Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 55/11
POSTANOWIENIE
Dnia 26 października 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Jan Górowski
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku P. S.
przy uczestnictwie Kongregacji Kupieckiej w K.
o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 października 2011 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego
z dnia 27 października 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 27 października 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił
zażalenie wnioskodawcy P. S. od punktu drugiego postanowienia Sądu
Rejonowego z dnia 28 grudnia 2009 r. i zasądził na rzecz uczestnika postępowania
Kongregacji Kupieckiej w K. w sprawie o zasiedzenie nieruchomości kwotę 150
złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Zażalenie dotyczyło
zasądzonych od wnioskodawcy kosztów postępowania na rzecz uczestnika w
kwocie 3617 złotych, bez uwzględnienia wniosku wnioskodawcy o odstąpienie od
obciążania go kosztami postępowania na podstawie art. 102 k.p.c.
Przyczyną nieuwzględnienia wniosku była - zdaniem Sądu drugiej instancji - jego
bezzasadność.
W zażaleniu wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika
ustanowionego z urzędu zarzucone zostało naruszenie przez Sąd Okręgowy
art. 102 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie w postępowaniu zażaleniowym
i obciążenie skarżącego kwotą 150 złotych kosztów tego postępowania, co przy już
zasądzonych prawomocnie kosztach postępowania przed Sądem pierwszej
instancji, stanowiących łącznie wysokość bliską trzymiesięcznej emerytury
wnioskodawcy, rażąco go krzywdzi i narusza zasady słuszności.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wnioskodawca zaskarżył postanowienie o obciążeniu go kwotą 150 złotych
kosztów przegranego postępowania zażaleniowego. Zasądzenie tych kosztów Sąd
uzasadnił powołując art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 397 § 1 w związku z art.
13 § 2 k.p.c. Jak wyjaśnił w uzasadnieniu Sąd Okręgowy, mimo znaczącej kwoty
kosztów zasądzonych od wnioskodawcy z tytułu przegranej sprawy, brak było
podstaw do nieobciążania go niewielką już kwotą kosztów z tytułu nieuwzględnienia
zażalenia. Nie zostały bowiem wykazane, jak i uprzednio żadne szczególne
okoliczności, aby uczestnikowi postępowania wygrywającemu kolejne już
postępowanie sądowe, wszczęte przez wnioskodawcę wniesionym zażaleniem
odmawiać zwrotu jego kosztów z tego tytułu. Sąd powołał się przy tym na utrwalone
3
orzecznictwo w tym względzie, w uzasadnieniu przytaczając spośród wielu,
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2010 r. (I CZ 112/09, Lex nr
564753).
Na podstawie okoliczności przywołanych w uzasadnieniu zażalenia nie można
się dopatrzeć żadnych przesłanek skłaniających do zastosowania art. 102 k.p.c. Nie są
nimi, same przez się, ani podeszły wiek uczestnika, ani stosowanie leczenia, ani też
konieczność pokrycia z emerytury kosztów najmowanego mieszkania. Przyczyną do
nieobciążania kosztami postępowania nie jest także uzyskanie przez wnioskodawcę
zwolnienia od kosztów w niniejszym postępowaniu, dotyczy ono bowiem tylko kosztów
sądowych (art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych, jedn. tekst Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.). Z uzasadnienia
zażalenia wynika, że wnioskodawca, mający ustanowionego pełnomocnika z urzędu
na tym etapie postępowania, za krzywdzące i niesprawiedliwe uważa obciążenie go
jakimikolwiek kosztami związanymi z postępowaniem sądowym o zasiedzenie przez
niego zajmowanego lokalu mieszkalnego, ponieważ nie może się także pogodzić
z tym, iż ze względu na brak jakichkolwiek przesłanek do zasiedzenia tego lokalu
prawomocnie oddalony został jego wniosek w tej sprawie.
W zażaleniu nie wykazano, aby Sąd drugiej instancji zasądzając
od wnioskodawcy koszty postępowania zażaleniowego naruszył art. 102 k.p.c.
poprzez jego niezastosowanie, gdyż przepis ten jest wyjątkiem od zasady zwrotu
kosztów postępowania drugiej stronie przez stronę przegrywającą, a żadne
okoliczności zastosowania tego wyjątku nie wystąpiły w niniejszej sprawie.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 3941
§ 3 w związku
z art. 39814
oddalił zażalenie, rozstrzygając o kosztach postępowania
zażaleniowego na podstawie art. 98 w związku z art. 391 § 1 i art. 39821
w związku
z art. 13 § 2 k.p.c. Pełnomocnikowi wnioskodawcy ustanowionemu z urzędu
w postępowaniu zażaleniowym nie zostało przyznane wynagrodzenie ze względu
na brak wniosku w tym zakresie i oświadczenia, że koszty te nie zostały uiszczone
w całości lub w części.

III CZ 55/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia