,Wykrycie” okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, o czym stanowi
powołany przepis, odnosi się jedynie do tego, co już istniało w poprzednim
postępowaniu, a czego strona nie mogła wówczas przedstawić. Dla oceny
prawidłowości orzeczenia z procesowego punktu widzenia decydujący jest więc
stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, zaś okoliczności
i stwierdzające je środki dowodowe powstałe po tym momencie, jako należące
do przyszłości, nie mają żadnego znaczenia.
4
Zważywszy, że przedstawione przez powoda okoliczności i dowody nie
uzasadniają przyjęcia, iż skargę o wznowienie postępowania oparto na ustawowej
podstawie wznowienia, odrzucenie jej przez Sąd Apelacyjny nie mogło być
poczytane za nieprawidłowe.
Mając przeto powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§2 w związku z art. 39814
k.p.c. orzekł jak w sentencji.
jw